รักสุดใจ พ่อมดฝาแฝด(YAOI)
ดาริกา
ดอกพุดกับมะลิซ้อน
เดรโก มัลฟอย
เซเวอร์รัส สเนป
Dargonblack
Dark
บทนำ
“พวกเจ้ารู้ไหม ว่าพวกเจ้าทำผิดอะไร”ชายหนุ่มวัยกลางคนถามเด็กชายฝาแฝด อายุ 8 ขวบ ที่นั่งอยู่กลางบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ พร้อมกับชายหนุ่มหน้าละหม้ายคล้ายกันอีกหลายสิบคน ต่างยืนล้อมเด็กชายฝาแฝดอยู่
“อาว่าเจ้าไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะทำสิ่งใดลงไป”ผู้มีศักดิ์มากกว่าพูดตามสิ่งที่ตนคิด แต่คนที่ตอนนี้มีหน้าที่ตัดสินใจนั้นร้อนแรงจนทุกคนสัมผัสได้
“พวกเจ้ารู้โทษทันของตัวเองหรือไม่”ชายหนุ่มคนเดิมถามทั้ง 2 อีกครั้ง
“พวกเรารู้ท่านเจ้าบ้าน” 2 หนุ่มพูดในสิ่งที่อยู่ในใจของตน
“งั้นพวกเจ้าเตรียมตัวรับโทษได้เลย นี้คือโทษที่พวกเจ้าสมควรจะได้รับ”เสียงร่ายคาถาดังขึ้นด้วยความทรงอำนาจของผู้ร่ายคาถา ทั้ง 2 ที่ได้รับผลของคาถาไม่มีเสียงร้องออกมาสักนิดเดียว
“ไม่นะ” เด็กสาว 2 คนอายุประมาณ 6 ขวบ วิ่งมาพร้อมพี่ชายอีก 2 คน อายุ 7 ขวบ และเด็กหนุ่มอายุ 5 ขวบอีก 2 คน หากแต่กลับไม่ทันการเสียแล้ว
“ท่านพ่อ ท่านทำสิ่งใดลงไป” 6 พี่น้องเดินเข้าไปดูพี่ชายทั้ง 2 คน ที่นอนแน่นิ่งไป
“พวกเจ้าต่างหากที่ทำสิ่งใด พวกเจ้ามาที่นี้ทำไม”เสียงเด็กหนุ่มวัย 10 ขวบที่ตามมาด้วยนั้นมองเด็ก ๆ หน้าถมึงทึง มองฝาแฝดที่นอนอยู่อย่างเกลียดชัง
“ใช่ พวกเจ้าควรอยู่บ้าน”เด็กหนุ่มที่หน้าคล้ายคนที่ตนตามมานั้น พูดขึ้นอีกคนทำหน้าไม่ต่างกัน
“พวกท่านมันบ้าไปแล้ว พวกท่านคิดสิ่งใดนึกว่าข้าไม่รู้นะ” 1ใน 2 เด็กสาวโต้ผู้เป็นพี่ชายคนโตทั้งน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มด้วย
ความสงสารพี่ชายอีก 2 คน
“ทำไมเจ้ารู้สิ่งใดในใจข้าหรือน้องข้า เจ้าเองลืมไปแล้วหรือว่าข้านั้นคือใคร พวกข้าคือว่าที่เจ้าบ้านเชียวนะ”พี่ชายคนโตโต้กลับน้องสาว
“แล้วอย่างไร ถึงจะเป็นว่าที่เจ้าบ้าน แต่กลับดวงตามืดบอด ไม่มองสิ่งใดแม้แต่น้อย”
“หยุดเสียที พวกเจ้าพาพี่ๆ เจ้ากลับบ้านไปได้แล้ว”เจ้าบ้านตัวจริงที่นั่งอยู่ข้างๆ ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นบิดาของเด็กชาย เด็กสาว ทั้ง 10 คน ให้พวกเด็กเอาตัวพี่ชายของพวกเขากลับบ้านไป
“เจ้าค่ะ/ขอรับ ท่านเจ้าบ้าน” เด็ก ๆ ทั้ง 6 คนรับคำพร้อมกัน
“สักวัน พี่ๆ ต้องเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป อ้อ...ในเมื่อท่านเป็นว่าที่เจ้าบ้าน ก็หัดไปนั่งอ่านกฎเหล็กของบ้านเราให้ดี แล้วจงจำไว้ในส่วนลึกของหัวใจท่านเสีย”เด็กสาวคนเดิมหันไปพูดใส่พี่ชายคนโตอย่างเหลืออด แล้วเดินไปดูพี่ชายทั้ง 2 ที่ถูกลงโทษ แต่ก่อนที่พวกเธอจะเดินเข้าไปถึงก็มีแสงสว่างเกิดกับร่างทั้ง 2 จนทุกคนต้องบังตาตนเพื่อหลบแสงนั้น
(พ่อทำดีที่สุดแล้ว จากนี้ก็อยู่ที่พวกเจ้าแล้ว)เสียงกระซิบข้างหูของเด็กๆ ทั้ง 6 จากบิดาตนก่อนแสงสว่างจะหายไป
“อะไรกันเนี่ย”เสียงของเด็กๆ ประสานกันหลังจากพวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า
หนังสือประจำบ้านอสงไขย
เล่มนี้คือความกล้าหาญ พวกเธอเห็นกันหมด
ส่วนเล่มนี้คือความแข็งแกร่ง
เล่มที่ 3 คือพลังเวท
เล่มที่ 4 ความรัก
เล่มที่ 5 การเข้าถึงธรรมชาติ
เล่มที่ 6 กาลเวลา เล่มที่ 7 สายเลือด
และเล่มสุดท้ายเป็นไดอารีที่มีแต่พี่น้องร่วมบิดากันเท่านั้น แต่คนที่อ่านได้นั้นมีเพียงคู่ชีวิต
เรือน อสงไขย
ด้านหนึ่งของแต่ละเรือนจึงถูกเชื่อมต่อจากเรือนใหญ่ ทั้ง
เรือนรัตติกาลหอมของผู้พิทักษ์กาล
เรือนราตรีสกาว ของ 2 ผู้คุ้มกฎสาว
เรือนสายลมหนาวของผู้พิทักษ์เจ้าบ้าน
และเรือนธารธารา ของผู้พิทักษ์ผู้คุ้มกฎ
(23/09/60)