รักสวาทร้ายผู้ชายเจ้าชู้

ถ้าถามว่าจะดราม่าหรือจะฟินก็ตอบให้ไม่ได้เพราะมีทั้งหมด

ถ้าถามว่าพระเอกเป็นคนยังไง

รักสวาทร้ายผู้ชายเจ้าชู้



เกียร์ วศิกร อนุนาธณารักษ์  วิศวกรรม โยธา ปี2

Q:ทำไมถึงชื่อเกียร์

G:บ้านผมเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างพ่อเเม่เจอกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งพ่อทั้งเเม่จบวิศวกรรม เลยรักกัน เรี่ยผมก็เรียนวิศวะพอดีเลย

ไม่สนใจรักกับผมบ้างหรอคร้าบบบ

Q: แล้วทำไมถึงมาเรียนวิศวะ

G:ก็ชอบอ่ะชื่อก็เกี่ยวกับทางนี้อยู่เเล้วด้วย แล้วผมก็ชอบคณะนี้ตั้งเเต่เด็กๆเเล้วเวลาเห็นคนใส่เสื้อชอปเดินผ่านมันเท่ห์ดี สนใจมาใส่เสื้อกับผมไหมละคร้าบ สัมภาษณ์ผมเสร็จเเล้วทิ้งเบอร์ไว้ก็ได้นะครับเดี๋ยวโทรกลับ

Q:มีไรอยากพูดไหม

G:เห็นหน้าตาผมดีขนาดนี้ลีลาผมไม่เเพ้หน้าตานะครับ



น้ำผึ้ง  รนารัตน์ วิวัฒนสกุล แพทย์ศาสตร์ ปี1

Q:ทำไมถึงเรียนเเพทย์

N:ชอบค่ะ

Q:จบเเล้วคิดไว้หรือปล่าวว่าจะทำงานที่ไหน

N:ที่โรงพยาบาลคุณลุงค่ะ

Q:อยากพูดไรหน่อยไหม

N:ไม่เป็นไรค่ะค่ะ

พระเอกเจ้าคารมเจ้าชู้พูดเก่งหว่านล้อมคนเก่ง กับนางเอกที่มักถูกหลอกเรื่อยไปขี้เกรงใจที่สุดสุดท้าย

จุดเริ่มต้น

"คบกันนะครับน้ำผึ้งผู้น่ารักของผม"

"ค่ะ"

และแล้ว

"ของใครน่ะ"เสื้อในผู้หญิงในมือเป็นหลักฐานบ่งบอกได้ชัดว่าคนของเธอทำอะไรในห้องนี้มาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

"ของน้ำผึ้งไงพี่เกียร์ซื้อมาให้เเทนที่กระชากวันนั้นเลยเเกอะออกมาดูว่าจะใส่ได้ไหม แหะแหะ"

"ค่ะ"

เเละสุดท้าย

"พี่เกียร์"น้ำเสียงนิ่งเรียบดั่งไร้ความรู้สึก

"น้ำผึ้ง"เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นจึงหันไผมองทางร้นเสียงเเละพบว่าเป็นคนรักของตนกำลังมองมายังชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดจูบกันอย่างมีความสุข

"เธอออกไปฉันขอคุยกับน้ำผึ้ง"ผู้หญิงคนนั้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเเละรีบร้อนออกไป

"พี่เกียร์ไหนพี่บอกพี่จะเลิกเจ้าชู้เพื่อน้ำผึ้งตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่หลอกน้ำผึ้งทำไม ฮรึก"เสียงโวยวายเสียงทุบตีพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสายของคนรักเขาดังขึ้นทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากห้องพักส่วนตัวของเขา

"พี่ขอโทษ"เขาไม่เคยเห็นน้ำผึ้งร้องไห้เเละพูดมากเท่าครั้งนี้มาก่อนทำให้เค้าทำอะไรไม่ถูกนอกจากรวบมือเธอไว้เเละพูดขึ้นเบาๆ

"พี่จำได้หรือเปล่าวันนี่วันครบรอบ1ปีของเรา นอกจากครบรอบ1เดือนทีเดือนไหนที่พี่จำได้ไหมวันเกิดน้ำผึ้งพี่เคยจำมันได้ไหม ฮรึก"น้ำตาเเละคำพูดตัดพ้อด้วยความน้อยใจออกมาอย่างไม่ขาดสาย

"พี่ขอโทษ"ผมรู้สึกผิดเเต่ผมก็ไม่อยากผูกมัดขนาดนั้นเกิกมาทั้งทีต้องใช้ชีวิตให้คุ้มสิ จัรีบผูกมัดทำไม

"เราเลิกกันเถอะ"

คำคำนั้นยังคงก้องอยู่ในหูของผมเเละสมองของผมมานานนับ2ชั่วโมงตั้งเเต่เธอเดินจากผมไป

"เเค่ผู้หญิงคนเดียวเเหละวะ ไม่เห็นทีไรเลย ไปหาความสุขดีกว่า"ผมตะโกนออกมามือพลางเลื่อนหน้าจอมือถือหาเบอร์เพื่อนทันที

ท้ายสุด

ที่เค้ากล่าวกันว่าทุกครั้งที่ผู้หญิงเสียใจผู้หญิงจะร้ายขึ้น คงจะจริง

"ให้โอกาสพี่เถอะน้ำผึ้ง พี่ขาดน้ำผึ้งไม่ได้"

"พี่เลิกโกหกปริ้นป้อนกระหล่อตอ×××สักทีเถอะค่ะ"

นิยายของไรท์ ไม่ขออะไรมาก

ไม่COPY

ช่วงนีปิดเทอมอัพทุกวันหากมีรีดรอ

ไรท์จะรู้ได้ไงว่ารีดรอคำตอบคือเม้นจ้า

1เม้น=อินฟินิตี้กำลังใจ