รักนะยัยอ้วน

"อ่ะ อย่าทำฉัน ปล่อยฉันไปเถอะ"

"อย่าคิดว่าฉันพิศวาสเธอนะ อ้วนก็อ้วน ดูสภาพตัวเองตอนนี้บ้าง หนุ่มหล่ออย่างฉันไม่มีวันลดตัวลงไปเกลือกกลั้วกับหมูอย่างเธอหรอก จำเอาไว้"

"ใครสั่งให้เธอออกไปข้างนอกนั่น" ภูผาใช้มือบีบแก้มเอมิกาจนหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดแต่ไม่ร้องขอความเมตตาจากเขาแม้แต่น้อย

"..." เงียบ

"ฉันถามว่าใครสั่ง"ภูผาเพิ่มแรงขึ้นอีกจนเอมิกาต้องสะบัดหนีไปมา

"ไม่มี พอใจหรือยัง"เอมิกาพูดเสียงแข็ง ใครดีมาเธอดีตอบแต่ถ้าใครร้ายมาเธอก็สู้ยิบตาเหมือนกัน

"กล้ามากนะ ไหนดูซิว่าจะปากเก่งสักแค่ไหน"ภูผายกมือของตัวเองขึ้นมาแล้วลูบไล้ที่ใบหน้าของเอมิกา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้มากจนกระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจของเขา ตอนนี้ร่างอวบกลัวจนตัวสั่น ร้องไห้อ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอ

"อ่ะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ นะๆ ฉะ..ฉันขอร้อง" เธอพูดทั้งน้ำตา

"ทำไมไม่ปากเก่ง ต่อละ ฉันจะได้..." มองด้วยสายตาลวนลามจาบจ้วง หื่นกระหายมาก

"ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้หื่นกาม ไอ้ๆๆๆ หึ่ย" ด่ารัวจนคนฟังกลั้นขำแทบไม่อยู่

"ปากดี อย่างนี้ต้องกัดปากสั่งสอน" ว่าแล้วก็ฉกริมฝีปากลงไปทันเอมิกาเม้มปากแน่น ภูผาเห็นดังนั้นจึงกัดริมฝีปากบางของร่างอวบ ด้วยความเจ็บระคนตกใจจึงเผลออ้าปากร่างหนาได้จังหวะสอดลิ้เข้าไปด้านในโพรงปากกวาดต้อนชิมความหวานเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้

"อืม... "ร่างอวบส่งเสียงคราง กับรสจูบครั้งแรกในชีวิต สร้างความพอใจให้กับภูผา เป็นอย่างมาก

"อืม หวานมาก" ร่างหนาครวญครางอย่างพอใจ

"เฮือก!!.." ร่างอวบเริ่มทุบอกร่างหนา เพราะขาดอากาศหายใจ ร่างหนาถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง จำใจต้องปล่อยให้ร่างอวบสูดอากาศเขาปอด ตอนนี้ภูผาเลือดในกายสูบฉีดเต็มที่ คึกคัก อยากออกกำลังกายในร่มเสียจริง ยิ่งกลิ่นของคนตรงหน้ายิ่งทำให้อารมณ์เตลิดไปใหญ่ อยากจับกดซะตรงนี้