ทาสหัวใจ

เพิ่งโพสครั้งแรก เป็นเรื่องต่อจากเรื่องหลังจะยังเขียนไม่เสร็จ แต่ชอบสถานการของตัวเอกในเรื่องนี้มาก ขอคอมเมนต์หน่อยยน้าติชมได้เยอะๆ พิมพ์ผิดบ้างขออภัย จริงๆเรื่องนี้พระเอกหลายคน แค่เขาเป็นพี่น้องกันนะ

ตอนที่ 1

“มึงจะเลิกร้องไห้ได้รึยังวะ เสือ ”

ศักดามองร่างใหญ่ของเพื่อนที่นั่งร้องไห้มองท่าเรือที่จากมาอย่างเวทนาสงสาร ไอ้เสือมันรักเจ้านายมาก คำสั่งที่เหมือนทำร้ายมันที่สุดคือให้มันไปจากเจ้านายนั้นแหละ ศักดารู้ดีเพราะอยู่ด้วยกันมานาน และตอนนี้เขาก็จะปลดละวางการรับใช้อักษราและกำลังจะกลับมาบริหารงานของครอบครัวเต็มตัว แต่เสือ มันไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย ไหล่ที่สั่นเทาเพราะแรงสะอื้นนั้นดูสะท้านตามลมหายใจเข้าออกที่ติดขัด มันจะแย่ยิ่งกว่านี้ไหมถ้ารู้ว่าจริงๆแล้วศักดาขอไอ้เสือมาจากนายแล้ว มาเป็นของตัวเองที่เกาะไข่มุกที่กำลังจะไปนี้ มันคงยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่ ร่างสูงตัดสินใจไม่พูดอะไรกับเพื่อนอีก ปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลนองหน้ามันไปจนกว่ามันจะเหนื่อยไปเอง

หลายชั่วโมงที่แล่นเรือออกมาแต่เสือก็ยังคงสะอื้นไห้มองท่าเรือที่ลับตาไปนานแล้วไม่เลิก คนของศักดาเข้ามารับของอย่างคุ้นเคย ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาหาเพื่อนตัวใหญ่ของเขา สองมือของศักดาประคองร่างที่นั่งในท่าเดิมตั้งแต่ออกจากฝั่งมาให้ยืนขึ้น ก่อนพาเสือลงจากเรือขึ้นฝั่งทันที ลูกน้องชาวเกาะของศักดาวิ่งมาหานายหัวของตัวเองก่อนศักดาโบกมือไล่ให้กลับไปก่อน

“นายหัวครับ กุญแจครับ” ศักดารับกุญแจรถมาก่อนพาเสือขึ้นรถคันใหญ่แล้วพาขับเข้าไปในเกาะ ตัวบ้านที่พักนั้นก็ถือว่าห่างจากฝั่งพอสำควร เพราะพ่อของเขามาบุกเบิกเกาะนี้ และได้สร้างบ้านใหญ่เพื่อใช้เป็นเรือนหอของท่านอยู่ภายในใจกลางของเกาะกว้างที่ร่มรื่น หน้าเกาะเป็นทะเลในเกาะเป็นน้ำตก ศักดามักขออักษรามาพักร้อนที่นี่เสมอ ดังนั้นเขาถึงได้คุ้นเคยเส้นทางดี

ไฟในบ้านเปิดสว่างไสวแสดงว่าป้าวันเพ็ญคงกำลังรอเขาอยู่ ชายหนุ่มเดินลงจากรถพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าสองสามใบก่อนเดินเข้าไปภายในบ้าน วันเพ็ญหญิงวัยกลางคนร่างท้วมออกมารับถึงหน้าประตูทักทายศักดาอย่างสนิทสนม

“เอะ คุณหนู ป้าเห็นใครนั่งบนรถด้วยคะนั้น ”

“เพื่อนผมเองครับ เดี๋ยวป้าทำงานเสร็จแล้วกลับเลยก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง ”

“ตายแล้วคุณหนูของป้า เพื่อนคุณหนูร้องไห้ด้วย ไม่ใช่ว่าคุณหนูไปแกล้งให้เขาช้ำใจเล่นหรอกนะคะ ”

รู้ทัน ศักดายิ้มรับ เขาไม่ได้มีความลับปิดบังที่บอกใครไม่ได้ ทั้งครอบครัวทั้งคนของเขาที่นี่รู้ดี แน่ละเขาเป็นเกย์ พูดได้ไม่อายปาก เกย์คิงที่ชอบเล่นบทตัวร้ายเสียด้วยและคนที่เขาหมายปองไว้เขาไม่เคยปล่อยให้หลุดมือ ร่างสูงหันมามองคนในรถอย่างสมใจ เขาเสแสร้งแกล้งเป็นคนดีมานานแค่ไหนแล้วกว่าจะได้ เสือ รัตติกาล  มาไว้ในกำมือ อักษราลูกผู้พี่ของเขาเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่าเขาเป็นยังไง ตอนที่เจอเสือครั้งแรกเขาก็อยาก ขย้ำ เสือ ใจแทบขาด แต่ก็ยอมยั้งตัวเองเพราะพี่อักษร์คงไม่พอใจมากทีเดียวที่มาล่อลวงคนโปรดไป และศักดาก็ไม่อยากมีปัญหาแต่ก็หาโอกาสร้องขอจากอักษราหลายครั้ง พี่ชายเขาก็ปกป้องเหลือเกินกลัวว่าศักดาจะ ขย้ำเสือ ช้ำเฉาคามือ เสียอย่างนั้น ชายหนุ่มจึงทำได้แค่ฝันทั้งที่เสือเป็นแค่คนธรรมดา แค่เพียงคนอย่างเขาอยาก ก็จัดการได้สบายแต่พอมีปีกของอักษราคอยคุ้มภัย เจ้าเสือ ธรรมดา ก็กลายเป็นเสือที่พิเศษขึ้นมาได้ เขาเฝ้าดูมาตลอด เวลาที่เสือตัวนี้คอยคลอเคลียอยู่ใกล้ๆเจ้านายของมันด้วยดวงตาแสนใสซื่อ มันไม่รู้เลยว่ามีสัตว์ที่ร้ายยิ่งกว่าจ้องจะจับกิน แต่ศักดาก็ถอยออกมาตลอดเมื่อสายตาคมๆของอักษราจ้องมาอย่างเท่าทัน เอาซะศักดาไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนคุ้มครองใครเป็นผู้ถูกคุ้มครองอยู่กันแน่ จนกระทั่งวันที่อักษราเดือดถึงขีดสุด เขาก็หลุดเพราะแรงอารมณ์ผลักเสือที่เฝ้าถนอมมาสู่อ้อมกอดจอมมารอย่างง่ายดาย หึหึหึ ในแวดวงสังคมเกย์ เขาถือเป็นตัวร้ายที่ได้รับการยอมรับว่า กินมาเป็นพัน ฟันมาเป็นร้อย กับแค่เจ้าเสือน้อยๆตัวเดียวที่เขาหมายปอง มันไม่คะนามือหรอกถ้าจะจับกิน

ศักดาเดินลงจากบ้านหลังใหญ่มาหยุดอยู่ฝั่งของเสือที่นั่งนิ่งอยู่ เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะข่มซึ่งรอยยิ้มร้ายๆเอาไว้ ก่อนเปิดประตูรถออก เสือยังคงนั่งนิ่งน้ำตาคงแห้งเหือดไปนานแล้ว แต่ดวงตาของร่างเล็กกว่าก็ยังคงเหม่อลอย

“ให้อุ้มไหม ”

“ไปไกลๆตีนกูเลย ” เสือพูดก่อนเดินลงจากรถด้วยตัวเอง

“บ้านนายรึไงวะ มึง ”

“เปล่า บ้านกูเอง”

“หา ” “บ้านของกูเอง ”

“หนอย ไอ้ศักดา มึงไม่ต้องมาโกหกเลย กูไม่เห็นรู้เลย ถ้ามึงร่ำรวยขนาดนี้แล้วมึงไปทำงานเสี่ยงตายวิ่งรับกระสุนแทนนายได้ไงวะ ”

“เรื่องของกู ” ใบหน้าหล่อตอบกลับใบหน้าคมเข้มแบบทะเล้น

“พอ เข้าบ้านเถอะ มึงอยากกินอะไรไหม ”

“ไม่ กูไม่หิววะ กูอยากอยู่คนเดียววะ ” พูดได้แปบเดียว เสือ มันก็กลับมาดราม่าอีก

“เออ ๆ เข้าบ้านก่อนปะ ”

ศักดาพาเสือเข้าบ้านก่อนชี้ห้องที่จะเข้าพักให้ เสือมองห้องใหม่อย่างตกใจ ห้องนอนหรูเหมือนห้องในโรงแรมที่เขาไม่มีปัญญาไปพักหรอก เสือกอดกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กแน่น ชายหนุ่มไม่รั้งรอที่จะจัดแจงเสื้อผ้าด้วยเกรงใจเจ้าของบ้าน ทั้งที่ก็มานึกได้อีกครั้งเมื่อจำได้ว่านี่มันบ้านศักดาเอง เสือจึงค่อยๆจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ดูท่าคงต้องอยู่อีกนาน พอนึกถึงเรื่องของอักษราเจ้านายทีไร ทำเอาเสือพาลน้ำตาไหลร่ำไป เขาไม่เคยอ่อนแอนาดนี้มาก่อน เจ้านายของเขาเก็บเด็กข้างถนนมาเลี้ยงดู เด็กที่ไร้บ้านคุ้ยของข้างทางมีชีวิตไปวันๆ เมื่อมีชีวิตใหม่เขาไม่เคยลืมบุญคุณให้งานสกปรกแค่ไหน เขาก็ทำ เพื่อเจ้านาย เสือเข้าห้องน้ำก่อนเปิดน้ำเย็นๆรดร่างกาย ทำตัวเหมือนคนเพิ่งอกหักช้ำรัก น้ำเน่าเปิดน้ำรดตัวให้เหมือนในเอ็มวีเพลง ทำตัวไร้ค่าซักพัก และหลับนอนเมื่อเหนื่อยล้า ร่างกายเปลือยเปล่านั่งลงกับพื้นปล่อยน้ำเย็นรดร่างกายจนรู้สึกเริ่มหนาว แต่เขาก็ยังไม่อยากออกไปไหน ทำตัวประชดชีวิตเสียเลย จนชายหนุ่มรู้สึกว่าร่างสูงของศักดาเปิดประตูเข้ามาอย่างช้าๆ ก่อนเดินไปปิดน้ำที่ฝักบัว ร่างสูงนำผ้าขนหนูมาคลุมทับร่างเล็กกว่าอย่างเบามือ

“เหนื่อยก็ไปนอนเถอะ ไป ”

ศักดาพูดก่อนลอบมองที่หน้าอกหนา มัดกล้ามและหน้าท้องของเสือที่เป็นลอนแข็งแรงน่าฟัด สองเต้าที่ขึ้นกล้ามจนน่ากัด ร่างสูงชอบร่างกายที่แข็งแรงเหมือนนักกีฬาแบบเสือ ผิวสีน้ำผึ้งที่ดูหวานไปทั้งตัว เขาคิดว่าเสือคงรับของเขาได้โดยไม่แหลกคาเตียงไปเสียก่อน และที่ผ่านมาร่างเล็กกว่านี้ก็ไม่เคยระคายว่าเขาเป็นเช่นใดเลย ทำให้เสือตื่นตกใจตอนนี้ เดี๋ยวมันจะหนีเตลิดไปเสียเปล่าๆ คงได้แต่หักห้ามใจเอาไว้

เสือยังคงนั่งนิ่ง ทั้งที่ปากซีดจนไร้สี ตัวสั่นเทาเป็นลูกนก แต่ก็ไม่คิดจะขยับไหวร่างกายเลยซักนิด ศักดาไม่รอคำตอบก่อนทำท่าจะอุ้มร่างหนาขึ้นมา แต่เสือก็ไหวตัวก่อน

“เออ ๆ ไม่เป็นไร วะ ขอบใจ กูกำลังจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ”

เสือเหมือนตื่นจากภวังค์ก่อนเดินออกจากห้องน้ำ เขาคงรู้สึกตัวว่ากำลังทำตัวน่าสมเพชกับคู่แข่งมากเพียงใด เขากำลังคิดถึงคำสั่งของนาย นี่ก็หมายความว่าถ้าเขาเป็นเมียศักดาแล้ว เขาจะกลับไปได้ไหม ชายหนุ่มสอดใส่ชั้นในก่อนดึงกางเกงนอนออกมาสวมเพียงเท่านั้นก็ทำท่าจะล้มตัวลงนอน

“ไปกินข้าวก่อน ” ใบหน้าหล่อนั้นลอยมาใกล้ๆเตียงกว้าง ก่อนจ้องใบหน้าคร้ามหนวดเข้มๆของเสือนิ่ง

เสือนอนตะแคงหันไปอีกข้างอย่างไม่อยากเสวนาด้วย

“ไม่กินข้าวไม่ได้นะเว้ย ถึงมึงตายมึงคิดว่านายจะสนใจเหรอ ”

“แล้วกูต้องทำยังไง กูจะทำยังไงดีวะไอ้ศักดา กูจะบ้าตายอยู่แล้ว นายคงไม่อยากเจอกูแน่ๆเลยมึง ”

นั้น เข้าทางโจร

“แล้วมึงคิดว่ายังไงละ เสือ ”

ศักดาได้ทีแล้ว เขาคลานขึ้นเตียงนุ่มไปคร่อมร่างของเสือเอาไว้ ดวงตาคมของคนใต้ร่างไหวระริก เหมือนว่าเสือก็คิดไว้แล้ว กลิ่นตัวหอมๆของเนื้อหนุ่มเต็มตัวลอยฟุ้งน่ากิน จนศักดาต้องก้มลงไปสูดดมใกล้ๆ เสือหันหน้าหลบ ก่อนดันอกแกร่งแน่นไปด้วยมัดกล้ามไม่แพ้กันของร่างสูงออกเบาๆ

“มึงเอาจริงเหรอวะ มึงจะเอาตูดกูได้เหรอวะ น่ารังเกียจจะตาย มึงทำท่าเหมือนมึงเอาจริงเลยวะไอ้ศักดา ”

“นายสั่งว่าไงวะ ” ศักดาพูดก่อนจ้องคนใต้ร่างนิ่ง

“มันก็ใช่ มึงก็ทำเป็นหลอกนายไม่ได้เหรอวะ บอกว่ามึงทำกูแล้ว มึงจะได้ไม่ต้องฝืนใจไง ”

ศักดาหัวเราะกับวิธีการพูดเหมือนเล่นขายของๆคนใต้ร่าง แต่แววตาของเสือก็สั่นไหวอย่างหวาดกลัวตงิดๆ ทั้งที่เขาไม่เคยเห็นคนอย่าง เสือ รัตติกาลจะกลัวอะไรมาก่อน ช่างน่ารักเสียนี่

“มึงคิดว่า อย่าง นาย เป็นคนที่อยู่ๆก็หลอกได้ง่ายๆเหรอวะ โดนไม่โดนของอย่างนี้มันมองแล้วรู้เว้ย มึงจะเป็นไรไปวะ ไม่ใช่ผู้หญิงซักหน่อย ไม่ท้องหรอก โดนกูแทงทีสองทีแม่งไม่ตายหรอก นายใจดีนะเว้ยที่ให้กูเป็นคนทำ ถ้าให้มึงไปโดนโทรมจากลูกน้องนายป่านนี้มึงไม่เหลือแล้ว เสร็จจากนี่แล้ว แล้วมึงจะได้กลับไปซบตักนายไง”

ศักดาทำท่าจะรุกอีกอย่างช่ำชอง แต่ร่างเล็กกว่าก็ยันมือกับอกของเขา

“กู กู กูยังไม่พร้อมวะ ไอ้ศัก ยังไม่พร้อมเสียตูดวะ ขอเหอะ กูขอทำใจหน่อยซิ อยู่ดีๆจะให้กูมารับอะนะ ไม่ไหววะ กูเป็นผู้ชายนะเว้ย เข้าใจว่ามึงหวังดี อยากให้กูกลับไปหานายเร็วๆ แต่กูขอเวลาหน่อยซิ ”

ศักดาเคลื่อนตัวออกมาช้าๆ ร่างสูงคิดไว้ก่อนหน้าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เขาจะไม่พยายามรุกพวกที่ไม่เคยมาก่อน เพราะมันต้องใช้ความใจเย็นเล็กน้อย แต่ศักดากลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆกับความรู้สึกนี้ เขาเห็นภาพของลูกเสือน้อยหาทางไปไหนไม่ได้ ดวงตากลมๆของมันดูสับสน กำลังตัดสินใจว่าจะเดินถอยหลัง หรือจะเชื่อคำคำโป้ปดที่แสนหวานของจอมมารกันแน่

“รีบตัดสินใจละ ได้ข่าวว่านายจะไม่อยู่แล้วนะ กำลังจะย้ายไปที่ใหม่ เดี๋ยวมึงจะตามนายไปไม่ทัน ”

ศักดาทิ้งระเบิดเวลาไว้ลูกใหญ่ก่อนเดินซ่อนยิ้มออกมาจากห้อง

“พี่อักษร์ ผมขอเสือจริงๆนะ ให้ผมได้ไหมละ หึหึ ได้ เรื่องธุรกิจค่อยว่ากันนะ  ให้ดูแลให้ดี ได้ๆ ผมจะเอ็นดูอย่างดีเลย ”

ศักดาวางสายจากอักษราก่อนเดินออกไปรับลมยามค่ำคืนอย่างสบายอารมณ์

ตอนที่ 2

ยามเช้าที่แสนสดใสบนเกาะที่เขารัก ศักดาเดินออกมารับลมเย็นหน้าบ้าน พร้อมดื่มกาแฟเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันใหม่ ร่างสูงสูดลมหายใจเข้าลึกๆหลังจากฝึกงานมหาโหดมาเป็นสิบปี เขาใหญ่ในวงการนี้ได้เพราะอักษรา ถือเป็นหนี้บุญคุณที่เขาต้องทดแทน และเรื่องแรกที่เขาจะทดแทนได้คิด เอ็นดู เสือ ดีๆ

ร่างสูงคิดก่อนเดินกลับเข้าบ้านอีกครั้ง มือใหญ่เปิดประตูห้องนอนของเสือออกอย่างแผ่วเบาก่อนพบว่า ชายหนุ่มที่หมายปองนั้นกำลังหลับมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนา คงเหนื่อยมากทั้งที่เขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้ปกติต้องรู้สึกตัวแล้ว แต่ชายหนุ่มยังนอนนิ่ง ศักดาเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนนั่งลงข้างเตียงเบาๆ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าคมเข้มยามหลับใหล ยามเมื่อเสือหลับมันช่างดูไร้เดียงสา ร่างสูงมองภาพนี้มาไม่รู้กี่ครั้ง แต่คราวนี้มันแตกต่าง เพราะ เสือ กำลังจะเป็นของเขา ร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อลงไปใกล้แก้มของเสือช้าๆ ก่อนจมูกโด่งจะสัมผัสแผ่วเบา ครั้งแรก ครั้งสอง ก็ยังไม่พอจนต้องไล่ลงไปจุ๊บเบาๆที่ตามสันกรามที่มีหนวดสวยๆและลำคอ พอดีกับเสือที่ลืมตาตื่นพอดี

“เฮ้ย ไอ้ศักดา มึงทำอะไรวะ ” เสือจับคอตัวเองอย่างขนลุก

“ก็อะไรละ สร้างความคุ้นเคยไงมึง ” เสือพยายามให้ตัวเองออกจากอาการง่วงงุน ก่อนขอบคุณแบบงงๆจนศักดาหลุดหัวเราะออกมาไม่ได้ เสือคงไม่มีทางรู้เลยว่าคำโกหกที่สวมหน้ากากนี้จริงๆแล้วแฝงความในไว้ร้ายนัก ดวงใจที่บริสุทธิ์และซื่อตรงกลับมาขอบคุณมันอย่างซึ้งใจซะอย่างนั้น เสือกำลังทำให้จอมมารลุ่มหลงชนิดที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน

“รีบเข้าห้องน้ำทำธุระเถอะ จะได้ไปทานข้าว ” ศักดาพูดเบาๆก่อนเดินออกจากห้องไป

ดูเหมือนวันนี้เสือจะดูควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีกว่าเมื่อวาน ชายหนุ่มแต่งตัวออกมาทานข้าวและพูดคุยกับศักดาเกือบเป็นปกติทุกอย่าง แต่ก็เริ่มเห็นสิ่งที่แปลกตาออกไปจนเกร็งๆบ้างในบ้างครั้งกับเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มมองศักดาอย่างแปลกใจปนอึ้งๆกับการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างที่ไม่เคยเห็น สมัยรับใช้อักษราทั้งคู่แทบจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เขาไม่เคยเห็นร่างสูงสำอางแบบนี้มาก่อน หนวดเคราต้องครึ้มเข้ม ทั้งนิสัยที่แสดงออกก็ห่ามๆดิบๆเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่ศักดาเป็นผู้ชายที่ขาวผิวสะอาดมากกว่าพวกที่ตรากตรำทำงานมา เสือก็ติดใจสงสัยมานานเรื่องนี้แต่ก็ไม่เคยถาม เพราะไม่ใคร่ให้ไอ้ศักดามันหล่อกว่าตัวเองเวลาจีบสาวทีไรแปดในสิบมักจะเลือกศักดาเสมอ เพราะความหล่อของมัน หากถ้าให้นั่งบรรยายชิ้นหน้าของผู้ชายด้วยกันชายหนุ่มไม่สันทัด แต่ถ้าหากบอกว่าศักดาเป็นผู้ชายที่ผู้ชายด้วยกันมองแล้วยังอิจฉาละก็ง่ายกว่า ร่างสูงเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ เสน่ห์ที่ว่าไม่ได้เกิดจากการปรุงแต่งแต่มันเสมือนเป็นธรรมชาติที่ร่างสูงแสดงออกมาเอง ไม่ว่าจะเดิน เอี้ยวตัว จะพูด หรือนั่ง หลากอิริยาบถ มันก็ให้รู้สึกว่าดูดีดูเท่ไปเสียหมด แต่วันนี้ใบหน้าขาวของศักดากลับดูหล่อขึ้นมากกว่าเดิม เพราะโกนหนวดเคราจนใบหน้าเกลี้ยงเกลา เห็นโครงหน้าชัดเจน ทั้งคิ้วที่คมเข้ม ริมฝีปากอิ่มสีชมพูออกแดงเหมือนคนสุขภาพดี  ผมสั้นตัดเล็มอย่างดี และรอยยิ้มที่แทบกระชากลมหายใจของใครต่อใครไปนั้น มันทำให้เสือชักหงุดหงิดขึ้นมา ทั้งเสื้อเชิ้ตสีเข้มดูราคาแพงใส่ไว้โดยไม่กลัดกระดุมเม็ดบนเพื่อเปิดเผยอกเนื้อแน่น กางเกงขายาวสีดำและเข็มขัดหัววาววับที่เอวสอบ  ไม่ได้ดูเป็นทางการมากมาย แต่ก็แตกต่างกับเมื่อก่อนมากอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับศักดาที่นั่งอยู่ต่อหน้าเป็นคนของอีกโลกไปแล้ว คนประเภทเดียวกับนาย คนที่เกิดขึ้นมาเพื่อมีอำนาจปกครองคนได้

“เอ้า มาคะ ตื่นกันแล้วเช้าๆแบนี้มันก็ต้องข้าวต้ม พร้อมไข่ลวกซักสามฟอง ” วันเพ็ญเดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารเช้าให้สองหนุ่ม ก่อนยิ้มรับรอยยิ้มที่ศักดาส่งมาให้อย่างรู้ใจ ศักดารู้ว่าป้าวันเพ็ญคิดอะไรอยู่ถึงให้เขากินไข่ลวกเพิ่มกำลัง แม้จะน่าเสียดายที่เมื่อคืนเขาไม่ได้เสียพลังแต่อย่างใด แต่ก็พอใจที่จะตื่นมารับอาหารเช้าแบบนี้ เผื่อไว้ เผื่อวันไหนได้เสียพลังงานจริงๆ

แต่เสือก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพียงแค่ลงมือทานข้าวอย่างรวดเร็วเพราะความหิว ตั้งแต่เอวานเขายังไม่ได้แตะอาหารซักอย่างเดียวทำให้วันนี้เขาเจริญอาหารมาก ทานหมดไปสามชามใหญ่ทั้งที่ศักดาทานแค่ชามเดียวเท่านั้น

“คุณทานเก่งจะคะ ข้าวต้มไม่มีเติมแล้วนะคะหมดหม้อ ” วันเพ็ญอดแซวร่างใหญ่ที่ทานอย่างเอร็ดอร่อยไม่ได้

“เสือ นี่ป้าวันเพ็ญ เป็นแม่บ้านของกู นี่ไอ้เสือครับป้า ” เสือยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่า

“ดีขึ้นแล้วหรือยังคะคุณเสือ เมื่อวานเห็นเหมือนไม่สบายเลย ” เสือแค่ยิ้มรับบางๆ

“เรียกเสือเถอะครับ ผมดีขึ้นแล้วครับ วันนี้ต้องทำงานแล้ว จะมัวนอนไม่ได้หรอกครับ ”

“ความจริงมึงอยู่บ้านก็ได้นะเสือ ”

“กูจะอยู่ไปทำไมวะ อยู่เฉยๆกูไม่ชินวะ หางานให้กูทำหน่อย ”

“ไอ้เสือ มึงอย่าลืมนะว่า มึงก็มีงานจริงๆที่มึงต้องทำอยู่” ศักดาพูดพร้อมจิบกาแฟทั้งที่ยังไม่ถอนสายตาไปจากหนังสือพิมพ์เลยซักนิด เสือเข้าใจความหมายที่เพื่อนพูด ว่า งาน จริงๆของเขาคืออะไร แต่เขาก็ยังไม่พร้อมอยู่ดีตอนนี้

“เออ เรื่องนั้นกูรู้เว้ย ให้เวลากูบ้างซิ มึงก็ต้องให้เวลาตัวเองนะ ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำก็ได้นะกูว่า ” เสือพูดเบาๆหลังจากคล้อยหลังป้าวันเพ็ญ

“ก็แล้วแต่มึง ไม่อยากกลับก็ไม่ว่า ” เสือจนคำพูดและหนทางทุกที แม้มีท่าทางลำบากใจแต่ศักดาก็รู้ว่าคงใกล้เต็มทน เสือเป็นคนที่ไม่คิดอะไรมากหรอกกับเรื่องเสียตัวเสียตูด แต่นั้นหมายความว่าก็ต้องเต็มใจ ทั้งที่เป็นผู้ชายทั้งแท่งมีแฟนมาแล้วหลายคน เรื่องนี้ศักดารู้ดีที่สุดว่าคงทำใจเป็นคนอยู่ข้างล่างนะมันยาก

“ไอ้ศัก วันนี้กูขอทำงานก่อนได้ไหม อยากทำงานวะ ฟุ้งซ่าน ” ศักดามอง ลูกเสือ กำลังงอแง บางครั้งก็จำเป็นต้องปล่อยไปบ้างให้มันสงบ ดังนั้นตอนนี้เขาจะ ปล่อยไป ก่อนมองตาของเสือด้วยแววตาเลศนัยให้อีกฝ่ายอย่างไม่ปิดบัง เสือขมวดคิ้วตอบรับอย่าง งงๆ ในท่าทางของเพื่อนรุ่นน้องเท่านั้น

สายมากแล้วหลังจากที่เสือและศักดาขับรถพาเสือเข้าไปในป่า แถวๆน้ำตกมีผู้คนมาเล่นน้ำมากมาย อีกกว่าสามชั่วโมงต่อมาก็ทะลุอีกฝั่งของเกาะถือว่าไกลมากพอสมควรถ้าขับรถยนต์ด้วยความเร็วสูง  เกาะนี้เป็นเกาะใหญ่ นอกจากจะเป็นฟาร์มมุกแล้ว ด้านหนึ่งของเกาะที่มีธรรมชาติสวยงามยังเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยม ดำน้ำดูปะการัง เดินป่าและร่องแก่งที่น้ำตกได้ จึงมีคนเดินเที่ยวไปมามากมายกว่าที่เสือคิดไว้ ทั้งยังมีร้านอาหารและร้านขายของที่ระลึก เสือเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเกาะนี้เป็นเกาะขึ้นชื่อมากทางตอนใต้ เขาก็เพิ่งเคยมาเห็น ศักดาพาสหายเดินเข้าโรงแรมหรูบ้านพักหรูที่เป็นบ้านไม้ทั้งหลังปลูกห่างๆกันเพื่อความเป็นส่วนตัว บ้านแต่ละหลังนั้นสร้างให้กลมกลืนกับธรรมชาติ ทั้งหรูหราทั้งใหญ่ เสือเคยเห็นในทีวีผ่านตามาหลายครั้ง เป็นการพาชม โรงแรม ในเงาไม้ ที่สวยและใหญ่ติดอันดับห้าดาวโรงแรมที่ดีที่สุด

ทันทีที่ศักดาก้าวเข้าไปภายในบรรดาพนักงานต้องหันมาทำความเคารพอย่างนอบน้อม และผ่านไปคนแล้วคนเล่า เสือคงไม่ต้องเดาให้เหมื่อยว่า ร่างสูงที่ยืนปั้นยิ้มหล่อนี้มันคงเป็นเจ้าของที่นี่อย่างแน่นอน แล้วพากูมาเพื่อ อวดเหรอมึง เออ กูมันเป็นผู้ชายมีแต่ตัว แต่ก็ไม่เห็นต้องมาทำแบบนี้นี่หว่า เสือเดินออกมารอด้านนอกอย่างหมั่นไส้ และคิดว่าศักดาคงมีธุระต้องทำจริงๆถึงได้ช้าขนาดนี้ ชายหนุ่มเพียงแค่มองไปที่ทะเลอย่างเบื่อๆ ใจก็พลันคิดถึงทั้งนายใหญ่ และนายตัวน้อยๆที่เคยรับใช้มาเป็นสิบปี ดวงตาคมมองไปรอบข้างก่อนจะพาตัวเองมาหยุดอยู่หน้าร้านขายของที่ระลึก ของฝากส่วนใหญ่ทำจากเปลือกหอย เสียงของมันกระทบกันฟังดูเพราะไปอีกแบบ

“พ่อหนุ่ม จะรับอะไรดีจ๊ะ ” เจ้าของร้านถามเสืออย่างใจดี ก่อนแนะนำของยอดนิยมที่นักท่องเที่ยวมักซื้อกลับไป ชายหนุ่มมองไปที่พวงกุญแจเปลือกหอยสีขาวนวลสวย นายตัวน้อยๆของเขาชอบของแบบนี้มาก แต่เพราะอักษราที่หวงเด็กชายเหมือนไข่ในหิน นายน้อยของเขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นน้ำนอกบ้าน เท้าน้อยๆนั้นไม่เคยสัมผัสความเค็มของน้ำ ผิวสวยๆนั้นไม่เคยสัมผัสซึ่งแสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงแผดเผาให้ระเคืองผิวกาย เพราะดูแลอย่างใกล้ชิดตั้งแต่เด็ก ทั้งเสือและเหมือนฝันจึงสนิทเสมือนเป็นพี่น้องกัน หลายเรื่องทีเดียวที่เสือไม่เคยนำความไปบอกอักษรา เขาขัดคำสั่งเพราะวินัยบางอย่างที่เคร่งครัดเกินไปของเจ้านายหนุ่มทำเอาเด็กชายหน้ามุ่ยมองเพื่อนๆคนอื่นเขาเล่นกัน และเสือก็ต้องกลายเป็นคนหาของขวัญมาเพื่อประโลมใจดวงน้อยให้หายงอแง เหมือนฝันชอบเปลือกหอย ชอบความใหญ่เล็กและรูปร่างสีสันของมัน เด็กชายชอบมากขนาดที่จับไม่ยอมวางเมื่อยังเป็นเด็ก ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง จะโดนแกล้งโดนรังแก หรือนายใหญ่จะตีนายน้อยของเขาหรือเปล่า แล้วตอนนี้นายใหญ่จะยังโกรธเกลียดเขาอยู่หรือไม่ คำถามเหล่านี้วนเวียนในใจของชายหนุ่มซ้ำไปซ้ำมา

“ผมเอาหมดนี่เลยป้า ” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูของเสือทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ความคิด ก่อนหลีกกายถอยหนีร่างสูงกว่าเดินเข้ามาหลบร้อนด้านใน

“อุ้ย คุณหนูไม่ต้องหรอกคะ อยากได้เท่าไหร่ เอาไปเลย ” เจ้าของร้านพูดขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นนายหัวหนุ่มเดินเข้ามาซื้อของ ศักดารูดพวงกุญแจจากราวแขวนมาหลายสิบอัน เพราะเห็นเสือยืนจ้องมันนานแล้ว และหยิบเงินจ่ายให้โดยไม่สนใจคำท้วงของเจ้าของร้านผู้ใจดีเลย

“ของซื้อของขาย จะมาให้ได้ยังไง ” ร่างสูงพูดก่อนยิ้มหล่อให้ แล้วเดินนำเสือขึ้นรถก่อนเปิดเร่งแอร์ให้เย็นเพื่อไล่ความร้อน

“เอาไปซิ เห็นอยากได้นี่ ”

“อยากได้เดี๋ยวกูซื้อเองเว้ย เสือกจริงๆเลยมึง” เสือพูดก่อนมองพวงกุญแจสวยที่ร่างสูงมากองแหมะไว้ที่หน้าขาของเขา

“มึงจะเอาไปให้ใคร ถ้าจะเอาไปให้คุณหนูเหมือนฝันละก็ นายขว้างทิ้งแน่ นายไม่ชอบให้คุณหนูเหมือนฝันจับต้องของไร้ราคาแบบนี้นะเว้ย ” ศักดาพูดก่อนจะออกรถกลับเข้าป่าทางเดิมที่ผ่านมา เสือเลื่อนกระจกหน้าต่างลงเพื่อรับอากาศเย็นในป่าดิบชื้นที่สมบูรณ์

“ไม่ได้จะซื้อไปฝาก แต่กูกำลังคิดถึงคุณหนู กับนาย วะ ” เสือพูดก่อนหยิบพวงกุญแจมากำในมือ ดวงตาของเขากลับหันออกไปมองด้านนอกอย่างเหม่อลอย ศักดาจอดรถใต้ร่มเงาไม้ ก่อนโน้มหน้าเข้าไปใกล้ เสือก็ผวาทันที

“จะทำอะไรเนี่ย เฮ้ย ไอ้ศักดามึงเป็นอะไรของมึงวะ มึงชอบทำแบบนี้ตลอดเลย ” เสือถอยจนหลังติดประตูรถ

“ทำความคุ้นเคยก่อนไง กูจะได้ทำมึงง่ายๆ มึงก็จะได้เตรียมตัวเตรียมใจด้วย ไม่ดีเหรอวะ ถ้าขืนมึงยังช้านายหนีไปหาไม่เห็นกูไม่รู้ด้วยนะ ”

“แล้วนายให้มึงมาทำอะไรกันแน่เนี่ย ”

“มึงก็เหมือนของที่นายฝากไว้ ตัวกูเรียนรู้งานกับนายและตอนนี้ก็กำลังมาทำงานของตัวเองแล้ว กูไม่มีพันธะเป็นอิสระ เป็นไท  แต่มึงกำลังจะถูกทิ้งถ้าไม่รีบกลับไปหานาย ”

เสือชะงักงันกับคำพูดของร่างสูง คำพูดที่เขาพยายามหลีกหนีพอมาได้ฟังแล้ว ชายหนุ่มก็มึนงงเหมือนใครเอาไม้มาฟาดหัว ดวงตาวูบไหวไปด้วยความสับสน ก่อนจะหันมองซ้ายขวา เพราะกลัวคนจะมาเห็น แต่บริเวณนั้นกลับปลอดคนเงียบเฉียบ มีเพียงเสียงน้ำตกและเสียงนกร้องเท่านั้น   หมดเหตุผลจะปฏิเสธ เมื่อร่างสูงโน้มตัวเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาจ้องมองกันนิ่ง เสือก็คงคิดว่าศักดาคงต้องฝืนใจจูบผู้ชายด้วยกันเต็มที่ พร้อมกับคิดว่า แล้วตัวเองจะรู้สึกแบบไหนกันละ

ริมฝีปากสีเรื่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ ใบหน้าขาวจนเห็นเส้นเลือดของศักดาทำเอาเสือกลัวว่าใบหน้าเข้มคร้ามหนวดจะทำให้เกิดรอยหรือเสียดสีให้ผิวผู้ดีของร่างสูงถลอก ชายหนุ่มจึงไม่พยายามขยับใบหน้าหนี ก่อนนิ่งรับจูบของร่างสูงที่หยิบยื่นให้ ริมฝีปากของร่างสูงประกบลงบนปากของเสืออย่างแผ่วเบาก่อนดึงออกเหมือนลองเชิง แล้วกดทับลงมาอีกครั้งหนักขึ้นนิ่งแช่เอาไว้ ร่างสูงไม่พยายามรุกล้ำลิ้นให้สอดแทรกเข้าไปเขาเพียงต้องการให้ร่างเล็กกว่าได้เคยชินเท่านั้น ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากล่างของเสือและถอนปากออกมาอย่างเสียดาย

เสือก็ยังคงไม่รู้นิสัยของมารร้ายแม้เพียงนิด หลังจากจูบกัน เสือก็ยังคงนิ่งไม่ได้มีอาการเปลี่ยนแปลงแต่ยังไง ทั้งยังขืนๆไม่ยอมตามศักดาง่ายจนร่างสูงต้องยอมล่าถอยก่อน แต่ศักดานี่ซิ เริ่มมีปัญหาเพราะแก่นกายเขามันเต้นเร้าประท้วงตุบๆขึ้นมาแล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าอยากถนอมให้ เสือ ยอมเป็นของเขาอย่างเต็มใจรับรองเลยว่าเขาได้จับกดเอาให้หนักบนรถเนี่ยแหละ อยากไร้เดียงสามายั่วไม่รู้เนื้อรู้ตัวดีนัก เมื่อกี้ร่างสูงก็แทบยั้งกายไม่อยู่ กว่าจะถอนปากออกได้แทบใจขาดตาย บอกเลยว่าไม่เคยรอใครนานขนาดนี้มาก่อน ตั้งแต่คุณหนูเหมือนฝันยังสามขวบ นี่ก็ล่วงมาสิบปีเห็นจะได้ ถ้าเป็นคนรักกันนี่ก็ถือว่ายืนยาวจนแต่งงานกันได้ไปนานแล้ว

“ตอนบ่ายมีงานที่ฟาร์มมุกวะ มึงจะไปด้วยไหมละ ไม่งั้นเดี๋ยวไปส่งที่บ้านให้ อยู่กับป้าวันเพ็ญ ”

“ไม่ ไปด้วยดิ กูไม่อยากอยู่คนเดียววะ ” เสือพูดแต่ยังคงไม่หันกลับมามองหน้าศักดา ร่างสูงยิ้มให้คนข้างๆเพราะความน่ารักของคนข้างๆ เพราะ เสือ  กำลังเขิน