[บทนำ]
ณ.หอประชุมหรูหราแห่งหนึ่ง ถูกตกแต่งประดับประดาเต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสั้นอย่างสวยงาม โต๊ะที่ถูกปูด้วยผ้าสีขาวมันพับเป็นกรีบอย่างละละเอียดละอออาหารนานาชนิดวางเรียงรายให้แขกตักทานได้ตามสะดวก งานเลี้ยงหรูๆนี้จัดขึ้นเพื่อแสดงความยินดีแก่นักเรียนมัธยมปลายที่จบการศึกษาจากโรงเรียนเอกชนเวสมินิสเตอร์ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ บรรยากาศในงานเหมือนหลุดเข้าไปในยุคเจ้าหญิงและเจ้าชาย
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวมชุดราตรีสีฟ้าอ่อนประกาศระยิบระยับ แต่ภาพตอนในเวลานี้ชุดมันกลับขาดหลุดหลุ่ยและยังเปียกชุ่มด้วยไวน์สีแดงอมม่วง กลิ่นองุ่นนุ่มนวลลอยฟุ้งเตะจมูก ทำให้เธอรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เด็กผู้หญิงคนเดิมกำลังคลานขลุกขลักเพื่อหนีจากเท้านับร้อยๆของคนในงานเลี้ยงอย่างทุลักทุเล
เธอกวาดสายตาพยายามมองหาทางออก มีเสียงเอะอะโวยวายจากนักเรียนคนอื่นๆ
มันกำลังส่งสัญญาณบอกว่าภายในงานกำลังเกิดเรื่องวุ่นวายบางอย่าง ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงเหมือนอะไรตกแตกลงบนพื้นพรมสีแดงกำมะหยี่
เพล้ง!!!
จากนั้นก็เสียงทะเลาะวิวาทกันอย่างรุ่นแรงภายในกลุ่มนักเรียนหญิง พับๆ เด็กผู้หญิงเห็นท่าไม่ดีเธอจะต้องออกจากงานเลี้ยงให้เร็วที่สุด แต่ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง อาการเหมือนคนเมาเหล้าอย่างหนัก เขาทรุดตัวลงนั่งเอนหลังพิงแนบกับเคาน์เตอร์บาร์ เธอด้วยความอยากรู้จึงเปลี่ยนเส้นทางคลานเข้าไปใกล้ๆ ด้วยสีหน้าสนใจ และด้วยความสงสัยจึงถามขึ้นว่า
“เอ่อ นี่นาย เป็นอะไรหรือป่าว”
เด็กผู้ชายได้ยินเสียงของฉันเขาก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน ผมของเขามีสีดำเข้มยาวปรกหน้าจนมองไม่ออกว่ามีหน้าอย่างไร ฉันมองไปที่ริมฝีปากสีแดงช่ำมันมีคราบไวน์อยู่รอบๆ ลิ้นนุ่มนิ่มกำลังไล่เลียอย่างช้าๆตามรอยคราบของไวน์ ฉันรู้สึกใจสั่นระทวยก่อนหัวใจจะแทบหยุดเต้นหลังจากที่เขาเอามือขึ้นมาเสยผม นิ้วมือเรียวยาวกำลังเสยเผยให้เห็นใบหน้านวลเนียน ผิวพรรณแลสุขภาพดีมากๆ ตึกๆ ตึกๆ ฉันรู้สึกหายใจติดขัดอาจเป็นเพราะตื่นเต้นมากเกินไปหน่อย ที่ได้เห็นผู้ชายหน้าหล่อเข้าขั้นเทพบุตรขนาดนี้ นัยน์ตาสีฟ้าสั่นคลออย่างหวานหยดย้อยกำลังสบกับนัยน์ตาสีเทาของฉัน
'เขาคนนี้เป็นใคร... '
ในหมู่นักเรียนชายของโรงเรียนฉันไม่เคยเห็นเขาเลย อีกทั้งไม่คุ้นหน้าเขาเลยสักนิด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนหน้าตาดีขนาดนี้จะพลาดสายตาของนักเรียนหญิงไปได้แววตาที่จ้องมองมาเหมือนหมาป่าล่าเนื้อแสนหิวโหยและอยากอาหาร มันทำให้ฉันรู้สึกรุมร้อนจนอุณหภูมิร่ายกายสูงขึ้นอย่างกะทันหัน เขาลดสายตาลงมองมาตรงหน้าอกของฉัน
มันทำให้ฉันรู้สึกอายมากขึ้นไปอีก เพราะชุดราตรีที่ใส่มันกลับขาดหลุดลุ่ยจนเห็นเนินอกทั้งสองของฉันด้วยชุดราตรีดันนมจนแทบจะทะลักเลยก็ว่าได้ อารมณ์ของฉันมันกำลังพุ่งพร่านร่ายกายมันกำลังตอบรับอารมณ์ของฉัน
‘เธอบ้าไปแล้วหรอจูลลี่ เธอกำลังอ่อยเขาอยู่นะ'
'แต่ฉันอยากจะปลดความเป็นแม่ชีไร้ประสบกาณ์ไปทิ้งสะ และนี่ก็เป็นโอกาสเดียวในชีวิตที่จะได้จูบแรกกับเทพบุตรเลยนะยะ๊!! ฉันจะโยนโอกาสนี้ทิ้งไปหรอก’
แม้ภายหัวจะคิดหาเหตุผลให้ร่างกายถ่อยตัวหนีออกจากตรงนี้ แต่กระนั้นร่างกายกลับตอบสนองอารมณ์ความรู้สึกของมันมากกว่า
หมับ!
จูลลี่กระโจนเข้าหาคนตรงหน้าอย่างไม่ลังเล มันมีแรงดึงดูเหมือนพวกเราเป็นขั่วแม่-เหล็ก ที่จะตอบสนองความต้องการของกันและกัน เขารับคว้ารับตัวเด็กผู้หญิงทันทีพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ เสียงหัวใจของเราทั้งคู่มันแทบจะระเบิดออกมานอกร่างกาย สมองฉันว่างป่าว สายตาพร่ามั่วมองเห็นเพียงกันและกันด้วยความรู้สึกเย้ายัวของกามอามรณ์ ลมหายใจแรงๆของเขาและกลิ่นหอมละมุนเคล้ากลิ่นเหล้าในตัวเขา ทำให้ฉันอยากจะผสานร่างกายกันเสียตรงนี้
ลิ้นที่นุ่มนิ่มนัวเนียมีรสชาติของไวน์ตกค้างภายในปากของเขาทำให้ฉันตกอยู่ในห้วงแห่งความปราถนา ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่สมควรเดินเข้าไปมรสุมสวาทแต่ฉันก็ยังดิ้นรนจะเข้าไป มือเรียวยาวกำลังลูบไล้ล้วงเข้ามาใต้กระโปรงฝ่ามือนุ่มๆลูบช้าๆค่อยๆไล่ลึกลงไปเรื่อยๆ วืดดดดดด ฉันรู้สึกเสียวแว่บขึ้นมาเมื่อรับรู้ถึงอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้จุดสำคัญ
พรวด!!!! ฉันเด้งลุกขึ้นยืนอย่างอัตโนมัติด้วยความตกใจและตื่นเต้นอย่างมาก เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน สีหน้าไม่พอใจที่ฉันจู่ๆก็ลุกขึ้นตัดบท เขาเอื้อมมือมากุมมือฉันแล้วลุกขึ้นยืน ทันใดนั้นเอง เขาก็ลากฉันไปทางด้านหลังเวที พวกเราวิ่งเบียดนักเรียนคนอื่นๆตรงไปหลังเวที นักเรียนคนอื่นๆยังคงตบตีกันอย่างอลม่านทำให้ครูใหญ่โทรแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อมาควบคุมสถานการณ์
เสียงวอของรถตำรวจดังสนั่นทั่วหอประชุม แต่ทว่าเสียงเอิกเกริกและเสียงเพลงที่เปิดดังทำให้พวกเราไม่รับรู้บรรยากาศภายนอกหอประขุมเลย สมองของฉันยังคงว่างป่าวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะวิ่งตามเขามาทำไม เขาหยุดเมื่อมาถึงจุดหมาย จากนั้นเขาก็ดันฉันเข้าไปในห้องแต่งตัวแคบๆ แววตาหิวกระหายจ้องจะกัดกินฉันเสียตรงนี้ ดวงหน้าแดงก่ำด้วยอาการเมาอย่างหนักแสดงอารมณ์ออกมาได้โจ่งแจ้งมาก หัวใจของฉันมันกลับมาเต้นระรัว ร่างกายกำลังไร้เรียวแรงและฉันกำลังยอมให้สัตว์ร้ายตัวนี้ขย้ำฉันแต่โดยดี
“ทำไหม”
เขายืนหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วเอ่ยขึ้น หลังจากที่ฉันพยักตอบรับนั้น ปริศนาภายในจิตใจของฉันก็ถูกปลดผนึกออกและรับรู้ได้ทันทีว่านรกกับสวรรค์อยู่ใกล้เพียงมือจับเท่านั้น...
---------------------------//-----------------------------------------------
Guest
