ความฝันของฉันฝากไปถึงเธอ

เรื่อง ความฝันของฉันฝากไปถึงเธอ

บทนำ สีที่มีความหมายกับนักเรียนใหม่

ท้องฟ้ายังคงเป็นสีฟ้าและสีของน้ำทะเลก็ยังคงเป็นสีฟ้าครามไม่ว่าอะไรที่เป็นสีฟ้าก็ล้วนต่างทำให้จิตใจนั้นรู้สึกสงบนิ่งดังผิวน้ำที่หยุดนิ่งหรือท้องฟ้าที่คอยโอบทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้     ชั่งเป็นสีที่วิเศษอะไรเช่นนี้ทว่าวันหนึ่งความคิดนั้นของผมก็ได้ถูกหยุดเอาไว้ว่าถึงจะเป็นสีฟ้าก็ต้องมีความมืดที่อยู่เบื้องลึกที่เรามองไม่เห็น    ดังมหาสมุทรที่มีสีฟ้าเอาไว้บังฉากหน้าทว่าแล้วภายใต้ก้นลึกนั้นล่ะเราเคยได้รู้ถึงมันหรือเปล่า?

“ สีฟ้าเปรียบเสมือนสิ่งลี้ลับและคอยให้เราคอยค้นหามันให้เจอกับสิ่งที่อยู่ก้นเบื้องลึกของมันจริงๆ  เปรียบเสมือนจิตใจของคนเราเมื่อมีเบื้องหน้าของการสนทนาก็ต้องมีเบื้องหลังของการสนทนา   ทว่าเบื้องหลังมันคืออะไรก็ไม่มีใครรู้นอกจากเจ้าตัวและนี้เป็นเหตุของการที่เลิกชอบสีฟ้าของฉันเอง ”

ผมเด็กหนุ่มซึ้งเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนป่าสันเตี้ยซึ่งอยู่ในป่าและยากห่างไกลจากความเจริญและไม่เคยเห็นทะเลสักครั้งเดี่ยวนี้ก็แค่การหาเรื่องคุยกับเพื่อนเมื่อยามว่างที่ไม่มีอะไรจะทำกันเท่านั้นเอง  คอมหรืออะไรๆก็ไม่มีทั้งนั้นเนื่องจากมันไม่สามารถรับสัญญาณจากที่ห่างไกลได้จึงไม่ใช่สิ่งของที่จำเป็นมากนัก

“ หรอแล้วตอนนี้แก่ชอบสีอะไรกันหืม?   ไหนบอกมาให้ฟังหน่อยซิหวังว่าคงไม่ใช่สีแปลกๆหรอกนะใช่ไหมๆ? “

ส่วนคนที่คุยกับผม ณ ตอนนี้ก็คือเพื่อนสนิทผมและเป็นเพื่อนบ้านผมมาตั้งแต่เด็กๆ  มันเป็นพวกบ๊องๆอยากรู้อยากเห็นไปเสียซะทุกอย่างโดยที่ปกติมันจะชอบอยู่กับผมเป็นประจำ  เพราะว่ามันเป็นโรคจิตในสายตาคนอื่นๆล่ะมั้งรวมถึงผมที่ไม่ค่อยคบหาใครเป็นเพื่อนสักเท่าไรก็เลยมาเป็นเพื่อนสนิทกันจนถึงปัจจุบันนี้

“ รู้ใจดีเหมือนกันนี่ โฟ้สไม่นึกเสียใจจริงที่ได้คนอย่างนายเป็นเพื่อนฮะๆฮา “

ผมหัวเราะกลบเกลือนโฟ้สโดยที่สีที่ผมชอบตอนนี้น่ะหรอมันคือแบบว่า  เมื่อคิดแบบนั้นสีหน้าของผมก็เริ่มรู้สึกว่าแย่ลงทุกๆที  โดยที่โฟ้สก็คงรู้ถึงความคิดของผมโดยมันส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาแบบกวนๆ ยิ้มหัวเราะคิๆด้วยความคิดชวนสยองตามเคย

“ นี่บ้าไปรึเปล่าเนี่ย? พูดแบบนั้นกลับสีที่ชอบมาตั้งแต่เด็กแต่กลับไม่มีสีอื่นที่ชอบเนี่ยนะฮะๆฮา    ตลกเป็นบ้าเลยฮะๆฮาฮะๆ    ต้องบ้าไปแล้วแน่เลยฮะฮาๆ “

เจ้าโฟ้สหัวเราะใส่ผมจนสายตาของคนทั้งห้องทั้งหมดทั้ง 11 คนจับจ้องมาที่พวกผมกลายเป็นตัวตลกตามเคยเลยแฮะเรา

ชีวิตนี้มันอะไรกันนะ   แต่ขอเอาคืนมันหน่อยเถอะเจ้านี้ไม่ทันที่ผมจะเริ่มบทสนทนต่อไปก็..

ครืนนนนนนน

เสียงประตูไม้ได้เลื่อนออกมาพร้อมกับเสียงตะกุตะกะที่มาพร้อมกับการบอกอายุของอาคารเรียนที่เป็นไม้เก่าๆนี้    คุณครูที่เหมือนคนแก่ๆคนหนึ่งก็เข้ามาตามเคย  ในโรงเรียนนี้ก็คงมีครูประมาณ 4-5 คนละกระมัง

“ เอาล่ะคาบโฮมรูมคาบเช้าจะเริ่มกันแล้วนะทุกคนวันนี้จะให้จับคู่กันตามเช่นเคยเลยนะนักเรียน  คราวนี้หัวข้อคือลักษณะนิสัยของเพื่อนสนิทกี่คนก็ได้นะเอาล่ะจับคู่ได้ “

คราวนี้ก็จับคู่ตามเคยเพียงแต่เปลี่ยนหัวข้อไปก็แต่เพียงเท่านั้นเองคาบก่อนก็เรื่องสีของตัวเองที่ชอบคราวนี้ก็นิสัยหรอ  ให้ตายสิคุณครูที่นี้สันหาเรื่องแปลกมาให้เรียนได้ตลอดๆเลย   เอาล่ะคู่ของผมก็คงต้องเป็นโฟ้สตามเคย

“ โฟ้สนายจะ.. “

ไม่ทันที่ผมจะพูดชวนโฟ้สมันก็เข้ากลุ่มกับเพื่อนทั้งห้องเสียแล้วสรุปคือผมเป็นแค่เศษเสี้ยวของคนทั้งห้อง เป็นแค่ส่วนแถมที่ไร้ค่าและไม่มีใครยอมรับนั้นเองคงต้องจับคู่กับตัวเองในกระจกแล้วสิ..

“  โทษทีนะเพื่อนคราวนี้จับกี่คนก็ได้ก็เลย “

“  ไม่เป็นไรหรอกฮะๆฮาฉันอยู่คนเดี่ยวได้น่าขอให้สนุกนะ “

ผมยิ้มให้แต่ในใจเหมือนกับกำลังตกลงสู่เบื้องลึกของมหาสมุทรโดยที่ไม่รู้จักมีใครมาฉุดผมขึ้นออกจากมหาสมุทรแห่งนี้หรือเปล่า   ใครจะมามองดูคนไร้ค่าและหยิงพยองอย่างผมหรือเปล่าจะมีใครสนใจผมหรือเปล่า   ในคณะที่ความคิดผมกำลังพุ้งพล้านนั้นเอง...

“  เอ่อ..นักเรียนก่อนที่จะเริ่มศึกษาครูขอแนะนำนักเรียนใหม่หน่อยนะ “

เสียงของคุณครูทำให้นักเรียนทั้งห้องยกเว้นผมต่างพากันจับจ้องครูและวิ่งกรู่กันไปที่หน้าประตูห้องเรียน   ก็ไม่แปลกหรอกที่จะเตือนเต้นเนื่องจากที่นี้เป็นที่ห่างไกลและไม่น่ามีคนมาเข้าในที่ป่าแห่งนี้เลย  ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักที่จะเตือนเต้นกันหรอกแต่นักเรียนใหม่คงเข้ากลุ่มพวกนั้นอีกจึงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องตื่นเต้นมากนัก

“ นักเรียนกลับไปนั่งที่ตัวเองเดี่ยวนี้!?  “

คุณครูพูดใส่นักเรียนทุกคนจึงกลับไปที่นั่งของตนยกเว้นเจ้าคนอัธพาลในห้องที่ยังยื่นยัดอยู่และพร้อมกับส่งสายตาก้าวร้าวใส่คุณครู  ก่อนที่จะเริ่มด้วยคำพูดหนึ่ง..

“ นี่เจ้าแก่อย่าพึ่งมาขัดจังหวะกันได้ไหมคนแก่ก็อยู่ส่วนคนแก่ไป “

“ เน่ๆบุ๊กอย่าทำแบบนั้นดีกว่านะ  เดี่ยวเรื่องนี้จบไม่สวยแน่ๆเลยนะบุ๊กหึๆ “

หัวหน้าของห้องผมลุกขึ้นและหัวเราะนิดๆก่อนที่จะส่งสายตาเย็นชาใส่บุ๊กหัวโจกอัธพาลประจำห้องให้หน้าง็อยไปกันเลยที่เดียว  ก็สมแล้วล่ะนะเป็นคนดีหน้าตาดีผลการเรียนดีเด่นกีฬาเป็นเลิศและดนตรีและทั้งหมดรอบด้านเป็นคนที่ดูสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่างต่างจากผมที่ไม่มีอะไรเลย..

“ เอาล่ะนักเรียนใหม่เข้ามาได้ บุ๊กครูจะยกโทษให้ก็แล้วกันนะ “

หลังจากนั้นผู้หญิงในห้องเรียนก็ต่างพาก็หลุมกริ๊ดอยู่กับหัวหน้าห้องของผม  นักเรียนใหม่เองคงต้องชอบกับหัวหน้าห้องเป็นแหง่แซะ   ไม่ว่าชายหรือหญิงล่ะนะยกเว้นผมแน่นอน

“ สวัสดีค่ะฉัน.... "

***จบบทนํา***

เเสดงความคิดเห็นบอกตรงที่ผิดพลาดได้นะครับจะได้ทําการเเก้ไข