อาภัพรัก

                นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ค่ะ

                                            แนะนำตัวละคร

      ชื่อนางเอก: อันลนา รัตนแสง (หนูอัน) อายุ 18 ปี เพิ่งเรียนจบ ม 6 แต่ก็ต้องถูกพ่อส่งไปเรียนที่ต่างประเทศด้วยความไม่เตัมใจ

      นิสัย: เธอเป็นคนอ่อนยนมากมองโลกในแง่ดี ไม่สู้คน ขี้แย่มักร้องไห้เวลาที่อยู่คนเดืยวๆไม้ค่อยก้าร้องไห้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเพราะกัวโดนดุหลืต่อว่าสำอ่อยเหมือนที่พ่วเธอมักว่าเธออยู่เป็นปะจำ

       ฐานะ: ที่บ้านลวยมากเพราะมีพ่อเป็นเจ้าของโรงแรมละดับ 5 ดาว เชิงมีหลายสาขาทั่วปะเทด และ กิดจะกานอื่นๆอีกหลายอย่าง

         ชื่อพระเอก: โธมัส สตีฟวินสัน หรืออีกชื่อหนึ่งว่า โรม อุเอระดะ เขาเป็นลูกครึ่งไทย ญี่ปุ่น นอร์เวย์ อายุ 30 ปี

         นิสัย: เป็นคนเย็นชา เถื่อน โหด ไม่แค่ความรู้สืกของใคนอกจากคนในคอบควและมีความเอาแต่ใจสูงเมื่อต้องการสิ่งใดแล้วเขาก็จะต้องคว้าเอามาให้ได้ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม 

        ฐานะ: ด้วยความที่ตระกูลสตีฟวินสันเป็นตระกูลมาเฟียเก่าซึ่งมีธุรกิจมากมายทั้งถูกกดหนายและผิดกดหนายควบคุมทั้งประเทศนอร์เวย์จริงทำให้เขานั้นมีทั้งเงีนทอง อำนาดและมีอีทธิพลล้นเหลือปัจจุบันธุรกิจของเขาก็คือการเปิดบ่อนคาสิโนซึ่งกำลังขยายไปทั่วโลก

                                                            บดนำ

         "ไม่นะคะคุณพ่อ...หนูอันไม่ไปเรืยนที่เมืองนอกนะค่ะ คุณพ่อค่าอย่าให้หนูอันไปเลยนะคะ หนูอันขอร้อง ฮื่อ...ฮื้ก..." น้ำเสืยงแสนเศร้าปนเสืยงสะอื้นของสาวน้อย อันลนาที่เอ่ยขอร้องผู้เป็นบิดาอย่างน่าสงสารแต่ก็ต้องมาสดุดกับสายตาที่เย็นชาของผู้เป็นบิดา "ไม่ได้แกต้องไป...!" ทนาการ เอ่ยพูดขื้นด้วยน้ำเสืยงที่ดุดันแขงกะด้างพ้อมกับมองหน้า อันลนา ผู้เป็นลูกสาวด้วยความไม่พอใจที่บังอาดคัดคำสั่ง "ตะ..แต่..ว่า..แต่..ว.." อันลนา ที่ได้ยีนน้ำเสืยงอันดุดันของ ทนาการ ผู้เป็นพ่อก็กับเถีงกับกวพูดจาติดๆคัดๆ ก็พยะยามที่จะพูดขอร้องผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสืยงที่สั่นๆ แต่ก็ป่าวปะโหยดเพราะผู้เป็นเอ่ยขัดขื้นเสยก่อน "ไม่มีคำว่าแต่..สำลับสัน สันให้แกไปเรียนแกก็ต้องไปแล้วกับไปเตรียมตัวสะอาทิดหน้าก็จะขึ้นเครื่องบินเพื่อไปเรืยนที่ปะเทดฝรั่งเศด" คำพูดที่แสนเดัดเดืยวของ ทนาการ ผู้เป็นปะมุกของบ้าน รัตนแสง เอ่ยยืนคำขาดให้ อันลนา ผู้เป็นบุตรสาวจนตวของสาวน้อยนั้นเถีงกับพูดอะไรไม่ออกนอกจากความเสยใจและน้อยใจในตัวของผู้เป็นพ่อ "ฉันหมดธุระที่จะพูดกับแกเพียงเท่านี้ออกไปได้แล้ว" เพราะคำพูดที่เอ่ยไร่ของผู้เป็นพ่อ สาวน้อยอันลนา จริงจำต้องออกไปจากห้องทำงานของพ่อด้วยท่าทางเศร้าซ้อย

       หลังจากที่ อันลนา ออกมาจากห้องของผู้เป็นพ่อแล้วก็ลงไปข้างล่างของบ้าน รึตนแสง ด้วยความเศร้าเสยใจยดน้ำตาที่เออล้นออกมาจากตาคู่สวยคู่นั้นจนเปียกชุ่มที่แก้มเนียนใส่ของเธอ เธอนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นที่ห้องรับแขกชั้นล่างจนเสียงร้องไห้ของเธอนั้นดังไปทั่วห้องรับแขกของบ้าน "หนูอันเป็นอะไรลูก ทำไม่มานั่งร้องไห้ที่นี้ละลูก" เพชรพลอยแม่เลี้ยงที่แสนใจดีของ อันลนา ที่บังเอิ้นเดีนผ่านมานี้พอดีและได้ยีนเสืยงร้องไห้ของ อันลนา ผู้เป็นลูกเลืยงจริงได้เดีนเข้ามาดูแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง อันลนา ที่ได้ยีนเสืยงของ เพชรพลอย จริงรีบเชัดน้ำตาอย่างไว้ว่าแล้วหันไปหา เพชรพลอย ด้วยรอยยิ้มที่สดใส่แต่นัยตาเธอนั้นกับเศร้าหมอง "ป่าวคะหนูไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ" แต่เพชรพลอยผู้เป็นแม่เลืยงนั้นก็รู้ทัน "อย่ามาโกหกแม่นะ หนูอัน บอกแม่ได้ไหมลูกว่าคุณพ่อของลูกว่าอะไรลูกอีก แม่จะได้ไปต่อว่าให้ คนอะไรทำไม้เถิงใจร้ายกับลูกหนักหนา" คำต่อว่าของ เพชรพลอยผู้เป็นแม่เลี้ยงนั้นทำให้ อันลนา ไม่สบายใจเอาเสียเลยเพราะสุดท้ายแล้วพ่อของเธอก็ต้องมาต่อว่าเธออยู่ดี แต่ตัวเธอนั้นก็รู้ดีว่าเพชรพลอยผู้เป็นแม่เล้วงนั้นรักและหวังดีกับเธอสเหมีคอยเข้าข้างเธอมาตลอดทั้งยังเป็นผู้ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กๆ "หนูอันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะคะแม่พลอย ละ..และคุณพ่อก็ไม่ได้ต่อว่าหนูอันเลยคะ" อันลนา ที่พยายามพูดให้น้ำเสืยงของตัวเองนั้นเป็นปกติได้มากที่สุดเพราะเธอรู้ดีว่าแม่เลี้ยงของเธอนั้นรู้เลื่องที่พ่อของเธอจะส่งเธอไปเรืยนที่เมื่อบนอกจะต้องไม่พอใจและไปเอาเรื่องหรือไม่ก็ไปตอว่าพ่อของเธอแน่นอนเพราะทุกครั้งที่พวกเขาทะเลาะกันเธอจะรู้สึกผิดที่เรื่องของตัวเองนั้นมักจะทำให้พวกเขาผิดใจกัน "เฮอ..." เสียงถอนหายใจพร้อมกับสายตาที่อ่อนโยนของเพชรพลอยมองมายังอันลนาด้วยความเป็นห่วงและสงสารตัวเธอนั้นรู้ดีว่าเด็กน้อยอันลนานั้นต้องการความรักจากพ่อเป็นอย่างมากและเธอก็รู้ดีว่าอันลนานั้นรักพ่อมากแค่ไหนถึงแม้ว่าผู้เป็นพ่อนั้นจะไม่สนใจหรือใส่ใจในตัวของอันลนาเลยแต่ลึกๆแล้วเธอก็เชื่อว่าทนาการนั้นก็ต้องรักอันลนาอยู่เหมือนกันเพียงแต่ตัวของทนาการนั้นยังคิดถึงเรื่องในอดีตที่แม่ของอันลนาเคยทำเอาไว้ก็เลยมาพาลใส่อันลนาผู้เป็นลูกแทน

    ******จบบดนำแล้ว จะ เดืยวจะมาต่อตอนต่อให้ จะ****

           แนะนำตัวละครเพิ่ม     

        พ่อนางเอก:  ทนาการ รัตนแสง อายุ: 55 ปี

        นิสัย: เป็นคนเย็นชาไม่ค่อยแสดงความรู้สึกสักเท่าไหร่แต่กับเพชรพลอยผู้เป็นพระยาแล้วเค้าจะอ่อนโยนและรักเธอมากสวนลูกๆทั้งสามคนนั้นเขาจะสแดงความรักออกมาแต่กับลูกที่เกิดจากเพชรพลอยเท่านั้น

       ฐานะ: เค้าคือทายาทเพียงคนเดียวของนักธุรกิจพันล้านและยังเป็นเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศและกำลังจะขยายไปที่ต่างประเทศ นอกจากนี้เค้ายังมีธุรกิจต่างๆอีกมากมายไม่ว่าจะเป็นเจ้าของฟาร์มไข่มุกที่อยู่บนเกาะพากใต้และอื่นๆอีกมากมาย

       แม่เลี้ยงคนสวยของนางเอก: เพชรพลอย น้ำงามวันเพ็ญ (แม่พลอย ) อายุ: 53 ปี

       นิสัย: เธอเป็นคนรักความยุติธรรม ชอบช่วยเหลือคนอื่นและเป็นคนใจดี สู้คน ใคดีมาก็ดีกับ ใคร้ายมาก็ร้ายกับ รักทุกอย่างที่เป็นของสามี

      ฐานะ: เธอเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหาเงีนเลี้ยงส่งตนเองเรืยนด้วยการเป็นพริตตี้เงิน 1,000,000 ล้านจนได้เข้ามาสู่ในวงการบันเทิงโดยการรับบทเป็นนางร้ายในละครเรื่องหนึ่งและละครเรื่องนั้นก็ได้สร้างซื้อเสียงให้กับเธอจนดังเป็นพุแตกจนได้รับรางวัลดารานักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีในบดนางร้ายเพราะตีบดแตก จนนักข่าวได้ตั้งฉายาให้ถือว่า นางร้ายเงีนล้าน

     แม่ของนางเอก: ม่านแก้ว ไพเซ็งสามทอง ( ม่าน ) (เสียชีวิตแล้ว)

     นิสัย: เธอเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ รักผู้ชายที่ชื่อ ทนาการ มากที่สุด และเกลียดผู้หญิงที่ชื่อ เพชรพลอย ที่สุดเพราะเป็นผู้หญิงที่ทนาการรัก

      ฐานะ: เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว เจ้าพ่อทองทัด ในแถบเชียงใหม่ซึ่งมีเงีนและอำนาจเหลือล้น

               จบกานแนะนำตัวละครเพีมจะ..........!