เขาคือชายหนุ่มที่นำพามาซึ่งความเจ็บปวดและความเครียดแค้น เธอคือหญิงสาวผู้อาภัพที่ถูกมัจจุราชอย่างเขาจับตัวมา
“ร้องไห้ทำไม พิศลดา”ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วออกแรงฉุดกระชากแขนของหญิงสาวให้เดินต่อทั้ง ๆที่เธอไม่มีแรง แถมข้อเท้าเธอก็แผลงอีก
“ลดาเจ็บ ปล่อยลดาไปเถอะ”หญิงสาวอ้อนวอนขอร้องเขา เธอไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มที่เป็นดั่งมัจจุราชคนนี้เป็นใคร แล้วทำไมถึงจับตัวเธอมา ทั้ง ๆที่เธอกับเขาไม่เคยเจอกันมาก่อน
“ปล่อยเหรอ ปล่อยแน่ แต่ฉันขอทำไมให้ผัวเธอมันเจ็บปวดจวนตายก่อนนะ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”เขาส่งยิ้มที่น่ากลัวมาให้เธอ
“ลดายังไม่มีสามี คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ปล่อยลดานะ ลดาเจ็บ”หญิงสาวร้องบอกเขา
เขาคือ ลูเซีย ชายหนุ่มที่ทำตัวลอยชายไปวัน ๆ จนได้คำสั่งประกาศิตให้หาเมีย เขาจึงจ้างพิศลดามาเป็นมียจอมปลอม แต่กลับได้พิศน้ำผึ้งมาแทน
เธอคือ พิศน้ำผึ้ง หญิงสาวสุดเปรี้ยวจี๊ดและมีปากเป็นอาวุธ เกลียดลุเซียเข้าไส้
“ว้าย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้บ้ากาม”หญิงสาวกรีดร้องออกมาจนแก้วหูของอีกฝ่ายแทบแตกและปาข้าวของที่อยู่ใกล้มือใส่อีกฝ่าย
“โอ๊ย จะโวยวายทำไมล่ะจ๊ะ เมียจ๋า ผัวแค่ลูบ ๆคลำ เท่านั้นเอง ผัวเสียเงินไปตั้งสิบล้านนะจ๊ะกับค่าตัวเมีย”ชายหนุ่มยักคิ้วพร้อมทำหน้ายียวนให้
“ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับแกเหรอ ไอ้ผู้ชายปากหมา ถ้าฉันไม่ถูกบังคับ”หญิงสาวค้อนใส่เขา
“เหรอจ๊ะเมียจ๋า แต่คุณก็แต่งแล้วนะ อย่างไงคุณก็ต้องทำตามสัญญา ถึงแม้สัญญานั้นพี่สาวคุณจะเป็นคนตกลงก็ตาม มามะให้ผัวหอมสักที”ชายหนุ่มยังไม่เลยยียวนใส่เธอ
ลงเนื้อหา 80 % นะคะ ฝากติดตามด้วยยยยยยจ้าาาา