จบแล้วจ้า [The Gang #4] Kneel Before Me : สยบรักร้ายทลายแผนการรัก

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีการใช้ความรุนแรง เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาเสพติด รวมทั้งฉากเลิฟซีน
เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

- Prologue -

- ไม่มีรักใดที่ไม่เจ็บปวด -

ลูกหมีกับบาสเดินจับมือไปด้วยกัน แม้เรื่องราวของทั้งสองจะเริ่มต้นด้วยร้าย แต่ก็ลงท้ายด้วยรัก

เฮ้อ...

เฮ้อ...

ฉันถอนหายใจใส่หนังสือนิยายในมือเป็นรอบที่หนึ่งร้อยยี่สิบสอง ก่อนจะปิดมันลงแล้วโยนมันลงบนเตียง

ตลอดชีวิตสิบเจ็ดปีกว่าๆ ฉันอ่านนิยายมาเป็นพันเรื่อง แต่ละเรื่องมักเริ่มต้นด้วยการที่นางเอก... ไม่สวย ไม่เริด ไม่มีหน้ามีตาในสังคม เป็นยัยจืดที่ไม่มีใครสนใจ (โอเค นางเอกบางเรื่องอาจจะสวย ฉันยอมรับ แต่... เอาเหอะ ฉันมักจะเลือกนิยายที่มีนางเอกที่คล้ายๆ กับตัวฉันเอง เพื่อที่จะได้มโนไปว่าฉันนี่แหละนางเอกย่ะ) จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ยัยนางเอกสุดซวยนั่นดั๊น... ทำอีท่าก็ไม่รู้ถึงได้ไปสร้างวีรกรรมไว้กับพระเอกสุดหล่อ แน่นอน ตามฉบับนิยายที่ฉันเคยอ่าน แค่หล่ออย่างเดียวนี่ไม่พอกินนะคะ ต้องพ่อรวย ต้องป๊อบปูลาร์ พ่อคนดังในโรงเรียน หล่อเลิศแถมรวยทะลุฟ้าเหลือกินเหลือแจก แฟนคลับวิ่งตามประหนึ่งศิลปินฮอลลีวูดยังไงยังงั้น

โถ... ฝันเฟื่องเว้ย ฝันเฟื่อง!!! ไอ้ผู้ชายแบบนั้นมันจะมองผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ทำไม จริงมั้ย

แต่ แต่ แต่... คิดง่ายๆ จากนิยายร้อยเล่มที่ฉันเคยอ่าน พล็อตเรื่องประมาณเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ มักจะเริ่มต้นด้วยการที่ยัยนางเอกน่าหมั่นไส้คนนั้น ไปมีเรื่องกับพระเอก หรือไม่ก็พวกพระเอก สุดท้าย ไปๆ มาๆ ทะเลาะกันไป แกทำนั่น ฉันทำนี่ อุ๊ยสองเราทำนั่นนี่ร่วมกัน ฯลฯ ทำกันอีท่าไหนไม่รู้ ไอ้สองคนนั่นที่ตีกันตอนต้นเรื่องดันลงเอยด้วยกันได้หน้าตาเฉยซะงั้น

มันเป็นไปได้ยังไงคะ!! แต่ก็นั่นแหละ ไอ้นิยายแบบนี้ที่มันทำให้คนเราเริ่มฝันเฟื่องไปไกล...

ฉัน... นักอ่านนิยายตัวยง แถมยังเป็นนักฝันกลางวันชั้นเลิศ ทุกวันนี้ฉันก็ได้แต่หวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะมีชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยในโรงเรียนมาจีบบ้างสักคนสองคนก็ยังดี... แต่ เฮ้อ... เฮ้อ... ถ้ามีคนมาจีบ ฉันคงไม่ต้องนั่งถอนหายใจใส่หน้ากระดาษอยู่อย่างทุกวันนี้หรอก ให้ตายเหอะ นี่ฉันน่ะเข้าข่ายยัยนางเอกพวกนั้นเลยนะ แถมพวกผู้ชายรูปหล่อพ่อรวยอย่างที่เห็นบ่อยๆ ในนิยายพวกนั้น ไม่ว่าจะแนวหล่อเท่เก๋ไก๋สไตล์แบดบอย หรือแนวหล่อตี๋คิขุเด็กเรียนน่ารับประทาน พ่อเจ้าประคุณรุนช่องเดินว่อนกันเต็มไปหมดในโรงเรียน

เดินสวนกันแต่ละทีนี่ฉันอยากจะฉุดกลับบ้านเสียให้รู้แล้วรู้รอด โทษฐานที่หล่อ ฉันไม่ให้อภัย...

ฉัน... ยัยหน้าจืดอายุสิบเจ็ดปีนิดๆ ผอมแห้ง สายตาสั้นมาก ใส่แว่นบ้าง ใส่คอนแท็กเลนส์บ้างแล้วแต่โอกาสและเงินจะอำนวย ส่วนสูงของฉันเข้าขั้นเตี้ย ผิวขาวเหลืองตามแบบวัยรุ่นที่ชอบเก็บตัวอยู่ในบ้านเพราะเพลียแดดประเทศไทยที่ร้อนยังกับมีดวงอาทิตย์ไว้ใช้เอง สัดส่วนรึก็ไม่ค่อยจะมีอะไรให้มองสักเท่าไหร่ อาจจะเรียกได้ว่าแบนเป็นไม้กระดาน การเรียนก็กลางๆ ไม่ดีเลิศเลอแต่ก็ไม่ได้เข้าขั้นเลวนรกตกต่ำ ฐานะธรรมดาค่อนไปทางจน ชื่อเสียงของฉันในโรงเรียนถามไปก็ไม่มีใครรู้จัก แถมยังดวงซวยนิดๆ อีกต่างหาก และที่สำคัญคือไม่เคยมีแฟน...

ฉันคนนี้รอ ร้อ รอจนแทบจะติดป้ายห้อยคอว่า 'ฉันโสด โปรดจีบ'

แน่นอน ฉันไม่ใช่นางเอกนิยาย แล้วทีนี้ ใครมันจะสนใจยัยคนธรรมดาอย่างฉัน...

เห็นทีฉันต้องเริ่มปฏิวัติชีวิตตัวเองซะใหม่แล้ว ฉันจะไม่ยอมโสดไปตลอดชีวิตมัธยมปลายหรอกน่า

เอาล่ะ! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ฉันจะต้องมีแฟนให้ได้! ก่อนที่ผู้ชายดีๆ จะหมดโลก ฉันต้องมีแฟนเป็นผู้ชายที่ดีจนไม่ว่าใครๆ จะชายหรือหญิงก็ต้องอิจฉา เพราะตอนนี้เรามาถึงยุคที่ผู้ชายกับผู้ชายเขาได้กันเองเป็นเรื่องธรรมดา แล้วผู้หญิงอย่างฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน TT0TT! ดังนั้น! ฉัน จะ ต้อง หา แฟน ให้ ได้!!~

Find Me On Facebook

กดไลค์ไว้เพื่อติดตามข่าวสารนะคะ ^^

มีคำแนะนำติชมอะไร เชิญได้เลยในเพจค่า

- Decaffeine -

ติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ได้ที่นี่ The Gang Series

กดไลค์ไว้เพื่อติดตามข่าวสารนะคะ ^^

มีคำแนะนำติชมอะไร เชิญได้เลยในเพจค่า

- Decaffeine - 

ติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ได้ที่นี่ The Gang Series