บทนำ
10ปีที่แล้ว ณ อาณาจักร อันไกลโพ้นได้เกิดสงครามที่เรียว่า “สงครามboil” หรือสงครามเดือดนั่นเอง พระราชา พระราชินี และพระราชโอรสองค์โตต่างทรงวิตกกังวลกับเรื่องที่เกิดเพราะผู้ที่เป็นศัตรูหาใช่ใครอื่นแต่เป็นท่านลุงของพระราชา
“อาเนล!! เจ้าพาลูกหนีไป”
พระราชาบอกด้วยเสียงแข็งกร้าว พร้อมใช้ดาบตวัดทหารฝั่งศัตรู
“แล้วท่านละ ท่านจะให้ข้าทิ้งท่านงั้นหรือ”
พระราชินีทรงถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี
“ท่านแม่ รับพาน้องหนีไปเถอะครับ ลูกจะช่วยท่านพ่อแล้วจะรีบตามไป”
ลูกชายคนโตนามว่าเบลนด์ได้บอกผู้เป็นแม่ให้พาน้องที่จับมืออยู่ข้างๆท่านแม่
“ท่านพี่ กับท่านพ่อจะไม่ไปกับเราหรือครับท่านแม่”
แล้วเสียงใสของลูกชายคนเล็กวัย9ขวบก็ได้ถามผู้เป็นแม่
“ไปสิท่านพ่อและท่านพี่จะต้องตามเราไปแน่”
พระราชินีตอบลูกด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะยิ้มยาก
“เพราะฉะนั้นเราไปกันก่อนเถอะ”
เมื่อพูดจบพระราชินีจึงรีบพาองค์ชายตัวน้อยไปที่ประตูกาลเวลาที่อยู้ใจกลางของพระราชวัง แต่ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงของสามีและของลูกชายคนโต
“อาเนล/ท่านแม่ข้างหลัง”
ฉึก พระราชินีที่หันมาก็พบกับทหารที่นำดาบแทงเข้าที่ท้องของตน
“ท่านแม่!! ฮึก ฮือท่านแม่.....ท่าน...แม่..เป็นอะไร .....ท่านพี่ท่านพ่อช่วยท่านแม่ด้วย ฮืออ”
เด็กน้อยที่เห็นแม่ของตนเองถูกแทงต่อหน้าต่อตาก็รีบเข้ามาหาร่างล้มลงและเลือดที่ค่อยๆไหลออกมาทำให้เด็กน้อยรู้สึกทรมานและเมื่อหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นพ่อก็ได้เห็นภาพเช่นเดียวกันร่างเล็กไม่สามารถขยับได้เสียงไม่ออกรู้สึกหมือนหัวใจแทบหยุดเต้นผู้เป็นเห็นทีคงไม่ใหวจึงรีบวิ่งเข้ามาอุ้มน้องและเข้าประตูไป
“ไม่!!ท่านพี่ฮึกก ท่านแม่และท่านพ่อยังอยู่ที่นั้น ไปช่วยพวกท่านก่อน”
ร่างเล็กที่โวยวายไม่ยอมไปเพราะยังเห็นผู้เป็นแม่ยังคงมองตามลูกชายด้วยลมหายใจสุดท้ายและได้ขอพรเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ตานั้นจะหลับลง
“ขอให้ลูกทั้งสองปลอดภัยอยู่ที่โลกทางโน้นด้วยเถอะ ได้...โปรด”
เมื่อสิ้นคำอวยพรเปลือกตาก็ได้ปิดลงอย่างสนิท
Guest
