What is Love เดอะ ซีรี่ยส์ รักป่วนหนุ่มนักกีฬา!

Y

What is Love เดอะ ซีรี่ยส์ รักป่วนหนุ่มนักกีฬา!

What is Love เดอะ ซีรี่ยส์ รักป่วนหนุ่มนักกีฬา!

FM&PP

Y

1
ตอน
1.59K
เข้าชม
30
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
7
เพิ่มลงคลัง

ตอนที่ 00 บทนำ

"เชี่ย!"เสียงตะโกนดังลั่นห้องชมรมกีฬา ชมรมที่สาวๆชอบมาวอแวอยู่ที่หน้าประตูตลอดบัดนี้มันได้เงียบลงเรื่อยๆเพราะมีชมรมมาเปิดใหม่เป็นชมรมดนตรี ที่มีคู่แข่งหน้าตาหล่อเหลาอย่าง ภูผา หนุ่มหล่อจากแดนภาคเหนือของประเทศไทยมีพ่อรวยขนาดโคตรพ่อโคตรแม่รวยแบบไม่บันยะบันยังรวยของโคตรของโคตรรวย หน้าตาก็ดี เรียนก็เก่ง กีฬาก็ได้ ร้องเพลงก็เป็น ดนตรียังเสือกเล่นเก่งอีก ชีวิตนี้พระเจ้าอยากให้ตูเจอแต่คู่แข่งโหดๆทั้งนั้นเลยเหรอฟร้าาาาา?!

แอ็ดด

เสียงประตูชมรมเปิดออกพร้อมกับไอ้มะขิ่นหนุ่มตี๋นักบอลของโรงเรียน เด็กในสังกัดผมเองแหละมีแต่คนหล่อๆ

"เชี่ยบอส! วันนี้โรงเรียนมีงานไรวะทำไมมีแต่สาวๆเดินเข้ามาในโรงเรียนเพียบเลยอ่ะ?!"ไอ้มะขิ่นเขย่าตัวผมไปมาก่อนที่สติของผมจะขาดผึ่งลง
"โว้ยยยยยยยยยย กูไม่รู้โว้ยยยยยยยยยย จะรู้เชี้ยไรล่ะ? มึงก็รู้วันๆกูเอาแต่เดินเข้ามาในโรงเรียนแวะเข้าห้องชมรมเคลียงานเชี่ยไรเยอะแยะก็ไม่รู้แล้วก็ไปเข้าแถวที่โดมใหญ่แล้วก็เรียนตอนเย็นแวะเข้ามาซ้อมให้พวกมึงอีก จากนั้นก็กลับบ้าน กูทำแบบนี้มาสี่ปีแล้วโว้ยยย!!"ผมขยี้หัวไอ้มะขิ่นไปมาก่อนที่จะกลับมานั่งสวมบทประธานชมรมต่อ
"แล้วจะทำไงอ่ะ? พวกผู้หญิงโรงเรียนอื่นแม่งเข้ามายึดโดมซ้อมกีฬาที่จารย์วิโรจฯหมดแล้วนะเว้ย!"
"ช่างแม่ง วันนี้ไม่ต้องซ้อมกูปล่อยฟรี"

เพียะ!

เสียงตบเกรียนต้องท้ายทอยผมดังแป็ะขึ้นมาสามสี่รอบก่อนที่ไอ้มะขิ่นทำท่าจะแถมให้ผมอีกแป็ะหนึ่ง
"หยุดๆๆๆๆๆ ไปซ้อมที่บริษัทพ่อกูได้"ผมยกมือห้ามไอ้มะขิ่นก่อนที่มันจะตบหัวผมอีก พ่อของผมเปิดเป็นบริษัทรถตู้และเป็นผู้บริหารบริษัทรับสร้างสถานที่ชั้นนำของประเทศข้างๆสำนักงานพ่อผมจึงมีโดมใหญ่ๆสองโดมเอาไว้ทำไรก็ไม่รู้จนผมขึ้นม.3เป็นประธานชมรมโดมนั้นนานๆทีถึงได้ใช้
"เออ! ให้มันได้แบบนี้สิวะเพื่อนกู! เย็นนี้เจอกันหน้าประตูโรงเรียนกูไปไลน์บอกไอ้เด็กที่เหลือก่อน"มะขิ่นเดินเสยผมออกไปจากห้องขมรม ส่วนผมก็นั่งเคลียคิวงานกีฬาที่โรงเรียนมาชวนไปแข่งอีก ชมรมผมมีกีฬาครบทุกรูปแบบทั้งของไทย เกาหลี ญี่ปุ่น นานาชงนานชาติมีหมด ชมรมเรามีสมาชิกอยู่หลายคนแถมเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียนอีก แหม่...ก็มีประธานหัวสมองใสมีแต่ขี้เลื่อยในสมองอย่างผมควบคุมอยู่นี้แหละ
พุดอีกแม่งก็ถูกอีกว่ะ! ฮ่าๆ

หลังเลิกเรียนผมกับไอ้มะขิ่นและนักกีฬาบอลที่เหลือก็มาเจอกันที่หน้าโรงเรียนผมกับพวกมันทั้งหมดรวมๆกันแล้วก็12คน จะให้มานั่งรถสองแถวไปสำนักงานพ่อผมบอกเลยแม่งไม่ต้องให้ลุงแกไปรับใครที่อื่นแล้วอ่ะจ่ายแค่นี้ก็เกือบๆ120กว่าบาทละ
"ผ่านโรงเรียนหญิงล้วนป่ะมึง?"ไอ้บอลกองหน้าของทีมไอ้มะขิ่นสะกิดไหล่ผม
"ผ่านอยู่ ทำไม? มึงจะแซวเค้าแหง็ะ?"ผมยิ้มตาหยีให้มันก่อนจะหันกลับมามองวิวแม่น้ำเจ้าพระยา แม่ง...โคตรเลอค่า!!
"อยากอยู่ว่ะ ฮ่าๆๆ" ไอ้บอลขำดังลั่นรถก่อนที่ไอ้แป็ะผู้คุมประตูร่างใหญ่จะตบเกรียนมัน
"ไอ้แป็ะ! ฉิบหายเจ็บ"
"สม หน้าม่องี้แหละมึง เหอะๆ"ไอ้แป็ะมองตาหยามใส่ไอ้บอลก่อนที่จะมองวิวข้างทางเหมือนผมต่อ
"เออมึง วันนี้กูขอค้างบ้านมึงดิ หลังซ้อมเสร็จอ่ะ"ไอ้มะขิ่นเขย่าแขนผม
"เออออ ก็ได้ๆ"
"พวกมึงนี่สนิทกันเนาะ เห็นหนุงหนิงกุ๋งกิ๋งจู๋จี๋กันตลอดเลยว่ะ ฮ่าๆ"ไอ้บอลขยับไหล่ไปมาแล้วยักคิ้วใส่ผม พลางยิ้มจนเห็นเหล็กดัดฟันสีฟ้าของมัน ยิ้มทีโคตรอุบาทว์
"น้อวววววววววว แฮ่ม! คุณมะขิ่นครับไม่ทราบว่าคบกันมาได้กี่้เดือนละครับ?"ไอ้บอลกับไอ้แป็ะกอดไหล่กันไปกันมา แถมมองผมกับไอ้มะขิ่นประมาณว่า พวกมึงต้องบอกนะเว้ยฮิๆอะไรแบบนี้แน่นอน
"หมี! ผู้ชายกับผู้ชายจะคบกันได้ไงวะ? บ้าเปล่าาาา"ไอ้มะขิ่นดันไหล่ไอ้แป็ะกับไอ้บอลออกไปห่างๆจากมัน
"เออ ถามเชี่ยไรไม่รู้เรื่องพวกมึงอ่ะ ไอ้มะขิ่นมันมีแฟนอยู่แล้วเน็อะ?"ผมถามมะขิ่นบ้าง
"เออ กูมีอยู่แล้วรักมากด้วยแต่รักน้อยกว่าแม่นิดนึงส์"ไอ้มะขิ่นพูดเสร็จก็ขำ จากนั้นก็ลามไปขำกันทั้งรถจนลุงคนที่ขับรถหันมามองพวกเราอีก
"ขอโทษคร้าบบบบบบบ"พวกเราพูดขอโทษกันดังลั่นรถจนวินมอไซค์ที่ขับอยู่ข้างๆสะดุ้ง
"ขอโทษกั้บบบบบบบบบ"ไอ้ฟีฟ่านักบอลแข้งทองอีกคนนึงประนมมือขึ้นเหนือหัวแล้วหลับตาปี๋
"ฮ่าๆๆๆ"จากนั้นแม่งก็ขำกันต่อ

พอถึงสำนักงานพ่อ ลุงหมายก็เดินออกมารับพวกผม

"วันนี้พาเพื่อนมาซ้อมบอลน่ะครับ ลุง"
"อ๋อ ครับงั้นไปกืนน้ำก่อนนะครับเดี๋ยวลุงให้คนไปเตรียมสนามให้สักครู่"
"ขอบคุณครับลุง"
"เฮ้ย เชี่ยบอส..."ไอ้เจมส์หันมาสะกิดไหล่ผมพร้อมกับชี้นิ้วไปตรงสระน้ำใหญ่กลางสวน
"ไรวะ?"ผมหันไปถามมัน
"ตรงนั้นแม่งลงไปเล่นได้ป่ะวะ? หลังเลิกซ้อมอ่ะ"
"ก็ลงได้นะ ทำไมวะ?มึงจะเล่นเรอะ?"
"เออ อยากเล่นๆนะมึงนะะ กูอยากเล่นอ่าาาา"ไอ้เจมส์สะกิดผมไปมา
"ได้ อยากเล่นก็เล่นไป....."ผมลากเสียงยาวก่อนจะหันกลับมาเล่นโทรศัพท์รอไอ้พวกนี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อน
"เหยด! ขอบคุณเว้ย! กูไปเปลี่ยนเสื้อละ"ไอ้เจมส์กับไอ้พวกที่เหลือพากันวิ่งกรูเข้าไปที่ห้องน้ำหลังสำนักงาน ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเล่นเฟชบุ็คอย่างเหงาๆอยู่คนเดียว

ตึ่ง!

เสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้าในเฟชบุ็คทำให้ผมสะดุ้ง...เฮ้ย...เดี๋ยวนะ....ไอ้ประธานชมรมดนตรีข้างๆชมรมเรานี่หว่า!!!

มาคุยกันหน่อยเร็วววววว!!

เอาล่ะวันดีๆแบบนี้ต้องประเดิมด้วยบทนำนิยายเรื่องแรกเลยค่ะ ฮ่าๆ อ่านเป็นไงก็ลองติดูเนอะ เราจะได้เอาไปปรับแต่งล่ะ!!

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว