ดวงใจโอมาน

บทนำ

ในห้องสี่เหลี่ยมที่มืดสนิทและมีเสียงของเครื่องปรับอากาศดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ภายใต้ความมืด กลับมีร่างบางระหงที่อยู่ในชุดนอนลายสีชมพูกระต่ายน่ารักกอดแครอทสีส้ม นอนระสับระส่ายเหงื่อท่วมตัวอยู่ ซึ่งเป็นผลมาจากความฝันที่เจ้าหล่อนกำลังเผชิญอยู่ซึ่งเป็นเหตุการณ์สมัยวัยเด็ก

<<ในความฝัน>>

ณ โรงเรียนอนุบาลทรายมูล มีเด็กๆวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็เล่นขายของ บ้างก็วิ่งเล่นจับขโมย เด็กหญิงตัวอ้วนกลมใส่กระโปรงสีน้ำเงินนั่งซ้อนท้ายรถจักรยานของนางลำจวนมาโรงเรียนแต่เช้าในสภาพอารมณ์ที่เบิกบาน พอมาถึงหน้าโรงเรียน นางลำจวนจอดจักรยานคันเก่าอย่างระวังเพราะกลัวเด็กหญิงอ้วนกลมที่นั่งมาด้วยนั้นพลาดตกลงมาแล้วเจ็บตัว

“เอ๊า...ลงมาได้แล้วเด็กหญิงชิโร”

พร้อมทั้งอุ้มเด็กหญิงอ้วนกลมแก้มตุ้ยที่เกาะเบาะจักรยานของหล่อนราวกลับกลัวตก นางเลยต้องอุ้มเด็กหญิงวางลงพื้นอย่างเบามือ พร้อมกับจุ๊บแก้มตุ้ยของเด็กหญิงชิโรอย่างรักใคร่

“อย่าดื้อ อย่าซนนะ ชิโร เดี๋ยวตอนเย็น แม่จะมารับหนูกลับบ้าน “

“จ้าแม่” เด็กหญิงอ้วนกลมที่อยู่ในอ้อมกอดของนางลำจวนเอ่ยวาจาออกมาพร้อมกับจุ๊บแก้มแม่ของตนอย่างชื่นใจ ก่อนที่จะผละจากอ้อมแขนแล้วเดินเข้าโรงเรียนพร้อมโบกมือบ๊าย…บาย ผู้เป็นแม่อย่างแจ่มใส

เมื่อเด็กหญิงอ้วนกลมพาร่างพร้อมกับปิ่นโตใบเล็กๆของตน มาถึงห้องเรียนแผนกอนุบาล 1 เด็กน้อยสองคนร่างเล็กก็วิ่งเข้ามาหาและถามว่า

” ชิโร วันนี้แม่ตัวห่อข้าวอะไรมาให้ในปิ่นโต น่ะ...”

“วันนี้...หรอ แม่ทำ ปลาทูวิเศษ ห่อข้าวมาให้น่ะ...”

หนึ่งในเด็กหญิงสองคนทำหน้าแปลกใจ ระคนสงสัยแล้วถามเด็กหญิงอ้วนกลมกลับอย่างใคร่รู้ เพราะไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้มาก่อน

“ห๊า....ปลาทูวิเศษ หรอ มันคืออะไรอะ”

เด็กหญิงอ้วนกลมยิ้มอย่างเลิศนัยแล้วบอกเพื่อนของตัวเอง

“เดี๋ยวเที่ยงนี้เปิดปิ่นโตก็รู้....”

หลังจากที่ ชิโร(วัยเด็ก) บอกเพื่อนของตนไป ข่าวเรื่องปิ่นโตปลาทูวิเศษก็แพร่สะพรั่นไปทั่วห้องอนุบาล 1 เด็กๆในร่วมชั้นของเธอต่างมาถามเรื่อง “ปลาทูวิเศษ” ที่แม่ได้ห่อมาเป็นอาหารกลางวันกันอย่างมาก  เด็กหญิงอ้วนกลมได้ที โม้ ..... เพื่อนร่วมชั้นเรียนของตนเป็นการใหญ่ และพอถึงช่วงเวลาพักเที่ยง เด็กๆที่ร่วมห้องของชิโร ต่างมาอยู่ที่โต๊ะนั่งทานข้าวของเธอเป็นจำนวนมาก  เพื่อนๆต่างส่งเสียงเชียร์ให้เธอเปิดปิ่นโตเร็วๆ เพราะความอยากรู้ว่า “ปลาทูวิเศษ” หน้าตาจะเป็นเช่นไร และเมื่อ เปิดปิ่นโต ออกมาดู ก็เห็นข้าว กับเจ้าปลาทู หนึ่งตัวที่นอนนิ่งๆอยู่ในปิ่นโต เพื่อนคนหนึ่งถาม ชิโร

“ชิโร....ไหนอะปลาทูวิเศษ ที่เธอว่าอะ เราเห็นแค่ข้าวเหนียวแล้วปลาทู ธรรมดาหนึ่งตัวเท่านั้น”

เด็กหญิงชิโรทำหน้าผิดหวังเป็นอย่างมากเพราะตัวเองไป โม้....เพื่อนๆไว้เยอะ บ้างก็ว่าจะมีแสงออก และบ้างก็ว่ากินแล้วจะมีพลังมากๆใครๆก็จะแกล้งเราไม่ได้บ้างละ จากนั้นเพื่อนก็ขอเธอลองชิมเจ้าปลาทูวิเศษในปิ่นโตของชิโรดู  เด็กผู้ชายคนหนึ่งเมื่อชิมแล้วยืนยันเสียงหนักแน่เลยว่า มันคือ ปลาทูเค็ม! แต่ชิโรก็ยังยืนยันเช่นกันว่ามันคือปลาทูวิเศษ เด็กชายร่างผอมกับเด็กหญิงอ้วน เถียงกันไปๆมาๆ ก็กลายมาตีกัน โดยเด็กชายเป็นฝ่ายมาดึงผมเด็กหญิงก่อน ทำให้เด็กหญิงชิโรก็ต้องเอาคืนบ้างด้วยการกัดเต็มๆแรงเข้าที่หัวไหล่ด้านซ้ายของเด็กชาย จนเป็นรอยเคี้ยวให้เห็นอย่างชันเจน  จนครูประจำชั้นวิ่งมาห้ามและทำโทษโดยการให้เด็กทั้งคนล้างห้องน้ำเด็กชายและเด็กหญิงเป็นเวลา 2 วัน และหลังจากที่เพื่อนๆร่วมชั้น ที่ชิมเจ้าปลาทูวิเศษเข้าไป ต่างล้อเธอว่า ยัยอ้วนหมูตอน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เด็กหญิงชิโรก็โดนเพื่อนล้อมาเรื่อยๆจนทำให้เธอทั้งโกรธและอาย  เด็กหญิงชิโรจึงจำไว้ว่าจะเกลียด เด็กชายที่เป็นตัวคิดฉายานี้ที่ล้อเธอนั้นไปจนตายเลย

<<ห้องสี่เหลี่ยม>>

(กริ๊งงงงงงงงง.....)เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้เจ้าของร่างบางสะดุ้งตื่นลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับ เหงื่อที่เปียกเต็มตัวราวกับไปวิ่งรอบสนามมา 10 รอบ ชโรธรบ่นกับตัวเองเบาๆ

“ฝันหรอนี๊ยะ”

แล้วเจ้าหล่อนก็เหลือบมองเจ้านาฬิกาบนบนข้างเตียง ที่กำลังส่งเสียงปลุกเธออยู่นั้น แล้วก็ตกใจ

“ต๊ายยยยย.......แล้ว 6 โมงเช้าแล้วหรอเนี๊ยะ”

“ต้องรีบไปอาบน้ำแล้วไปสนามบินด่วนแล้วววว โอ๊ย......ตายๆๆๆ เครื่องออก 8 โมงเช้า ฉันต้องไปเซ็กอินก่อน 7 โมง”

ในขณะที่ เจ้าหล่อนกำลังเร่งรีบกับการแต่งตัวเพื่อที่จะไปสนามบินนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ หล่อนดูชื่อที่โชว์ว่าใคร “อ่อยัยขิมนี้เอง” ชิโร จึงรีบรับสายเพื่อนคู่หูของเธอทันที

“ฮัลโหล.....ว่าไง”

“อยู่ไหนแล้ว...???”

“ทางด่วนแล้วกำลงจะถึงสนามบินอะ”

“อ่อ ..เครๆๆๆ รีบมานะ เดี๋ยวตกเครื่อง”

“เครๆๆ ได้ๆๆแล้วเจอกันๆนะ”

เมื่อหล่อนวางสายเพื่อนคู่หูแล้ว จึงรีบหยิบกระเป๋าสัมภาระของตัวเองออกมาจากห้องคอนโดฯ วิมานแสนสวยของเธออย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไปยั่งสนามบินเชียงใหม่ เพราะเธอมีงานต้องไปประชุมที่กรุงเทพ ฯ