คำโปรย
.......ความทรงจำมันจะเหลืออะไรบ้างที่เรายังมองเห็น อาจมีสิ่งที่ชัดขึ้นมาแทนนั่นคือความจริงที่แสนโหดร้าย แต่ความทรงจำบางอย่างมันอาจจะจางลงไปหรือชัดเจนขึ้นอีก อยู่ที่เราจะเลือก เลือกจะรักหรือเลือกจะเกลียด
"ฉันตายฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะต้องสำนึกผิดเรื่องอะไรก่อนดี ฉันมันคนเลว"
"ปากดี อวดเก่ง "
"ถ้าฉันไม่เก่งฉันคงไม่วางแผนเล่นงานน้องสาวคุณได้หรอกฉันเกลียดคุณฉันก็ต้องจัดการจุดอ่อนคุณซิแต่ขอโทษน่ะฉันมันพวกสำนึกผิดไม่เป็นหรอก"
"เธอมัน" แอนดริวขบกรามแน่น
"ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันตาสว่างมากขึ้นเกลียดคุณได้มากขึ้น"
"คุณมันเลว มันชั่ว มันโง่ ฉันไม่น่าไปรักคนโง่ๆอย่างคุณเลยฆ่าฉันให้ตายไปเลยวันข้างหน้าหากคุณรู้ความจริงคุณจะได้ทุรณทุรายตายทั้งเป็นยิ่งกว่าตกนรกอย่างที่ฉันเจออีก" ยิบซีพูดเสียงแทบจะไม่ได้ยิน
"ทรมานฉันอีกซิทำเลย" เธอยกมือใหว้แต่ไม่ได้ร้องขอชีวิตกับอสูรร้ายตรงหน้า
"แม่ค่ะมารับซีไปอยู่ด้วยน่ะซีอยากไปหาแม่ซีรักแม่ค่ะ ฮือๆๆๆๆ"
แอนดริวหัวใจชาวาบเหมือนมีใครเอามีดมาแทงเข้ามาที่ละนิดๆตรงขั้วหัวใจให้เค้าตายอย่างทรมาน ภาพยิบซีค่อยๆหลับตาลงกระจ่างชัดในหัวใจ
Saturday
Saturday
Guest
