เมื่อแวมไพร์หนุ่มอย่าง 'ฟรีซ' จับจองเธอเป็นอาหารส่วนตัวโดยที่ไม่เต็มใจ ซึ่งต่อมาเธอก็เลื่อนขั้นกลายเป็นทาสอย่างไม่เต็มใจอีกเช่นกัน ความรักที่ก่อเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวทำให้ 'ดาริน' สับสนหลายครั้ง ความรักเหล่านี้ก่อเกิดจากกาลเวลาที่ทั้งสองอยู่ร่วมกัน ว่ากันว่าต่อให้เกลียดแค่ไหน แต่ถ้าอยู่ด้วยกันมันยังแปรเปลี่ยนเป็นความรักได้เสมอ
นับประสาอะไรกับเธอ ไม่ได้เกลียดด้วยซ้ำ จะรักเขาเข้าก็ไม่แปลก แต่แวมไพร์กับมนุษย์ดันรักกันไม่ได้นี่สิ แล้วจะทำยังไงดีล่ะในเมื่อคนปฏิเสธความรักจากมนุษย์อย่างเขาดันกลืนน้ำลายตัวเองไปซะแล้ว
----------------
FREEZE
เขาไม่ใช่มนุษย์ เขาคือแวมไพร์แวมไพร์ผู้กระหายเลือดผู้มีชีวิตเป็นอมตะผู้ที่มีพลังเหนือเหล่ามนุษย์ที่อ่อนแอกว่าหลายเท่ามนุษย์คืออาหาร แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นอย่างอื่นนอกจากอาหารไม่ได้
“หิวแล้ว มาให้ดูดคอซะดีๆ”
----------------
DARIN
เธอเป็นมนุษย์ เป็นอาหารของสิ่งที่ตัวเองคิดว่าไม่มีจริงบนโลกเป็นอาหารโปรดของแวมไพร์คนนั้นเธอไม่เสียใจที่ได้เป็น เพราะเขานั้นก็น่ากินในสายตาของมนุษย์เช่นกัน
“อึก เจ็บ พะ…พอแล้ว ฉัน…”