"อื้อ... ยูคยอม ฉันไม่ใช่หมอนข้างนายนะ"
เสียงครางอันแผ่วเบาของแบมแบมดังขึ้นมาในลำคอด้วยความรำคาญ ความ
รู้สึกปวกเหมื่อยตามร่างกายจากการโดนกอดรัดทำให้ชายหนุ่มต้องปรือตาตื่นขึ้นมาด้วย
ความงัวเงีย สัมผัสอันเรียบลื่นจากผ้าปูที่นอนซานตินอันอ่อนนุ่มทำให้ไม่อยากจะ
ลุกขึ้นไปไหน ร่างเล็กรู้สึกอยากจะนอนหลับตาอไปอีกยาวๆ หากแต่ความรู้สึกปวด
เหมื่อยที่เกิดขึ้น รวมทั้งไออุ่นจากวงแขนแกร่งของใครบางคนทีากำลังโอบกอดเอาไว้
แน่นจากทางด้านหลังนั้นทำให้เขารู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาจริงๆ
ให้ตายสิ นี่ยูคยอมเห็นฉันเป็นหมอนข้างอีกแล้วหรือยังไงกัน!
คิดในใจว่าเป็นเพื่อนชายคนสนิทของตัวเอง เสื่องจากยูกยอมมีนิสัย
ชอบนอนดิ้นไปมาแล้วกอดรัดเธอแบบนี้แทบทุกครั้งที่มานอนด้วย อยากจะหัน
กลับไปพ่นคำด่าใส่เพื่อนตัวเองสักยกสองยก หากแต่ว่าม่านตาของเขายังไม่พร้อม
ที่จะเปิดขึ้นมาในตอนนี้ ฤทธิ์ของน้ำเมาที่ดื่มไปจากงานปาร์ตี้เมื่อนคื่นมันยังทำไห้
เธอมึนหัวไม่หายเลย
"ออกไปเลยมันอึดอัด"
ชายหนุ่มบอกเสียงงัวเงียโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง มือบางพยายามแกะ
แขนที่โอบรัดร่างเขาให้ออกไปด้วยความรำคาญ ก่อนที่ดวงตากลมคู่สวยจะปิดลง
อีกครั้ง เขาไม่ได้นึกเอะใจอะไรเลยสักนิเ เพราะคิดว่าคนที่นอนกอดก่ายเขา
เมื่อครู่นั้นคือเพื่อนชายของเขา
แต่ทว่ามันไม่ใช่เลย แท้จริง แล้วกลับเป็นร่างใหญ่กำยำของผู้ชายคนหนึ่ง
ต่างหาก
"อื้ม"
ร่างหนาใหญ่ส่งเสียงครางทุ้มต่ำๆ ในลำคอพร้อมทั้งพลิกตัวไปมา แสงยาม
เช้าที่สาดทะลุหน้าต่างกระจกเข้ามาภายในห้องเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเนียนใส
เป็นสัน แนวกรามคมสวย ริมฝีปากหยักลึกได้รูป พูดได้เลยว่าองค์ประกอบ
บนใบหน้าพอประมาณทำให้เขาผู้นี้ดูมีเสน่ห์เหลือหลายยิ่งนัก
หมับ!
ในขณะที่แบมแบมกำลังจะกลับเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง แต่ทว่าวงแขนแข็งแกร่ง
ของชายหนุ่มคนดังกล่าวกลับตวัดมากอดรัดเอวบางของเขาเอาไว้ ไม่เพียงแค่นั้น
ชายหนุ่มยังจับเขาพลิกตัวกลับมาแล้วกอดรัดเอาไว้แน่น
"ยอมบอกว่ามันอึดอัดไง ออกไปนะ"
แบมแบมดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมแขนอุ่น พยายามผลักดันร่างสูงใหม่ให้
ออกห่าง ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขาตวัดกอดรัดร่างเล็กแน่นขึ้นกว่า
เดิม เป็นสาเหตุให้แบมแบมต้องปรือตาขึ้นมาอีกครั้ง แต่พอม่านตาปรับภาพชัดขึ้น
จนสามารถมองเห็นใบหน้าของคนที่กอดเขาอยู่ชัดเจน ดวงตากลมคู่สวยก็เบิกกว้าง
อาการเมาค้าวเวียยหัวในตอนแรกหายเป็นปลิดทิ้งไปทันทีเมื่อรู้ว่าไม่ใช่ยูคยอม
เพื่อนของเขา
เฮือก! อะ...อะไรเนี้ย
"กรี๊ดดด!!"ร่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจตามสัญชาตญาณ
ส่งผลให้ชายหนุ่มที่กอดเขาไว้พลอยสะดุ้งตื่นขึ้นตามมาด้วย
"เฮ้ย!"
ร่างสูงรีบปล่อยมือแล้วเด้งตัวลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่ตกอกตกใจไม่ต่างกัน
เมื่อเห็นว่าคนที่นอนกอดมาทั้งคื่นเป็นหนุ่มน้อยหน้าหวานที่เขาไม่รู้จัก เขาลุกขึ้นมานั่งมอง
คนตัวเล็กข้างๆ ด้วยความงุนงง แต่พอนึกมาได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า
ไร้อาภรณ์ใดๆ ทั้งคู่ต่างรีบจับผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเรือนร่างน่าอายของตัวเองเอาไว้
อย่างรวดเร็ว
"คะ...คุณ"ร่างเล็กในผ้าห่มผืนหนาชี้ไปยังชายหนุ่มแล้วโพล่งออกมาเสียงดังเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเคยเจอกับเขามาก่อนหน้านี้
ใช่แล้! ปมจำเขาได้ ผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้น!
"นาย ยัยขับเต่า มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน?"
"ผมต่างหากล่ะที่ต้องถามว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!"
ผมโต้ตอบกลับทันทีทันควัน พยายามยื้อผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้จนมิดชิด
เพราะกลัวสายตาหล่อร้ายตรงหน้าจะเห็นเรือนร่างของเขา ถึงแม้ในตอน
แรกเขาเห็นไปแล้วก็ตามทีเถอะ
ให้ตายสิ! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
ตอนนี้ในหัวแบมแบมมีหลากหลายๆ อย่าง เขาขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ทว่าความรู้สึกเจ็บปวด
ที่แล่นผ่านมาจากส่วนล่างทำให้ต่องหยุดชะงักกะทันหัน มันเจ็บจนไม่อยากลุกไปไหน
ขยับตัวแต่ละที่ปวดร้าวถึงที่สุด เคยได้ยินว่าคนเราพอมีเซ็กซ์ครั้งแรกมันจะเจ็บ
เป็นอย่างมาก แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บขนากนี้
ตอนแรกคิดไปว่าตัวเองฝันไป แบมอบใหยิกแขนตัวเองตั้งหลายครั้ง
เพื่อปลุกให้ตื่นจากฝัน แต่มันไม่ใช่... ความรู้สึกปวดที่เกิดขึ้นทำให้รู้ว่าทั้งหมด
ทั้งมวลที่เห็นและรู้สึกอยู่ในตอนนี้มันคือเรื่องจริง
และเขาเสียตัวให้คนที่ไม่รู้จีกแม้แต่ชื่อจริงๆ
บ้าไปแล้ว!
ชายหนุ่มยังคงพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งราวกับวิญญาณหลุดออกจาก
ร่าง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะมีโมเมนต์นี้กับเขาด้วย ผมคิดว่ามันจะมีแค่ใน
ละครน้ำเน่าที่ตื่นมาแล้วทำหน้าโง่ๆ ว่าที่นี่ที่ไหน ผมมานอนเปลื่อยกับ
ผู้ชายคนนี้ได้ยังไง แล้วมันเกิดอะไรขึ้น แต่แบมแบมไม่คิดว่าเหตุการณ์บ้า นี่จะเกิดขึ้น
กับเขา ไม่คิดว่าปมจะต้องตื่นมาเจอตัวเองในสภาพเปลื่อยเปล่ากับผู้ชายคนอื่น
เหมือนพวกละครหลังข่าวอะไรแบบนี้
แล้วดูสภาพห้องนี่สิมันคืออะไรกัน!
*****************************
ไม่ได้ตรวจทานนะ ผิดตรงไหนหรือไม่ชอบตรงไหน
บอกได้เลย โหวดให้หน่อยยยน้ะ ^_^
Guest
