ม้วฟๆ มุกะเองจ้าาาาาา!
ฮะๆต้องลบบทความอันเก่าไปเนื่องจากเกิดความผิดพลาดบางประการมุกะกดผิดลบทิ้ง
ถถถถถถ อนาจจิตค่ะ
ป.ล. นิยายเรื่องนี้อาจหลุดคาแร็คเตอร์ไปไกล
ป.ล. 2 นิยายเรื่องนี้เป็นคิลเพนซะส่วนใหญ่ คิดลอว์เป็นรอง
ป.ล. 3 นิสัยของตัวละครหลายๆตัวอาจขัดใจท่านผู้อ่านนิดหน่อย
ป.ล. 4 มันเป็นนิยาย BL ไม่ชอบกดปิด
ป.ล. 5 ไม่ต้อนรับนักอ่านเงาจ้าาาาา คอมเม้นหลังอาจจบคือยาดีกับมุกะ
อิมเมจพระนาง(นาย)
เพนกวิน(เพน) :นักฆ่าร่างน้อยบอบบางที่หน้าตาไม่ไปตาอายุต้องมา
จ้ะเอ๋เพทายกับไอ้รองหัวหน้ามาเฟียใจชักทรยศแล้วซิจะทำไงดี!!
คิลเลอร์(คิล): รองหัวหน้าแก้งมาเฟียนิสัยท่าทางกวนๆ
แต่จริงฉลาดเป็นกรดสนใจในตัวเพนกวิน(อย่างมาก)
พระนาง(นาย)รอง
ทราฟาลก้า ลอว์(ลอว์)หมอหนุ่มผู้มีอนาคต แต่ต้องมาดับเพราะไอ้เด็กไม่รู้จักโต!!!
และจะมีใครซักกี่คนที่รู้ว่าเขาไม่ได้ขาวเหมือนเสื้อกราว์ที่ใส่อยู่
ยูสทัส คิด(คิด) ไอ้หมา(เฮ้ย!) มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลแสนใจร้อน เกลียดการดูถูกที่สุด
ไม่มีใครกล้าจะหาเรื่องเพราะจบไม่สวยแต่ถึงอย่างไรเขาก็ต้องแพ้ให้กับ.....
สมทบ
.full.1726058.jpg)
ชูการ์ หนูน้อยน่ารักลูก(จำใจ)เลี้ยงของเพนกวินนิสัยน่ารักน่าชัง
แต่!!!ใครจะรู้เด็กคนนี้เธอคือเเม่สื่อตัวแม่
"ม๊าป๋า! ชูการ์อยากได้น้อง!!!!"
ขอบคุณรูปจากพี่กูลเกิลนะเเจ๊ะ!!!
........................+..............................+............................+.......................+..................
ซ่า…..คลื่น
‘วาฬอ้วนเรียกนกน้อยๆ ทราบแล้วตอบด้วย….ซ่าา’
เสียงใครบางคนดังออกมาจาก เครื่องมือสื่อสารที่เหน็บอยู่ตรงหูพอดี แต่อาจเป็นเพราะคลื่นบางอย่างอาจมารบกวนทำให้เกิดเสียงรบกวนเป็นระลอก
จนคนที่นั่งฟังอยู่ต้องขยับมือไปปรับคลื่นรบกวนให้หายไป
“ทราบแล้วเปลี่ยน....”
‘เป้าหมายเข้าที่แล้วจัดการได้เลย...’
“รับทราบ”
มือบางจับกระชับปืนสไนเปอร์ เดินไปยังตำแหน่งที่เล็งลำกล่องได้ดีที่สุดก่อนที่จะค่อยๆปรับมันให้พอดีที่จะปลิดชีวิตเป้าหมาย
‘ทำได้แน่เหรอ’
“!!!”
มือบางผละออกจากสไนเปอร์ไปนิดหน่อยเพราะคนที่พูดขึ้นมาผ่านวิทยุไม่ใช่ ‘วาฬอ้วน’ แต่เป็นคนอื่น...
‘พร้อมที่จะฆ่าคนแล้วเหรอ’
มือบางที่ผละออกจากด้ามปืนเล็กน้อยเริ่มกระชับมันแน่นขึ้น
“ผมพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคุณ...และทุกคน...”
เสียงเงียบหายไปชั่วขณะก่อนที่เสียงนั้นจะพูดบางอย่างออกมาทำให้ร่างบางที่ถือสไนเปอร์กระชับมันแน่นกว่าเก่าแล้วยิ้มออกมาทันที
‘…….โชคดี’
ซ่าาาาา
“เอาละ”
ปืนที่ยังคงจ่อไปยังเป้าหมายถูกกระชับไว้แน่นค่อยถูกคลายออกเหมือนพร้อมที่จะเหนี่ยวไกลทุกเมื่อ
“ลาก่อนนะ”
ปัง!!!
Guest
