เรื่องราวรักจากปากกาทราย
ณ โรงแรมเลอเวนสันโรงแรมหรูระดับ5ดาวใจกลางเมืองฝรั่งเศส
ชาคีล เลอเวนสัน ผู้สืบทอดตระกูลเลอแวนสันคนล่าสุดในวัย 37 ปี กำลังอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ปกตินัก คิ้วเข้มได้รูปขมวดเป็นปม ริมฝีปากบางเม้มเเน่น แล้วยังดวงตาสีเทาที่ปกติฉายแววเย็นชาอยู่เสมอแต่ตอนนี้กลับมีประกายของความน่ากลัวแฝงอยู่ด้วย เพราะอะไรนะหรือ เหอะ!!
ย้อนกลับไปครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า คุณป้าเมวิสา ธรรมธร ป้าแท้ๆผู้ที่เลี้ยงดูเค้าแทนพ่อและแม่ที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่เค้าอายุ13ปี ได้มาหาเค้าถึงโรงแรม ป้าบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเค้า
"คีลจำน้องเคทได้ไหมลูก" คุณป้าถามหลังจากดื่มน้ำที่เลขาเค้าเอามาให้
"เคทไหนครับ" เค้าถามเพราะนึกไม่ออกจริงๆ
"น้องเคทลูกสาวคุณอาประไพเพื่อนป้าที่เมืองไทยที่เคยมาค้างกับเราตอนปิดเทอมไงลูก เอ๋ ตอนนั้นรู้สึกน้องจะอยู่ ม.2นะ
เค้าพยักหน้ารับรู้ น้องเคทของคุณป้าคือยายเด็กอ้วนดำเอาแต่ใจนิสัยเสียคนนั้นนั้นเอง
"คือตอนนี้น้องเรียนจบแล้ว"คุณป้าพูดต่อเมื่อเห็นท่าทางจำได้ของเค้า คุณอาประไพอยากให้น้องมาเรียนต่อที่นี่ป้าเลยอาสาให้น้องมาอยู่ด้วย แต่คีลก็รู้แล้วนิว่าป้าต้องพาคุณลุงชาร์สกลับไปพักรักษาตัวที่ดูไบ ป้าเลยจะฝากน้องให้พักอยู่กับคีล ให้คีลช่วยดูแลน้องแทนป้าหน่อยนะลูก ถือว่าป้าขอนะ
"เด็กนั้นอายุเท่าไหร่ครับคุณป้าถึงต้องมีคนคอยดูแล" ชายหนุ่มถามกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"23 จ้ะ " เมวิสาตอบหลานชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตรงข้ามกับอีกฝ่ายที่วางหน้ามึนตึง
อย่าคิดว่าเค้าไม่รู้นะว่าคุณป้าคิดจะทำอะไร คงไม่พ้นวางแผนจับคู่ให้เค้ากับยายเด็กนั้นแน่นอนคุณป้าอยากอุ้มหลานอยากให้เค้าจริงจังกับใครสักคนทำไมเค้าจะไม่รู้
"น้องจะมาถึงคืนพรุ่งนี้นะ คีลช่วยไปรับน้องที่สนามบินหน่อยนะลูก ป้าคงยุ่งเตรียมเดินทางคงไม่สะดวก"
คุณป้าเมวิสากล่าวทิ้งท้ายก่อนจะลากลับด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม
~~~ฝากติดตามด้วยนะคะ ~~~
Guest
