ความรักสําหรับคุณแล้วมันหมายถึงอะไรเหรอ?
.
เราจะอยู่ได้ไหมถ้าหากทั้งชีวิตนี้เราจะไม่ต้องการมัน
.
สําหรับบางคนมันเเป็นเหมือนออกซิเจนที่ขาดไม่ได้
.
แต่กับบางคนมันอาจหมายถึงยาพิษที่ไม่ควรเข้าใกล้
.
.
.
.
ถึงชีวิตนี้คุณจะบอกว่าไม่เคยคิดจะรักใคร
แต่อย่างน้อยคุณก็ต้องรู้จักรักตัวเอง
สวัสดีค่ะ
นิยายเรื่องนี้เริ่มเขียนขึ้นจากความอยากเขียนนิยายซักเรื่องที่ตัวเองชอบจริงๆเขียนขึ้นจากมุมมองความรักของไรท์เองด้วย
เนื้อเรื่องอาจไม่หวานหรือฟินมากนักซึ่งมันขัดกับชื่อเรื่องมาก
(
5555
จะบอกเค้าทำไมเนี้ยเดี่ยวคนอ่านหายหมดหรอก
)อยากให้ลองเปิดใจอ่านกันสักนิดไหนๆก็เปิดเข้ามาอ่านกันแล้ว ฝากติดตามและเป็นกําลังใจให้มือใหม่หัดเขียนกันด้วยนะคะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"I hate that i still miss u after all the shit u did to me."
ฉันเกียดที่ฉันยังคิดถึงคุณ
หลังจากที่คุณทําสิ่งแย่ๆกับฉัน
“พารย์ชอบพี่ ชอบมานานแล้ว พี่ไม่ต้องชอบพารย์ก็ได้ พารย์แค่อยากให้พี่รู้”
“พี่ขอโทษแต่พี่มีคนที่ชอบแล้ว และพี่คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว พี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่พารย์คิดหรอกลืมพี่ซะเถอะ”
ผมเคยบอกเธอแล้วว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร แต่เธอก็อยากลองเล่นกับไฟ ผมมันแค่ไอ้ปีศาจในคราบเจ้าชายขนาดเธอคนนั้นยังรังเกียจผมเลยแล้วใครมันจะมารักคนอย่างผมได้
---------------------------------------------------------------------------------
“อ๊ะ
!!!
อื้มม” ผมโคตรเกียจเสียงตัวเองชะมัด ทำไมต้องมาทำเสียครางใต้ร่างยัยแม่มดด้วยว่ะ แต่ก่อนยัยนี้จืดอย่าบอกใครเลยนะ แต่ดูตอนนี้สิยัยนี้รู้จักหมดว่าแตะตรงไหน ผมถึงจะควบคุมตัวเองไม่ได้ นี้มันยัยจืดกรายร่างเป็นแม่มดชัดๆ
“อ๊ะ พะ พอแล้ว”ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงสั่งพาทย์อย่างหงุดหงิด ยัยนี้ทําผมกำลังคลั่ง พาทย์เงยหม้ามองผมแล้วกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ
ยิ้มไปเถอะเด็กน้อยเมื่อกี้มันของเด็กเล่น ของจริงมันหลังจากนี้ตะหากล่ะ
“ได้แค่นี้เองหรอ
?
ไหนว่าผ่านมาเยอะไง นี่ก็ไม่ได้ต่างจากครั้งแรกนักนิ” ยัยจืดทำตาโตมองค้อนใส่ผม แค่นี้อะไรว่ะ ผมจะคลั่งตายยุแล้ว แต่ผมไม่มีทางเผยไต่ให้ยัยนั้นได้ใจหรอก จะทําให้อวดเก่งไม่ออกเลย
“ถ้าทําได้แค่นี้ เดี่ยวฉันสอนให้ก็ได้ ว่าของจริงน่ะ เค้าทำกันยังไง
!
”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แนะนําตัวละคร
*
บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับนิยายใดๆทั้งสิ้น ไรท์หามาเพื่อสนองความฟินตัวเองล้วนๆนะจ่ะ
*
Day/
เดย์
อทิตย์
"ทุกคนมันก็ต้องมีด้านมืดกันทั้งนั้นแหละ เหรียน์ยังมีสองด้านได้เลย
ทุกคนรุ้จักแค่ว่าผมคือเจ้าชายที่แสนดี หึ
!!
คงมีแต่เธอสองคนล่ะมั้งที่บอกว่าผมน่ะมันคือปีศาจ
!!!"
อทิตย์หรือพี่เดย์นักธุรกิจนําเข้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิก ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง เย็นชาปากแข็ง รักแต่ตัวเอง
พารย์
" ฉันก็แค่เด็กผู้หญิงที่เคยคิดว่าความรักน่ะคือสิ่งสวยงาม ฉันเชื่อว่าแค่เรารักใครซักคนจริงๆความรักต้องตอบแทนเราซักวันแน่ แต่มันคงไม่ใช่สำหรับผู้ชายคนนั้น แค่ไม่รักฉันก็เจ็บมากพอแล้วแต่ยังมารักคนอื่นต่อหน้าฉันอีก คนเลว
!!"
พาคินย์
“ทำไมแกต้องไปชอบไอ้สารเลวนั้นด้วยวะ”
ผมเป็นเพื่อนของยัยพาย์ย้ำนะว่าแค่เพื่อน
!
ผมไม่ใช่พวกเด็กผู้ชายที่แอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองหรอก ถึงตอนนี้ยัยนั้นจะสวยมากก็เหอะ แต่นั้นมันหลังที่ผมรู้จักกับพาทย์ ตอนเด็กๆยัยนี้ขี้เหล่จะตาย พอผมนึกภาพตอนที่ตัวเองเอาผ้าเช็ดนํ้ามูกให้ยัยนี้ทีไร ผมชอบมันไม่ลงจริงๆ
ยัยขี้โรค
!!
แพรวา
“ฉันจะรักใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ผู้ชายสองคนนั่น หนึ่งคนที่ดูแลฉันดีอย่างกับเจ้าหญิง... แต่ฉันก็ทรยทเค้าทำให้ต้องกรายร่างจากเจ้าชายเป็นปีศาจ
กับผู้ชายอีกคนที่
….
โคตรจะบัดซบ
!
ที่สุดยิ่งกว่าเคยเจอมา ไอ้หมาบ้านั้นขโมยจูบแรกฉันไปตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อกันด้วย
ซํ้าเหอะ
!
ฝากใว้ก่อนเถอะ รู้จักยัยแพรวาน้อยไปแล้ว
!นายหนีฉันไม่พ้นหรอก
ไอ้หนอนน้อย
!!!
คําเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งไปอัปไปอาจจะช้าบ้างเร็วบ้างตามแต่อารมณ์และความว่างของไรท์ แต่จะแต่งจนจบแน่นอนค่ะ ถ้าไม่รู้จะไปอ่านเรื่องไหนแวะมาอ่านเรื่องนี้ได้น้าาาา
ปล.
ใครที่ท่วงคําผิดมาทนอ่านไปก่อนนะคะไรท์ยังไม่มีเวลาเข้าไปตรวจแก้ไขให้
*อย่าลืมเม้นท์เป็นกําลังใจให้ด้วยนะคะ ไรท์พึ่งเขียนเป็นเรื่องแรกติชมกันได้เลย*