เพียงเธอ

ภากร

"ตรงนี้หรือในห้องนอนคะ คนดี" ภากรถามเมื่อคร่อมตัวทับลงไปยังร่างบาง

"พอแค่นี้ดีกว่าค่ะ" ลินินยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อทุกอย่างหยุดลงแล้ว

"เข้าใจคำว่าค้างไหม" ภากรโอดครวญ

"ไม่ค่ะ ตอนนี้พายุสงบแล้ว ทุกอย่างโอเค"

"อย่างนี้เรียกว่าสงบหรอ" ภากรบดแก่นกลางความเป็นชายของตนลงบนร่างสวย แต่ลินินก็ยังทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่หน้าสวยเห่อแดงเปล่งปลั่ง

"ร้ายนักนะ" ภากรซุกไซร้ลงบนลำคอขาว เนียนระหงอีกครั้ง

"ว๊ายยย...ไม่นะพี่พีท …ฮาฮาฮ่า…พอแล้วค่ะหยุด" ลินินจั๊กจี้เมื่อถูกแกล้ง

"งั้นคุยกันก่อนก็ได้ อธิบายมาสิครับ" ภากรดึงตัวลินินให้ลุกขึ้นนั่งบนตัวของเขาอีกทีนึง ตั้งใจจะให้ร่างสวยสัมผัสกับส่วนนั้น

"เรื่องอะไรคะ" ลินินยียวน

"ต้องให้พี่รื้อฟื้นเหรอ" ภากรทำเสียงเซ็กซี่ พร้อมขย้ำยัยลูกกวางน้อย

"ไม่ต้องค่ะ" ลินินรีบปฏิเสธเมื่อเห็นท่าทาง

"ก็ไม่มีอะไรนี่คะ ลินแค่ไปช่วยสองเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้แฟนสองเขาน่ะค่ะ "

"แล้วทำไมต้องคุกเข่ายังกะขอแต่งงานด้วย"

"ก็แค่แกล้งกันน่ะค่ะ"

"แล้วทำไมต้องสนิทสนมกันขนาดนั้น ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะตอนที่เขาไม่สบายลินก็มานอนเฝ้า แถมเวลาเดินด้วยกันยังชอบจับมือถือแขน โอบไหล่กันด้วย พี่ไม่ชอบใจเลยนะ ถ้าแค่เพื่อนกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก" ภากรร่ายยาว

"แล้วใครบอกว่าลินกับสองเป็นแค่เพื่อนกันล่ะคะ" ลินินเริ่มยั่วโมโห ถึงจะเคยบอกภากรไว้อย่างนั้นเองก็เถอะ

"ถึงลินจะตกลงเป็นแฟนกับพี่พีท และบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกับสอง แต่รู้อะไรไหมคะสองกับลินรู้จักกันมานานมากกกกก.....สนิทกันมากที่สุด แถมอยู่คอนโดเดียวกัน ห้องติดกัน แล้วพี่พีทคิดว่า" ลินินพูดไม่ทันจบก็ถูกภากรจับกดนอนลงบนโซฟาอีกครั้งก่อนจะบดจูบตามลงมาอย่างเร่าร้อน

"ยั่วเหรอ" ภากรถามเมื่อละจูบออกมาสบตาคู่สวยแสนซุกซน

"ค่ะ" ลินินยิ้มตอบหน้าเป็น

"ต่อเรื่องของเราเถอะนะ พี่ไม่อยากรู้เรื่องลินกับเพื่อนคนนั้นอีกแล้ว ไม่อยากฟัง" ภากรบอกอย่างมีอารมณ์ ก่อนจะช้อนร่างสวยตรงไปยังห้องนอน

ลินิน