เมื่อย่างก้าวเข้าสู่วงการมายาแล้วสิ่งที่ทุกคนคิดว่ามันสวยงามเลิศหรูฟูฟ่าแต่!!ความเป็นจริงมันไม่ได้สบายหรือสวยงามขนาดนั้น
ติ๊ด~เสียงกดปิดโทรทัศ
เห้อ~วงการมายาหรอ
ว่าแล้วฉันก็เหลือบมองไปยังกองนามบัตรจากบริษัททั้งหลายที่เชิญชวนฉันไปทำงานด้วยเห้อ~เอาไงดีนะว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพขึ้นมาดู
พาย:นี่ๆวันนี่พวกแกว่างปะ?
เชอรี่:แกจะไปไหน?
พาย:ฉันจะชวนพวกแกไป
หาเรียวกิหนะ
เชอรี่:เรียวกิที่ว่าเป็นนักร้องนะหรอแกรู้หรอว่าเค้าอยู่ที่ไหน?
พาย:เห้อถ้าไม่รุ้ฉันคงจะมาชวนพวกแกยุหรอกฉันต้องรุ้สิยะ!!
เชอรี่:ที่ไหน?
พาย:บริษัทไวโอลีเว่อร์
เชอรี่:หา!แต่บริษัทนี่กว่าจะได้เข้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะแกแน่ใจหรอว่าพวกเราจะได้เข้า
พาย:ฉันเป็นใครจ๊ะ
เชอรี่:อ่อลืมไปยัยคุนหนูพายลูกสาวเจ้าพ่อคลังมาเฟียใหญ่ที่สุดในประเทศ
พาย:เว่อร์แล้วยัยมัดหมี่ละ
อุ๊ยยังไม่ลืมฉันนิแต่ก็เกือบละ
เชอรี่:ไม่รู้สิช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเลย
พาย:นี่ยัยมัดหมี่ถ้าแกเห็นข้อความนะถ้าจะไปด้วยก็มานะเวลาและวันที่อยู่ด้านล่างแล้ว
เห้อ~ไปดีมั้ยนะ
ฉันไม่ค่อยชอบอีตาเรียวกงเรียวกิ
นั้นด้วยสิ
Guest
