_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _
ลดาอนัน รฤทธิสิรินนท์ (ไผ่)
หมอหนุ่มชาวไทยที่จับผลัดจับผลูมาเป็นหมอประจำตัวมาเฟียฮ่องกง(ชั่วคราว) บุคลิกภายนอกนั้นสุภาพอ่อนโยน คำพูดคำจานิ่มนวลตามแบบฉบับคุณหมอ แต่ภายในกลับเป็นคนเข้มแข็ง ใครดีมาดีตอบ หากใครร้ายเจ้าตัวก็พร้อมที่จะปะทะได้ทุกเมื่อ เป็นคนเด็ดขาดและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
“คุณเฉิง คุณเป็นสัตว์เลือดอุ่นที่เลือดเย็นเหลือเกิน ทุกครั้งที่อยู่ใกล้คุณผมมักจะได้กลิ่นสนิมเหล็กเสมอ ..มันเป็นกลิ่นคาวเลือดติดตัวฝังกายที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีและไม่อยาก ...ไม่อยากที่จะเข้าใกล้คุณมากไปกว่านี้”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _
เฉิงหย่งสือ (หิน)
มาเฟียฮ่องกงที่มีฉากหน้าเป็นนักลงทุนไฟแรงในขณะที่ฉากหลังทำธุรกิจด้านมืดทุกอย่าง เป็นคนเลือดเย็นที่ไม่มีคำว่าเมตตาปราณีอยู่ในพจนานุกรม ถือปืนลั่นไกปลิดชีวาใครต่อใครทั้งที่ใบหน้าระบายรอยยิ้ม หลายคนว่าเขาไร้หัวใจหากแต่ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วหัวใจของเขาน่ะมี แต่เขาได้มอบมันให้กับเด็กหนุ่มคนหนึ่งไปนานแล้ว เด็กหนุ่ม...ที่เป็น ‘จุดอ่อน’ เพียงอย่างเดียวในชีวิตของมาเฟียใหญ่อย่างเฉิงสือผู้นี้
“อย่าหนีเพราะฉันไม่ได้ใจดีขนาดจะให้อิสรภาพกับนายมากขนาดนั้น ห่างได้แต่อย่าหาย.... เพราะร่างกายไม่สามารถห่างจากหัวใจได้ นายเข้าใจใช่ไหม?”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _
ตุลากร รัตนากร (ตุล)
“มึงเคยได้ยินมั้ย? ต่อให้ทศกัณฑ์มันจะรักนางสีดาแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วมันก็สู้พระรามไม่ได้อยู่ดี”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _
“ถึงกูจะร้าย กูก็รัก..รักไม่แพ้ไปกว่าใครและถึงแม้จะรักสุดหัวใจ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำลายไม่ลง”
คำเตือน
นิยายวาย = ชายรักชาย
ฉ.25+ มีความรุนแรงทั้งพฤติกรรมและภาษา(ในบางฉากโดยเฉพาะ nc)
นิยายตลาดตามแบบฉบับนิยายมาเฟีย
หล่อเว่อร์ เลวเว่อร์ รวยเว่อร์ สุดท้าย......
เรื่องนี้พระเอก(?)รักนายเอกเว่อร์(ร์)
ปล.เรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นพระเอกนะครัช หึหึ
นักเขียนนามซินหลิงมี่~
เรียกสั้นๆว่า‘มี่’ก็ได้ค่ะ
เขียนเพื่อสนองความต้องการของตัวเองที่อยากให้ตัวร้ายได้กับนายเอกบ้าง
อ่านเอาอรรถรสอย่าไปคิดอะไรมากเลยนะคะ
*บุคคลในรูปภาพเป็นเพียงอิมเมจในจิตนาการของมี่เท่านั้น
ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะเจ้า J
เฮชแท็กตัวใหญ่ๆ
#ม่านมาเฟีย
#ตัวร้ายที่รัก
#หินไผ่
#เฉิงสือลดา
#มาเฟียหน้ามึน
ฯลฯ
Guest
