12시 30분 (12:30)
(เที่ยงสามสิบนาที)
ตอนนี้เราเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา ที่เข็มเคลื่อนมาเวลา 12:30
หันหลังให้กัน มองไปยังที่ที่ต่างกัน พยายามจะทิ้งทุกอย่างไปให้หมด
เราเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา ที่ตีเวลาอยู่ที่ 12:30
เราก้าวเดินไปยังที่แห่งนั้น ที่เราจะไม่อาจหันหลังกลับมาอีก
(ฮอล)
(ซิง)
"ใช่ ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของตัวเอง"
แต่ฉันไม่อาจละทิ้งความรู้สึกนี้ที่เรียกว่า.....ความหวังไม่ได้เลย
สวีดัดสวัสดี นิยายเรื่องนี้ ตัวละครในเรื่องเป็นตัวละครที่เกิดจากความต้องการ(สูง)ของคนแต่งเองขอรับ
ส่วนเรื่องนี้เกิดขึ้นจากเพลงๆหนึ่งของวงที่เจ๊รักวงหนึ่งเจ้าคะ
อย่าลืมติดตามเน้อออออออออออ
อาจจะมีคำหยาบหรือการกระทำที่หยาบ5555555555 โปรดใช่ตาดูและปากอ่านสมองวิเคราะห์ (เพราะไม่ใสใส)
5555555555555 (หัวเราะหาพ่อง)
เม้นก็ดี ไม่เม้นก็ดี 5555555 เราไม่ว่าหรอก หึหึ