คุณแม่อุ้มบุญจอมแก่น

บทนำ

"น่ะรินน่ะ"
"น่ะครับรินสุดสวยสวยที่สุดเลย"เฮ้อ~ฉันชื่อkorlinค่ะตอนนี้ฉันกำลังโดนไอติมกับพาสต้าขอร้องอยู่คนอื่นเห็นคงคิดว่าฉันใจดำมากๆเลยสิน่ะเหอะ
"ฉันจะช่วยพวกนายน่ะถ้าเรื่องที่ขอมันไม่มากไปหน่อย"ก็ที่ไอ้สองตัวนี้มันมาขอให้ฉันช่วยเป็นแม่บุญให้น่ะสิ๊ฟังไม่ผิดค่า แม่-บุญ
"รถสปอตคันใหม่ส่งตงจากญี่ปุ่น"
"ตั๋วไปเที่ยวญี่ปุ่น2เดือนพ้อมโรงแรมหรูที่สุดในญี่ปุ่น"กลี๊ดอยากได้อ๊ายยยยยไม่ใช้ฉันไม่มีปัญญาไปหรอกน่ะก็ไอ้พี่ชายตัวดีมันไม่ยอมให้ไปน่ะสิ
"หลือถ้ายังไม่พอเดี่ยวจะเตียมโรงแรมที่มีแต่เรื่องโคนันฉายทั้งวันทั้งคืนให้เลยเอ้า"
"ตกลง"ช่วยไม่ได้น่ะของรางวัลมันล้อใจนี่นา*-*
"เย้รักรินที่สุดเลย"แล้วติมก็กะโดดกอดฉัน...
"เห้ย"0.0
"ขอบคุณน่ะคอร์ริน"แล้วพาสก็ดึงติมที่กะโดดกอดฉันออกไปเฮ้ออะไรจะหวงกันปานน้าน=_=
"โฮ่เค้าแค่จะกอดรินเองอ่ะชิงอน"แล้วติมก็ฉบัดหน้าใส่แบบงอนๆ(เลือดจะหมดตัวแล้ว//as)
"โอ๋ไม่งอนน่ะ"
"ชิ"
"อ่ะให้"แล้วพาสก็ยื่นจุ๊บปาจุ๊บให้ติม
"ก็ได้"แม่รงหยั่งกะเด็ก
"แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ"
"ก็รินของเค้าเป็นหมอที่เก่งมากกแล้วก็สวยมากด้วย"
"แต่ฉันเป็นทัตแพทนะไม่รู้เรื่องพวกนั้นหรอก"ก็ฉันเป็นหมอฟันนิ
"ยังไงเธอก็ตกลงแล้วเคน่ะเก็บของเลยเดียวพรุ่งนี้มารับรินต้องไปอยู่บ้านพาสน่ะบายนะ"
ฟริ้ว
"เห้ยเดี๋ยววววว"
อ่าวเห้ยอะไรเน้ยมาไวไปไว=_=เร็วชิบไปดูโคนันดีกว่า