OKay Honey
ถ้าอยากรัก เดี๋ยวจัดให้
ไหนใครบอกว่าเป็นลูกสาวบ้านคนมีสตังแล้วจะสบายไง ฉัน มิริน เป็นถึงลูกสาวคนรองของบ้านมหาเศรษฐี ไหงกลับโดนข่มเหงยิ่งกว่านักโทษแบบนี้ละ
"ป๊า! รินเหนื่อยแล้วนะ ใช้คนอื่นมั้งสิ"
ฉันบอกผู้เป็นพ่อก่อนจะสอดส่ายสายตาไปตามโซฟาที่มีบรรดาลูกเทวดาของป๊านั่งกันอยู่ ป๊าที่นั่งโซฟาใหญ่ฮึดฮัดมากพอฉันเเย้งท่านกลับไป
"กะอีแค่ให้ช่วยตามประกบลูกเพื่อนป๊า แกจะอะไรนักหนาห่ะ!"
แล้วจะไม่ให้โวยวายได้ไงละ ลูกเพื่อนป๊าเป็นใครก็ไม่รู้ จะให้ไปนั่งตาม เดินตาม นอนตามมั่วๆ ง่ายๆแบบนี้ รินไม่เอาด้วยนะป๊า
"ไม่รู้ละ ถ้าแกไม่ตกลง ไมโลแกโดนปล่อยทิ้งข้างถนนแน่!"
ถึงกับเอาแมวมาขู่ ป๊านะป๊า ต้องยอมอีกแล้วใช่ไหม ฮือออ งานนี้เพื่อไมโลลูกแม่เลยนะลูกกก
แล้วไอ้งานบ้านี้แค่ตามประกบอย่างเดียวฉันพอจะเข้าใจ แต่ที่บอกให้ไปนอนประกบด้วยนี่ ป๊าแค่ล้อเล่นใช่ไหม???
__________________________
ช่วง..Talk กะ ไรท์
กราบสวัสดีผู้อ่านทุกท่านที่เคารพ หลังจากได้เผลอกดเข้ามาหรือตั้งใจกด ก็รบกวนเจียดเวลามาอ่านนิยายอันน่าสงสารของดิฉันหน่อยสักนิดก็ยังดี(มาม่าตลอด555)
นิยายเรื่องนี้ต้องบอกเลยว่าดัดแปลงมาจากเรื่องราวชีวิตไรท์เอง (ความจริงไรท์จนนะ ที่บอกรวยนั้น..มโน) แต่เรื่องนี้จะดำเนินต่อหรือจบไม่ได้เลย หากไร้คนอ่านและคอยให้กำลังใจ ฉะนั้นก็ขอความเมตตา เม้น ไลค์ ให้แก่ไรท์ที่เเสนจะขี้เกียจคนนี้ได้ชื่นจิต ชื่นใจจนต้องแต่งต่อให้จบด้วยเถอะ
#รักและเทิดทูนผู้อ่านสุดทางมะพร้าว
ปล.แนะนำให้อ่านผ่านเว็บ เนื่องจากในเเอพการเรียงหน้าทำให้อ่านยากกว่าปกติ
รูปภาพในนิยายเป็นเพียงแค่การนำมาใช้ประกอบเนื้อหาเท่านั้น