สวัสดีครับ...!!
ผมนาย NuzzBunny หรือว่านัทครับ แต่ว่าเรื่องนี้ผมขอใช้นามปากกาว่า Cruel Angel หรือ นางฟ้าขากุ๊ย ครับ ผมมักจะเปลี่ยนนามปากกาด้วยอารมณ์ตัวเองล้วน ๆ แล้วแต่พล็อตเรื่องว่าจะออกมาเป็นแนว ๆ ไหน ซึ่งแน่นอนครับ ผมเขียนนิยายมากมายหลายเรื่องครับ ซึ่งตันบ้าง ไม่ตันบ้าง กว่าเรื่องนี้จะเป็นรูปเป็นร่างก็ผ่านการตันมาอย่างโชกโชนครับ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ซึ่งการแต่งนิยายของผมก็เพื่อสนอง Need ของตนเองนี่แหละครับ ที่ว่าอยากจะอ่านนิยายที่มีพล็อตประมาณนี้ อารมณ์ประมาณนั้น ซึ่งบางครั้งสิ่งที่ผมต้องการก็ดูจะเป็นไปได้ยากครับ ดังนั้นการเขียนเองอ่านเองจึงเป็นเรื่องที่ดีครับ
Pologue เนื้อเรื่องย่อ ๆ
รัน หรือ รัชวิน ดีไซน์เนอร์มากความสามารถ ผู้ที่มีอายุ 28 ปีบริบุรณ์ ได้เกิดเหตุการณ์นกครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นผู้ หรืองาน ทำให้ดีไซน์เนอร์ร่างบางต้องสู้ชีวิตอย่างจริงจัง โดยเขาได้รับการช่วยเหลือจนได้เข้ามาทำงานในบริษัทที่ใหม่ และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะทำให้คุณหัวเราะ และเศร้าไปพร้อมกับเขา
[..[The Begin Chapter]..]
“…Happy Birthday To YOU…!!”
เสียงเพลงแห่งความยินดี แห่งการเฉลิมฉลองสิ่งที่น่ากลัวสำหรับมนุษย์ทุกคน ที่จะ ‘แก่’ ลงอีกปีหนึ่ง แม้ว่าจะมีวันนี้เท่านั้นที่เราจะลืมความเจ็บปวดที่เราจะแก่หนึ่งวัน นั่นคือ ‘วันเกิด’ หรือถ้าอยากให้ดูอินเตอร์นิด ๆ ก็ ‘Birthday’ นั่นเอง
และเสียงนี้ก็ดังมาจากร้านอาหารกึ่งผับ ที่เปิดเพลงจังหวะสนุก ๆ กับบรรยากาศสวย ๆ ให้เหล่าผู้คนผู้แสวงหาความสุขมานั่งดื่มด่ำ และเจ้าของวันเกิดที่นั่งหน้าบานอยู่ที่หันฃวโต๊ะ ชาย ‘หนุ่ม’ ร่างเล็ก ผมตัดสั้น ใส่เสื้อที่ดูดีไซน์สวย ซึ่งเข้ากันกับทุกสิ่ง ทุกอย่างบนร่างกาย อย่างมีสไตล์ ซึ่งเชื่อว่าถ้าใครผ่านมาเห็นคน ๆ นี้ต้องเหลียวมองการแต่งตัวของเขาแน่ ๆ ยิ่งโดยเฉพาะแว่นกรอบหนาสีทอง และดำปนเปกันไปด้วยนั้น มันยิ่งทำให้ดูโดดเด่น แต่ไม่ใช่ว่าจะแต่งตัวดีอย่างเดียว ผิวที่ดุจสำลี ทั้งขาว ทั้งเนียนดูน่าทะนุถนอม เกินกว่าผู้ชายคนหนึ่งจะมีได้...ใช่..!! เขานนี้ไม่ใช่ผู้ชาย ‘แท้ ๆ’ อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ แต่ถ้าถามว่าเขามีใจเป็นหญิงหรอ...?? ก็ต้องขอตอบว่า ‘ไม่..!!’ เพราะเขาแค่เพียงชอบผู้ชายเท่านั้น แอ๊ะ..!! อย่างงสิ ผมที่เป็นคนเล่าเรื่องก็ไม่สามารถตอบคุณได้เยอะแยะมากมายหรอกนะ..><และเจ้าของวันเกิดนี้เขาก็ชื่อว่า ‘รัน’ หรือเต็ม ๆ="" ว่า ‘รัชวินท์’ ผู้เป็นดีไซน์เนอร์="" ผู้มีความสามารถดีมากคนหนึ่ง="" และวันนี้ก็เป็นวันที่เขาได้ออกมาสู้โลกใบสวยนี่เป็นวันแรกเมื่อ 28 ปีก่อน="" ใช่แล้วล่ะ="" ถ้าคุณมีความสามารถทางคณิตศาสตร์อย่างล้นเหลือ="">
“แฮปปี้เบริทเดย์นะคะพี่รัน ขอให้พี่รันมีความสุขมาก ๆ ขอให้โชคดีตลอดปีตลอดไป แล้วก็รักกับพี่ภูมินาน ๆ นะคะ” หญิงสาวมาดแสบ ซึ่งเป็นน้องที่แผนกออกแบบเสื้อผ้าสตรีที่เขาทำงานอยู่ด้วยอวยพร
“ขอใจจ้ะ น้องมัท” รันมองไปที่ ภูมิพัฒน์ ชายหนุ่มที่มีอายุ 26 ปี มาดหนุ่มออฟฟิตสุดหล่อ แม้ว่าจะไม่ใช่หนุ่มที่ต้องการความรักจาก ‘ชะนี’ ก็เถอะ แต่เหล่า ‘ชะนี’ ที่ไม่มีความสามาระพิเศษ อย่างเช่นตาทิพย์ที่ส่องดูความแมนด้วยแล้ว ต่างหลงผิดมาหาภูมิพัฒน์ได้อย่างไม่ยาก
และอีกหลายคนที่มาอวยพรวันแห่งความแก่ของรันอีกหลายคน แต่จะให้ผมเล่าให้คุณฟังทุกคน ผมก็ไม่มีอารมณ์ และเวลามากมายขนาดนั้นด้วย จึงขอบอกแค่คนเดียวแล้วกันนะ บวกกับของขวัญมากมาย ที่ตอนนี้เขาและภูมิพัฒน์กำลังหอบหิ้ว กันพะลุงและพลังอย่างมากมาย จนคนที่ถืออยู่หน้าบาน ไม่ห่างจากร้านอาหารมากมายนัก ที่เป็นที่ ๆ พวกเขาจอดรถอยู่ จริง ๆ ก็อยู่ในร้านนั่นแหละ แต่ว่าไม่ได้อยู่ที่โต๊ะที่นั่งกิน แอ๊ะ..!! ผมพูดแปลก ๆ หรือเปล่า แต่เอาเป็นว่าเรามาที่จอดรถแล้วกัน หวังว่าคุณคงเข้าใจ รถหรูสีแดงสดที่รันได้ตรากตรำ ทำงานมานานหลายปีกว่าจะผ่อนหมด ได้กำลังขับไปที่บ้านเดี่ยวทำเลทองที่ตอนนี้ยังต้องแบ่งเงินเดือนเกือบครึ่งของรันมาผ่อน แล้วเวลาผ่อนทีก็ต้องเอาเท้ามาก่ายหน้าผาก เนื่องด้วยไม่รู้ว่าตนจะเอาที่เงินที่ไหนไปเที่ยวดี
บ้านหลังงามถูกเปิดออกด้วยรีโมทคอนโทร ให้รถหรูสีแดงแป๊ดเข้าไปในตัวบ้าน แล้วทั้งสองก็ขนของเข้าบ้านไป แต่พอรันจะเข้าไปในห้องนอน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ถึงกับตะลึง เนื่องด้วย
“Happy Birthday ครับที่รัก” ภูมิพัฒน์เข้ามากระซิบที่ข้างหู
ภาพตรงหน้าของรันคือ ภาพห้องนอนที่คุ้นเคย กับดอกกุหลาบที่เป็นช่อสวยหนึ่งช่อวางเอาไว้ตรงหน้า และกลีบ และดอกที่ถูกจัดให้กระจายอยู่ทั่วห้องสวยงาม และที่สำคัญคือกระจกบานใหญ่ที่มันเคยอยู่ที่ห้องแต่งตัว และห้องเก็บชุดสะสมที่เขาออกแบบเอง ซึ่งตั้งอยู่กลางห้อง และเงาของกระจกคือเงาของภูมิพัฒน์ที่ผูกโบไว้บนศีรษะ และโอบกอดเขาอยู่
“ผมไม่รู้จะหาของขวัญอะไรให้คุณ ไม่รู้ว่าคุณจะชอบหรือเปล่านะ” เสียงที่ถูกพูดออกจากปากชายหนุ่มรูปงาม ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เขาต้องเคลิบเคลิ้ม
“ให้ของขวัญพี่แบบนี้ระวังจะโดน ‘กิน’ ทั้งตัวนะ” รันหันไปหาชายหนุ่ม พรางทำท่ากัด
“ผมยอมให้พี่กินก็ได้ครับ เพราะในที่สุด ‘ผมก็กินพี่อยู่ดี’”
“คนบ้า..!!”
เมื่อบทสนทนาจบลง รันกูถูกภูมิพิฒน์อุ้ม และทิ้งลงที่เตียง และก็จบลงด้วยเซ็กส์ชุดใหญ่ ที่ทำให้ทั้งคู่อิ่มหนำสำราญไม่น้อย ซึ่งดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูหวานแหว๋ว คาวโลกีย์กันเหลือเกิน แต่ปล่อย ๆ เค้าไปเถอะ อย่าไปอิจฉาเขาเลย เพราะคุณต้องเคยได้ยินคำที่ว่า
‘ความสุขมันมักจะอยู่กับเราไม่ได้นานนักหรอก’
Writer >> Cruel Angel (นางฟ้า...ขากุ๊ย...!!)
สุดท้าย ๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการผมเก๊าล้วน ๆ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือเกิดขึ้นในโลกแห่งความจริงอันโหดร้ายแต่อย่าไร
และการอัพนิยายเป็นเรื่องไม่แน่นอนครับ แต่จะต้องอัพทุกอาทิตย์แน่นอนครับ แต่ไม่รู้ว่าวันไหนเท่านั้นเอง หากอาทิตย์ไหนไม่พร้อมจริง ๆ จะบอกแน่นอนครับ และสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสื้อสามัญว่าจะไม่หายไปแน่นอนครับ
เรื่องนี้ไม่มีแนะนำตัวละครนะครับ อยากให้ทุกคนไปลุ้นกันเองมากกว่า และรูปตัวละครเพื่อให้จิ้นง่ายขึ้นก็ไม่มีเช่นกันครับ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่มีอะไรสักอย่าง เพราะคนแต่งก็นึกหน้าไม่ออกเหมือนกัน เพราะกำลังมโนว่าตัวเองเป็นรันที่ถูกคุณพระเอกแอ๊วเอินบ้างงง!! ซึ่งในชีวิตยังไม่มีใครกล้าหาญชาญชัยมากพอจะมาแอ๊วเอินเก๊าบ้างเลยยย (นอกเรื่องอีกละ)
สุดท้ายละจริง ๆ ครับ หวังว่านิยายเรื่องนี้ จะสามารถทำให้ทุกคนได้มีความสุขในการอ่าน หากมีสิ่งใดผิดพลาดประการใด ก็ขอกราบอภัยด้วยนะครับ หากเป็นไปได้อยากให้ช่วยแนะนำติชมการแต่งด้วยครับ เพื่อนจะให้สามารถนำของบกพร่องมาปรับปรุงการแต่งต่อไป
Guest
