บทนำ
ซวยสัสๆ"ผมเดินบ่นไปเตะกระป๋องเปล่าไปเรื่อยๆ
เอิ่มลืมบอก ผมชื่อฮันครับเรียกฮันก็ใด้(กวนตรีน)
เอาละเราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าทุกคนคงสงสัยสินะว่าคุณหนูฮันผู้นี้มาเดินเตะกระป๋องที่นี่ใด้อย่างไร
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อ2ชั่วโมงก่อน
ไอ้ฮัน!!!!"
ครับพ่อ"ผมขานรับเบาๆ
เงินในบัญชีแกหายไปไหน"น่านไงกูว่าและ
ผมก็เอาไปใช้เรื่อยๆและพ่อ"ถ้ากูตอบว่าเอาไปเลี้ยงสาวก็ซวยสิวะ
มึงแน่ใจเหลอไอ้ฮัน"
ถามแบบนี้ทำไมถ้ารู้แล้ว"
กูเบื่อกับมึงจริงๆ ไอ้ฮันตั้งแต่วันนี้แกต้องออกไปหางานทำฉันจะไม่ริบเงินแม้แต่บาทเดียวแต่ถ้ามันลดมากกว่าห้าพันละก็..."
ก็...อะไรพ่อ"ผมรอฝังจนเหงื่อแตก
ฉันก็จะตัดหางแกนะสิไอ้ลูกเวร"
ห๊ะ!!!ไม่นะ พ่อห้ามทำกับผมแบบนี้สิ ผมลูกพ่อนะ"
ลูกฉันแล้วไงดูอย่างพี่แกมั้งสิตั้งอกตั้งใจทำงานแต่แกนั้งเผาเงิน มันถูกเหรอ"
แต่..."
งั้นเอางี้ ฉันจะให้แกไปทำงานหาเงินถ้าแกหาใด้มากกว่าพี่แกเมื่อไหร่ค่อยกลับมา"
หาใด้มากกว่าพี่ผมฆ่าตัวตายง่ายกว่ามั้ย"
555ล้อเล่น ฉันแค่จะให้แกไปลองหาเงินดูบ้างเท่านั้นแหละ"
แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาใด้อะ"
ก็เมื่อตอนที่แกทำงานครบ3ปีนะสิ"
3ปี"
เอาน่าถ้าฉันเห็นว่าเงินในบัญชีแกไม่ค่อยลดฉันอาจย่นเวลาให้ก็ใด้"
จริงนะพ่อ"
จริงสิ ส่วนตอนนี้ ไปหางานทำไป๊"
นั้นคือเรื่องราวสองชั่วโมงก่อนของผมดังนั้นเรากลับมาปัจจุบันกันก่อน
ปัจจุบัน
หางานงั้นเหลอคนอย่างจิฮันผู้นี้เนี้ยนะต้องทำงาน(ก็ใช้นะสิ)แล้วงานมันหายังไงละ
ผมมองซ้ายมองขวาแล้วคิดอีกรอบ
มันต้องทำไงวะเนี้ย"ผมมองร้านหนังสืออีกฝากแล้วคิดใด้ ผมก็แค่ไปขอเขาทำงานก็จบแล้วนี้เนอะ
แหมฉลาดจริงกู
ผมข้ามถนนไปอีกฝากแต่ลืมดูไฟจราจรซะใด้
ปรี้น!?.!
เหี้ย!"ผมหลับตาแล้วล่มลงไปนอนกับพื้นถนนทันที
พ่อจ๋า แมจ๋า ช่วยฮันด้วย
เฮ้ย เป็นไรป่าวว่ะ"ผมค่อยกระพริบตาปริบๆก่อนมองสำรวจตัวเอง
มีแผลถลอกที่ขาอย่างเดียวเหอะ
งั้นเดี๋ยวกูพามึงไปโรงพยาบาลก่อนแล้วกัน"ผมเงยหน้ามองคนพูดทันที
อิเชี้ย! หล่อสัส
ผมถูกไอ้หน้าหล่อขับรถพาไปโรงพยาบาลอย่างง่ายดาย แล้วจะให้ผมเล่นตัวเหลอ??บอกเลย ไม่เอาหรอก
ณ โรงพยาบาล
คุณ จิฮัน เชิญห้องตรวจสามด้วยค่ะ"ผมเดินไปตรวจที่ห้องตรวจสามอย่างว่าง่ายแล้วก็รอรับยา
มึงเป็นบ้าหรือไงวะเดินมาให้รถกุชนทำไม"พอผมนั่งที่เพื่อรอรับยาไอ้หน้าหล่อก็ระเบิดลงทันที
ผมไม่ใด้บ้าผมแค่...ไม่ใด้ดู"
เอาเถอะ รับยาเสร็จเดี๋ยวกูไปส่ง มึงอยูไหนละ"
ไม่ครับ ผมไม่มีที่อยู่"กุเพิ่งโดนไล่ออกมามะตะกี้แล้วจะให้กูไปอยูไหลละ
มึงไม่มีบ้านเหลอ"
คงงั้น ผมคงต้องหางานประทังชีวิตไปวันๆแค่นั้นแหละ"พอครบสามปีกุก็กลับบ้านใด้เองละ
งั้น ไปทำงานกับกูมั้ย"
กับคุณ? ได้เหลอครับ"
ได้ดิ ไปเป็นแม่บ้านให้กูมีเพิ่มอีกคนคงไม่เป็นไร แล้วมึงจะทำมั้ย"
ทำครับ ผมต้องขอบคุณคุณจริงๆ"
ผมก้มขอบคุณอีกคนทันทีโดยไม่รูเลยว่า งานนี้มันจะทำให้ผมมีผัวโดไม่รู้ตัว
-----------------------------------------------------
ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะ
โปรดติดตามตอนต่อไป