“เดือนคิดกับฉันเช่นไร” ทับทิมเอ่ยถามตรงๆ ทำให้เด็กสาวก้มหน้างุด
“เดือน…” เดือนเต็มไม่รู้จักพูดเช่นไร ตนคิดเยี่ยงไรกับคุณทับทิมงั้นหรือ… เธอเปรียบไม่ได้ เธอไม่อยากเรียกคุณทับทิมว่าแม่ เพราะเธอไม่ได้รู้สึกว่าตนอยากให้คุณทับทิมเป็นแม่ของตน เธอรู้เพียงแค่ว่า…ทั้งตัวและหัวใจของเธอมอบให้คุณทับทิมไปหมดแล้ว
“ว่ากระไร” ทับทิมถามขึ้นอย่างใคร่รู้ เธอก็อยากจะรู้ชัดเช่นกันว่าความรู้สึกของเด็กสาวที่มีต่อตนนั้นเป็นเช่นไร จักเป็นเหมือนที่เธอรู้สึกรึไม่
“เดือนไม่สามารถบอกได้เจ้าค่ะ เพียงแต่…ตัวของเดือนและหัวใจของเดือนมอบให้คุณทับทิมไปหมดแล้วเจ้าค่ะ คุณทับทิมจักสั่งให้เดือนทำอะไรเดือนพร้อมที่จักทำตามใจของคุณทับทิม แต่เดือนไม่อาจเรียกคุณทับทิมว่าแม่ได้เจ้าค่ะ เพราะคุณทับทิมเป็นมากกว่านั้น คุณทับทิมเป็นชีวิตของเดือน” เดือนเต็มสารภาพความในใจออกมาจนหมดสิ้น ทับทิมมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยอาการนิ่งอึ้ง ความรู้สึกของเดือนเต็มที่มีต่อเธอมากมายกว่าเธอยิ่งนัก ไม่ใช่เพียงแค่คำพูดที่เธอเชื่อสนิทใจ เพราะดวงตาใสซื่อคู่นั้นกำลังส่งความรู้สึกออกมาทั้งหมด
Guest
