เจ็บมั้ย? เวลาที่โดนผลักไสด้วยคำพูดและการกระทำที่แสนเย็นชา เหนื่อยมั้ย? ที่ต้องคอยวิ่งตามใครคนนึงทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่เคยหันมามอง ทั้งๆที่รักมากแต่มันกลับไม่มีผลกับใครคนนั้น ทั้งๆที่ดูแลใส่ใจด้วยความเป็นห่วง แต่ก็โดนผลักไสอย่างไม่ใยดี ต้องทำยังไงเขาถึงจะมองมาที่เขา ต้องทำยังไงเขาถึงจะเป็นคนอยู่ในสายตาบ้าง หรือบางทีเขาควรหยุด หยุดความรักที่แสนเจ็บปวดนี้
ปาร์ค จีมิน
“จองกุก ฮยองซื้อพุดดิ้งที่นายชอบมาฝาก”
“อย่ามายุ่งได้ปะ?”
“จองกุกเหนื่อยมากมั้ย เดี๋ยวฮยองนวดให้”
“นี่! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่ง รำคาญ!!!!”
เขาผิดมากหรอที่อยากดูแล เขาผิดมากหรอที่เป็นห่วง เขาผิดมากหรอที่รัก “จอนจองกุก” หรือบางทีเขาควรหยุดความรักครั้งนี้
จอน จองกุก
“จองกุก”
“จะอะไรนักหนาห๊ะ!”
“เอ่อ จะ..จอง..กุก ฮยองขอโทษ ฮยองจะไม่มาให้จองกุกรำคาญอักแล้ว”
“เออ เลิกยุ่งกับผมซะที ผมรำคาญ แล้วก็ จะไปตายที่ไหนก็ไป!!”
ทั้งๆที่เป็นคนไล่เขาไป แต่ทำไมกลับรู้สึกโหยหา อะไรนะ โหยหาหรอ? หึ บ้ารึป่าว ไปซะได้ก็ดี จะได้ไม่มีคนให้ต้องรำคาญอีก
นายแน่ใจหรอจองกุก นายแน่ใจแล้วหรอว่ามันดีแล้ว นั่นมันมาจากใจของนายจริงๆหรอ?
เมนกุกกี้อย่าเพิ่งฆ่าเรา
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ชายxชาย รับไม่ได้กดปิดไปได้เลยค่ะ
เนื้อหาไม่เกี่ยวกับศิลปินแต่อย่างใด เกิดจากความมโนของไรท์ล้วนๆ
หากผิดพลาดยังไง ติเตือนได้นะคะ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์กากๆคนนี้ด้วยเน้ออออ
1
คอมเม้น
=100
กำลังใจ
Guest
