ลบความรู้ทั้งหมดออกไปจากใจเถอะนะ...เรามันไม่สำคัญอะไรกับเขา เรามันก็แค่เมียแต่ง...
นั้นคือคำที่หญิงสาวในคราบเลขาสาวสุดเฉยอย่างน้ำแกงพร่ำบอกตัวเองทุกครั้งที่เห็นสามีตามกฎหมายออกไปกับหญิงอื่น...เธอกับเขาก็แค่แต่งงานกันตามคำขอของคุณนายทวราชัยเท่านั้น...และระยะสัญญาการแต่งงานของเธอคือหนึ่งปี...แม้ต่อให้เธอจะเพียรพยายามทำหน้าภรรยาที่ดีแค่ไหน...เขาก็ไม่เคยแม้ที่จะมอง
++++
น้ำแกง
ภรรยาตามกฎหมายในความลับของคนใจร้าย
ที่เริ่มจะทนไม่ไหวกับการเจ้าชู้ของเขาเต็มทน
ขุนเเผน
ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นค่าอะไรเธอเลย
เเต่พอวันหนึ่ง...เป็นวันที่เธอใกล้จะหายไปก็กลับมารั้งเอาไว้...
+++++
ตัวอย่างเรียกน้ำย่อยจ๊ะ
“เธอจะไปไหนน่ะน้ำแกง!”
เสียงห้าวตะโกนลั่นบ้านเมื่อเงยหน้าขึ้นมองชั้นสองก็เห็นร่างบางที่เดินนำเด็กรับใช้ในบ้าน สองมือถือกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบเดินตามลงมา พอได้ยินเสียงห้าวที่คุ้นชินแทนที่น้ำแกงจะดีใจกลับหันหน้าหนีและรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
“ฉันถามว่าจะไปไหน!”
ชายหนุ่มเดินขึ้นมาขวางทางน้ำแกงเอาไว้ ใช้ความใหญ่โตของร่างที่บิดาให้มาบังไม่ให้เธอเดินไปไหนได้ หญิงสาวเม้มปากแน่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
“ดิฉันจะไปนอนที่คอนโดค่ะ”
หญิงสาวเลือกสรรพนามที่คาดว่าจะห่างเหินที่สุดพูดแทนตัวกับเขาแล้วเดินมุดใต้วงแขนเขาลงบันไดลงมา ชายหนุ่มกัดปากด้วยความไม่พอใจ เขาโบกให้เด็กรับใช้เอากระเป๋าของน้ำแกงไปเก็บแล้วเดินตามเธอลงมาและดึงเอาร่างบางเข้าอ้อมกอดอย่างไม่ยากเย็น
“อ๊ะ!”
“บอกอีกทีสิ...เพื่อฉันจะไม่ได้แคะหูนานเลยฟังพลาดไป เธอจะไปไหนนะ”