ลำนำรักตะวันเคียงจันทรา [MPreg]

เราสองดั่งคู่สวรรค์สร้าง

แม้นต้องห่างก็พานพบ

สบตาเพียงคราก็ว่ารัก

กี่ชาติภพคำรักมิเสื่อมคลาย

ห่างก็ห่างเพียงกายแต่ใจไม่

ยามดอกท้อโรยโชยกลิ่นอีกครา

คู่ยวนยางดั่งคำสาบาน

ฟ้ามิอาจแยกห่างเราสอง

.

.

.

เหมือนดั่งหยินหยางอยู่คู่นิรันดร์

แม้จะต่างกันราวหยินหยางแต่ความต่างนั้นจะเป็นดั่งรอยต่อส่วนที่ขาดของทั้งสอง

นายเอก

เยว่ชิง/หลี่หวงเยว่

เทพเจ้าไท้ส่วยเอี๊ยหรือก็คือเทพเจ้าผู้คุ้มครองดวงชะตา

ผู้ดลบันดาลความสุข โชค เคราะห์ ทุกข์ภัย หรือให้โทษแก่ผู้ใดก็ขึ้นอยู่กับพระเมตตา

แม้จะงดงามราวอิสตรีแต่เขาก็เป็นบุรุษเพศอ่อนนอกแข็งในนั้นคือนิสัยของเขา

'เจ้าสงสัยข้าก็เท่ากับว่าเจ้าไม่เคยคิดที่จะเชื่อใจข้าเลย...’

พระเอก

หยางซ่าน/ซือฝูหย่งเจิ้ง

พญายมราชเจ้าแห่งยมโลก

ผู้พิพากษาบาปบุญคุณโทษของเหล่าดวงวิญญาณ

เที่ยงธรรมจริงใจแม้จะน่าเกร็งกลัวจนผู้พบเจอขวัญหนีดีฝ่อแค่เพียงสบตาดวงวิญญาณเจียนแหลกสลาย

แต่เขาก็เป็นบุรุษคนหนึ่งที่มีใจภักดี แข็งนอกอ่อนในคือนิสัยของเขา

‘กรรมสนองข้าแล้วเยว่เอ๋อร์เป็นข้าเองที่ทำผิดต่อเจ้า’

----------------------------------------------------------------

กราบเรียนริดเดอร์ทุกท่านนะขอรับ ข้าน้อยเพิ่งเคยแต่งนิยายแนวจีนโบราณเป็นครั้งแรกภาษาอาจจะแปร่งๆ ติชม แนะนำได้ขอรับ ข้าน้อยจะรีบปรับปรุง และต้องขออภัยเป็นอย่างสูงเรื่องการอัพนิยายอาจไม่ตรงเวลาหรือล่าช้า เพราะข้าน้อยเรียนด้วยทำงานด้วย จึงต้องขออภัยมา ณ ที่นี้

ปอลิง

กลอนในบางตอนข้าน้อยจะแต่งเองและยื้มมา จะรู้ได้ยังไงว่ายื้มมาหรือแต่งเองนั้น

หากข้าน้อยยื้มมาจะใส่ชื่อผู้แต่งขอรับ หากแต่งเองจะไม่ใส่และจะออกแนวแปร่งๆแปลกๆนั่นแหละขอรับ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะขอรับ

[หนิงเยว่]

**เว็บล่มบ่อยจังขอรับ