ก๊อกๆ
“ลูน่า ออกมาหาน้าหน่อย”
เสียงน้ามูนเรียกฉันจากหน้าห้อง ทำให้ฉันหยุดทำภารกิจต่างๆ ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู
“ตามน้ามา” น้ามูนพูดน้อยๆ ตามสไตล์ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นด้านล่าง
“น้ามูน... มีธุระอะไรเหรอคะ”
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งก่อนจะเอ่ยปาก
“ลูน่า... เธอก็รู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้ฐานะทางบ้านเราย่ำแย่มาก” น้ามูนเริ่มต้นบทสนทนา
“คะ... ค่ะ”
“น้าเองก็ต้องเดินทางไปทำงานนอกบ้านทุกวัน อีกอย่างเงินค่าเช่าก็มีไม่เพียงพอที่จะให้เราได้อยู่จนถึงเดือนหน้า ดังนั้น...”
น้ามูนหลบตาต่ำ พลางขมวดคิ้วเป็นปม เฮ้ย! เรื่องมันชักแหม่งๆ แล้วนะเนี่ย
“น้าจำเป็นต้องย้ายโรงเรียนให้เธอ แล้วก็ย้ายมาอยู่กับน้า...”
“น้ามูนว่าอะไรนะคะ!”
“น้าจำเป็นจริงๆ หวังว่าลูน่าจะไม่ปฏิเสธ”
“ทำไมน้ามูนทำแบบนี้ล่ะคะ ทำไมน้ามูนไม่ปรึกษาลูน่าก่อน...”
“ลูน่า... ฟังน้าอธิบายก่อนได้มั้ย”
“น้ามูน...” ฉันส่ายหัวไปมองเบาๆ ไม่เข้าใจ... ทำไมน้ามูนต้องทำแบบนี้กะอีแค่เรื่องค่าใช้จ่ายนิดๆ หน่อยๆ แค่นั้นเองนี่นา
“ลูน่า... ลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ...”
กึก! คำพูดของน้ามูนทำเอาฉันยืนนิ่งอยู่กับที่
“พ่อกับแม่ของลูน่าบอกให้น้าดูแลเธอให้ดี น้าไม่ยอมปล่อยให้เธอต้องเป็นอะไรเด็ดขาด”
“แต่... น้ามูนคะ...” เรื่องแค่นั้นเองนี่นา...
“ไม่มีแต่ลูน่า...”
“...”
“คุณอามิเขาก็เต็มใจจะรับเธอไปอยู่ที่บ้าน ถ้าปฏิเสธมันจะเสียมารยาทเอานะ...”
เมื่อเห็นว่าไม่เป็นผลน้ามูนก็เลยอ้างชื่อของคุณอามิขึ้นมา ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณอามิเป็นใคร รู้แค่ว่าเป็นเจ้านายที่น้าทำงานให้แค่นั้นเอง
“จะให้น้าขอร้องก็ได้...” น้ามูนคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน “ไปกับน้าเถอะนะ”
แม้ว่าฉันจะโมโหมากเท่าไหร่ที่น้าคิดจะทำอะไรโดยไม่บอกฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ถ้าให้น้าต้องมาคุกเข่าขอร้องฉันล่ะก็...
“น้ามูนคะ... เข้าใจแล้วค่ะ ลุกเถอะค่ะมันไม่ดีนะคะ” ฉันพยุงน้ามูนให้ยืนขึ้น
“ลูน่า... เธอเข้าใจน้าใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ลูน่าก็เตรียมตัวเก็บของ เดี๋ยวน้าจะโทร.ไปหาคุณอามิก่อน”
“ค่ะ”
ฉันเดินขึ้นไปเก็บของบนห้องอย่างว่าง่าย... ฉันไม่ได้อยากไปเลยสักนิด จริงๆนะ แต่ไม่นานนักรถแท็กซี่ก็พาฉันกับน้ามูนออกไปยังบ้านใหม่ทันที...
อืม... แนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน สวัสดีค่ะฉันชื่อ ลูน่า อายุ 16 ปี ฉันอาศัยอยู่ในบ้านเช่ากับน้ามูนแค่สองคนตั้งแต่เด็กๆ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันท่านเสียไปแล้วล่ะค่ะ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เอ่อ... อย่าพูดถึงมันเลยดีกว่า
เอี้ยด!
เสียงรถแท็กซี่เบรกลงข้างทาง เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าได้มาถึงที่หมายแล้ว คุณน้าหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้กับคนขับ
“ถึงแล้ว ไป! ลูน่า ตามน้ามา” คุณน้าเปิดประตูรถแล้วทำให้ฉันถึงกับตกตะลึงจนพูดไม่ออก
คฤหาสน์หลังสีขาวบริสุทธิ์ ตกแต่งข้างนอกสไตล์ยุโรปรายล้อมไปด้วยต้นไผ่และต้นไม้สีเขียวที่ดูแล้วให้ความสดชื่นทางสายตาและอากาศ ทางเข้าประตูบ้านปูด้วยอิฐสีแดงเป็นทางยาว ตรงกลางมีน้ำพุเล็กๆ ตั้งตระหง่านอยู่ด้วย ส่วนสองข้างทางของน้ำพุก็มีดอกลาเวนเดอร์ หลากสีปลูกเรียงราย
อะ... อะไรกันที่นี่มัน! บ้านใหม่ของฉันเหรอออ!!!O()O
Guest
