Selection (ใช้ชั่วคราว)

Selection (ใช้เป็นชื่อชั่วคราว)

เรื่องราวเกี่ยวกับสายเลือดต้องคำสาป

สงครามเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อความกระหายอำนาจเริ่มครอบนำ ความโลภเป็นหายนะนำมาสู่การสูญเสีย ครั้งหนึ่งบนแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์ เหล่านางฟ้า เทพธิดา ผู้เชียวชาญด้านเวทย์มนต์ หรือ พลังพิเศษ ผู้ใดครอบครองพลังนับว่าโชคดี พลังพิเศษมักจะถูกถ่ายทอดทางสายเลือดเสมอ แต่อาจไม่เกิดขึ้น 1 ใน 3 ของผู้สืบทอด

สายเลือดแห่งวาลคิรี เรฟีเอล รีฟ่า ราฟาเอล สามพี่น้องผู้มีรูปโฉมอันงดงาม เรฟีเอล เป็นธิดาที่มีโฉมงดงามที่สุด ดวงตาสีเหมือนท้องฟ้า แววตาน่าหลงไหลอย่างประหลาด ผมสีน้ำตาลตัดกับผิวสีขาว

"ท่านพี่เรย์ เสกดอกไม้อันนี้ให้มัน. . . สวย ๆ ได้มั้ย"

เจ้าของเสียงเล็กรีฟ่า ผมสีเด็กสาวตัวเล็กทำมือวาดไปมาให้เหมือนกับดอกไม้บานสะพรั่งบนอากาศ แววตาจ้องมองเรฟีเอล กับดอกกุหลาบในแจกันสลับไปมา แล้วรอยยิ้มเล็ก ๆ ก็กว้างขึ้น เมื่อเรฟีเอลร่ายคาถาจากกุหลาบที่แห้งจนร่วงโรยกลับมาเบ่งบานอีกครั้ง มือเล็กคว้าดอกกุหลาบที่เหมือนจะสวยที่สุด วิ่งตรงไปที่หน้าประตูที่กำลังจะเปิดออก

"ราฟา! กลับมาแล้วหรอ"

น้ำเสียงร่าเริงของรีฟ่ามองเด็กชายตัวเล็กกว่าตรงหน้า ผิวของเขาซีดมากแทบจะเห็นเส้นเลือด เด็กชายพยักหน้า รีฟ่าเสียบดอกไม้ที่กระเป๋าเสื้อข้างซ้ายให้เขา จูงมือเขาเข้าบ้านแล้วทำมือวาดไปในอากาศ เล่าเรื่องราวน่าตื่นเต้นต่าง ๆ ของเธอให้เขาฟัง สายตาของเรฟีเอลจับจ้องที่ประตู และคนสุดท้ายที่เข้ามาก็คือ "ปาซ" ผู้ดูแลประจำตระกูล

"สวัสดีครับคุณหนู คุณท่านคุยธุรกิจ เกรงว่าตอนนี้จะไม่เหมาะ" ปาซรู้ดีเจ้าของใบหน้าเรียบเฉย กำลังมองหาผู้เป็นพ่อสายตาเรฟิเอลมองออกไปนอกหน้าต่าง บรรยากาศมืดครึ้มไม่นานหยาดฝนก็โปรยปลายลงมา รถสีดำแล่นมาจอดอย่างรวดเร็วที่หน้าประตูบ้านของเธอ เซดริก พ่อของเธอนั่นเอง เขาวิ่งตรงมาที่ประตูอย่างรีบร้อน เขาเปิดประตูเข้ามามองหาปาซ แล้วทำมือสั่งบางอย่าง ปาซพยักหน้าแล้วรีบไปจัดการ ตัวของเซดริกเปียกโชกไปด้วยน้ำฝน ที่หน้าของเขามีรอยช้ำแดงอมม่วง

"เรฟีเอล ไปปลุกน้อง ๆ นะ เราจะไปพักร้อนต่างแดนกัน" เซดริกพูดอย่างอ่อนโยนกับเรฟีเอล สีหน้าของเขาดูร้อนรน

"เราจะไปที่ไหนกันค่ะ" เซดริกทำมือชี้ให้ไปข้างบน เรฟิเอลเลยไม่ถามต่อเธอรีบขึ้นไปปลุกน้อง ๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่ในห้องโถงชั้นบน ในขณะที่ปาซเก็บข้าวของที่จำเป็นอย่างรวดเร็ว ด้วยพลังพิเศษของเค้าทำให้ทุกอย่างเสร็จเพียงเสี้ยวนาที รถ MPV คันใหญ่พร้อมสำหรับเดินทาง เซดริกไม่รอช้าสั่งให้ปาซเตรียมออกรถเลย ขณะที่รถกำลังวนมายังหน้าบ้าน รถหรูคันใหญ่หลายคันแล่นตรงมาจอดที่หน้าบ้านของเขา ชายหนุ่มรูปร่างกำยำชุดโค้ชสีดำ แว่นตาดำ คล้ายบอดี้การ์ดสองคนตรงมาที่ประตูบ้าน "ปิ๊ง ป่อง !!! "เด็ก ๆ ตรงมาที่บันไดพอดี เซดริกอยู่หน้าประตูจูงมือลูกคนเล็กสุดราฟาเอล

"พ่อเปิดประตูแล้วตรงไปที่รถเลยนะเข้าใจมั้ย" เซดริกพูด และกำลังเปิดประตู เรฟิน่าจูงมือมือรีฟ่าเดินตามเซดริก

"คุณเซดริก เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ชายชุดโค้ชมองหน้าของเซดริก พวกเขาจ้องตากัน

"ผมหมดธุระกับพวกคุณแล้ว" เซดริกพูดจริงจังแต่ยังคงพาเด็ก ๆ เดินตรงไปที่รถ ชายชุดโค้ชจับที่ไหล่ของเซดริก เขาหันมาซัดหมัดขวาไปหนึ่งที ชายชุดโค้ชลงไปกองกับพื้นใบหน้าช้ำมีเลือดออกที่ปาก ทว่าชายชุดโค้ชอีกคนคว้าปืนขึ้นมาจ่อมาที่หน้าของเซดริก เด็ก ๆ เริ่มหวาดกลัว

"คุณควรไปกับเราดี ๆ " ชายชุดโค้ชอีกคนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ปาซเห็นสถานการณ์ไม่ดีเลยจะลงจากรถมารับเด็ก ๆ ราฟาเอลวิ่งตรงไปหาปาซ ทว่าถูกกระชากแขนซะก่อน เขาเลยเสียการทรงตัวล้มลงกับพื้น เนื้อตัวเปื้อนไปด้วยน้ำดิน เลือดซึมตามแผลถลอก ทุกคนหันไปมองราฟาเอล เขาถูกลากเข้ามาใกล้ตัวเจ้าของมือ หญิงสาววัยราวยี่สิบต้น ๆ ผมสีทอง ตาสีฟ้า ใบหน้าสวยยิ้มเจ้าเล่ห์ เรียวมือขวาหยิบปืนออกมาจ่อที่หัวของราฟาเอล ชายชุดโค้ชทั้งหมดลงจากรถ ยืนล้อมพวกเขา เซดริกมองราฟาเอล ตัวของเขาสั่นเทา เซดริกยกมือขึ้นทั้งสองข้าง เรฟีน่ากับรีฟ่ายืนข้างกัน พวกเขาอยู่ใกล้กับประตูบ้านมากที่สุด ตัวของพวกเขาเริ่มสั่นจากความกลัว และความหนาวของฝนที่เริ่มกระหน่ำลงมาแรง

"แบบนี้คงคุยกันรู้เรื่องนะ คุณเซดริก" หญิงสาวยิ้มอย่างชัยชนะ

"คุณไม่อยากทำแบบนั้นหรอก ปล่อยเขาเถิด" หญิงสาวจ่อปืนมาทางเซดริก ปาซจึงวิ่งเข้ามากระชากตัวราฟาเอล

"ปัง ปัง " ด้วยความตกใจจากการกระชาก ทำให้หญิงสาวลั่นปืน

เซดริกไม่รอช้า จัดการหักคอชายที่เอาปืนจ่อหัวของเขา ปาซอุ้มราฟาเอลที่กำลังมึนงง มารวมกับพี่น้องของเขา เรฟีน่ากับรีฟ่าช่วยพยุงตัวราฟาเอล ปาซหันมาจัดการกับชายชุดโค้ชราว ๆ ยี่สิบคน ที่เตรียมพร้อมจะกระหน่ำยิง ด้วยความเร็ว และทักษะของปาซ ทำให้สังหารด้วยมือเปล่าราวสิบคนได้ หญิงสาวกระหน่ำยิงทันทีที่ได้สติ เธอเดินตรงมาที่เด็ก ๆ เรฟีน่าเบิกตากว้าง เซดริกกำลังตรงไปเพื่อหยุด ทว่าความไวของกระสุนรวดเร็วกว่าตัวเขา

"ปัง ปัง ปัง" ปาซเข้ามาทัน กระสุนจึงฝังที่ร่างของเขา 3 นัด รีฟ่าเริ่มร้องไห้ ปาซล้มลงต่อหน้าเธอ เสื้อขาวเปื้อนเลือดแดงฉาน "ปัง" อีก 1 นัด ที่ขาของเซดริกก่อนถึงตัวเธอ

"ต่อไปก็เธอ เรฟีน่า " เรฟีน่ารู้ว่าเธอจะต้องยิงแน่ เธอยืนบังให้น้อง ๆ อยู่ด้านหลัง ปืนจ่อมาที่ตัวของเธอ

"ปัง ปัง" จังหวะลั่นปืนเรฟีน่าหลับตา

"ไม่ ! ! !" เซดริกร้อง บาดแผลที่ขาหนักเกินกว่าจะเข้ามาปกป้อง

เรฟีน่า และรีฟ่า ล้มลง เลือดแดงฉานปรากฏบนเสื้อของราฟาเอล เขามาอยู่ด้านหน้าของเรฟีน่าเพียงเสียววินาทีก่อนทีกระสุนจะทะลุร่าง ผลักเธอ รีฟ่าหัวกระแทกเลือดไหลซึม เรฟีน่ามองร่างของราฟาเอลที่กำลังล้มลง หญิงสาวยิงอีก 2 นัด “ปัง ปัง” เข้าที่ร่างของเขา เซดริกกรีดร้องเหมือนกับหัวใจของเขาแตกสลาย เรฟีน่าเริ่มสติแตกเธอยืนขึ้น มือของเธอสั่นเทา กับใบหน้าเฉยชา ไร้แววตา เธอค่อย ๆ ขยับขา

"เธอมัน. . . ยัยปีศาจ นางมารร้าย" เรฟีน่า ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ดวงตาเธอแดงกล่ำ แววตาอาฆาต เธอค่อย ๆ ตรงมาที่หญิงสาว

"ปัง ปัง ปัง" หญิงสาวยิงที่ร่างของเรฟีน่า ทว่ากระสุนกลับร่วงลงพื้น สมุนของเธอที่ยังไม่ตาย หยิบปืนมากระหน่ำยิงที่เรฟีน่า แต่เหมือนมีเกราะคั่นระหว่างตัวเธอ กระสุนลอยขึ้น และพุ่งกลับไปที่คนยิง ปลดชีพพวกเขาอย่างฉับพลัน เรฟีน่าคว้าคอของหญิงสาวที่สูงกว่าเธอ 10 ซม. ยกเธอสูงขึ้น และบีบแรงที่คอ หญิงสาวพยายามแกะมือของเรฟีน่า ร่างของทั้งสองลอยขึ้นจากพื้นประมาณ 2 ฟุต

"อย่าฆ่าเธอ เรฟีน่า" เซดริกร้องตะโกนด้วยความกลัว เรฟีน่าเหมือนได้สติ เธอปล่อยมือ ร่างของหญิงสาวร่วงลงพื้น เซดริกวิ่งเข้ามากอดเรฟีน่า "ปัง" เลือดซึมออกจากเสื้อของเซดริก เขาถูกยิงที่ด้านหลังจุดตายที่หัวใจพอดี เรฟีน่าร้องน้ำตาคลอ เธอดึงมีดสั้นที่ข้างตัวของพ่อ กระฉากคอเสื้อหญิงสาว

"ข้าขอสาบานสายเลือดเจ้าจะสาบสูญ จนกว่าข้าจะตาย" เรฟีน่าจ้องพูดกระแทกแดกดัน หญิงสาวยิ้ม

"เช่นกันเรฟี. . . หากสูญสิ้น ความจริงจงปรากฏ . . .  " เสียงขาดหายเลือดไหลรินจากคอของหญิงสาว ร่างของเธอร่วงลง

หลายร่างไร้ชีวิตทั้งคนที่เธอรัก และไม่รู้จักรายล้อมรอบร่างของเธอ หยาดฝนไม่อาจล้างเลือดทั้งหมดบนพื้นได้ ใจเธอก็เช่นกัน เรฟีน่าอาลัยอาวรณ์อยู่นาน ดวงตาที่มืดบอดด้วยความโกรธแค้น แสนเศร้า เสียใจ ค่ำคืนนั้น เธอตรงไปยังบ้านของหญิงสาว จัดการสังหารหมู่คนในสายเลือดเธอทั้งหมด และปลิดชีพตัวเองตาม

*****หมายเหตุ :  เป็นมือใหม่นะค่ะ กำลังหัดแต่ง อัพเดทช้าหน่อยน้า (づ￣ ³￣)づ   *****