คำโปรย
เขา...มาเฟียบ้านป่าที่เกิดมาโดยปราศจากความรักของคนเป็นพ่อ
เธอ...คุณหมอคนสวย เรียบร้อย จิตใจดี และได้ความรักจากทุกคนจนล้นเหลือ
และเมื่อเธออยากเกิดมาสวยแถมจิตใจงดงาม เธอจึงตกเป็นเครื่องมือของคนเถื่อนใจทมิฬที่แสนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างเขา ต้องรองรับไฟสวาทที่รุนแรงยิ่งกว่าไฟไหม้ป่า ไม่มีสักครั้งใดที่จะปฏิเสธความต้องการของเขาได้ แม้แต่หัวใจก็ยังตกเป็นจำเลยอยู่ในกรงพิศวาสที่ยากจะต้านทาน
“ลงมาหาพี่สินีน พี่รออยู่นะ” คำเว้าวอนยังดังอยู่ไม่ขาดระยะ
“ไม่ค่ะ วันนี้นีนต้องทำงาน นีนไปไหนด้วยไม่ได้หรอกนะคะ”
“ไม่นีน พี่ตั้งใจมาหานีนด้วยความคิดถึง” เขาเดินตรงมาที่รถของเธอ โทรศัพท์มือถือยังแนบอยู่ข้างหู “พี่นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว เพราะไม่ได้กอดนีน ไปกับพี่เถอะนะ” เขาหยุดอยู่ข้างๆ รถของเธอ
“อย่าทำแบบนี้ค่ะพี่เสือ เรื่องของเรามันจบลงแล้ว พี่เสือเป็นฝ่ายหายหน้าไปเองนี่คะ” เธออยากล็อกประตูแต่ไม่รู้ทำไมถึงทำอย่างที่ใจนึกไม่ได้
“พี่มีธุระที่ต้องทำเยอะแยะ ถ้าพี่ว่างพี่จะไม่รอช้ารีบมาหานีนเลย เหมือนตอนนี้ ถ้าพี่อยากให้เราจบลง พี่คงไม่รอนีนอยู่ตรงนี้”
แล้วประตูรถข้างที่เธอนั่งก็เปิดออก หญิงสาวกำพวงมาลัยรถแน่น มือของเธอสั่นจนรู้สึกได้ พยัคฆ์ยิ้มให้ เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง แล้วคว้าท้ายทอยเล็กๆ บังคับให้ใบหน้าสวยหวานแหงนเงยขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มที่เขาคิดถึงมานาน
Guest
