ผมชื่อ ตรัย "ผู้บริหารสายเปย์"
หลายคนชอบว่าผมเจ้าชู้ เปย์หญิง
ผมแค่อยากบอกทุกคนว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้สักหน่อย
ผมแค่รักในความอิสระ ไม่อยากผูกมัดกับใคร
เห้ออออ!! อาชีพผมเป็นแค่เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ทางด้านอุตสาหกรรมรถยนต์
และผมก้อทำโชว์รูมรถด้วยนะ
สวัสดี ฉันชื่อเนิร์ส
เพื่อนชอบเรียกว่า "ยายเนิร์ส" ฉายาของฉันคือ
“หน้านิ่งสงบ สยบพวกปากหมา” (-.- )
ฉันชอบแต่งตัวเฉิ่มๆ สไตล์เดิมๆ ชีวิตของฉันไม่มีสีสันอะไรมาก
ฉันเป็นแค่เด็กแว่น (-o-o-)
ฉันไม่สนหรอกเรื่องความสวยความงามแบบชาวบ้านชาวช่องเขานะ
“เธอเป็นใครนะ” ใครวะ ทำไมเฉิ่มได้ใจถึงขนาดนี้ ผมมองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาสำรวจ ผู้หญิงอะไรแต่งตัวเห่ยชะมัด กระโปรงยาวๆ กับเสื้อติดกระดุมถึงคอ แถมด้วยแว่นหนาๆอีกอัน “เป็นพนักงานที่นี้หรอ”
“ค่ะ” ใครน้า ทำไมหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ฉันมองหน้าเขาแบบครุ่นคิด คิดจนคิ้วชน แต่ก็นึกไม่ออก แต่ชั่งเถอะจะใครก็ชั่งไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราซะหน่อย “ใช่คะ ฉันเป็นพนักงานที่นี้คะ”
“ทำงานแผนกอะไรนะ” หวังว่าคงจะไม่ใช่แผนกต้อนรับหรอกนะ
“ฉันทำงานแผนกต้อนรับคะ” ใครวะถามมากจัง อยากจะถามสักหน่อย ว่าหนักตรงไหนของร่างกายเขาหรือป่าววะ
“ใครรับเธอเข้าทำงาน” โอ๊ย! บริษัทผมมีหวังเจ๊งแน่ เจอพนักงานไร้รสนิยมมาทำแผนกต้อนรับ
“มีปัญหาอะไรหรือป่าวคะ เห็นถามเยอะจัง หรือว่าอยากแต่งงานกับฉันคะ ซักประวัติ
เหมือนฉันเป็นผู้ต้องหาเลย” หน้าต้องยิ้มไว้ยัยเนิร์ส ห้ามเตะปากหมอนี้เด็ดขาด เพราะ เขาคือลูกค้า “ฉันล้อเล่นนะคะ อย่าซีเรียสเลยคะ หยอกกันขำๆ เห็นคุณคิ้วชนกันแล้วนั้น”
55555 นางเอกเราเริ่มออกลายปาก......แล้วไง บอกแล้วนางหน้านิ่ง แต่ฝีปากรับรองได้ ต้องมีเงียบทั้งโชว์รูมแน่
เรื่องนี้เปฺ็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ ถ้าผิดพลาด ต้องขออภัยด้วยนะค้าาาาา
อยากติเตือนหรือติชม บอกได้เลยนะค้าาาา ไรท์จะได้แก้ไข
##เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ รีดเดอร์ทุกคน ^^
Guest
