***** นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่รุนแรง หยาบคาย และเนื้อหาที่สื่ออารมณ์ในเรื่องเพศ
****รูปและเนื้อหาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใดสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริงนะเกิดขึ้นจากการมโนและจิตนาการ
****โปรด !!! ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ตุล อายุ 28 ปี ทายาท ไมล์เอซี่กรุ๊ป
มาเฟียที่สาวๆต่างหลงใหลไม่เว้นแม้แต่
เด็กสาวอ้วนๆในวัยเด็ก
'ก่อนจะชอบฉันดูสารรูปตัวเองด้วยนะ
คนอย่างฉันมันเป็นประเภทเลือกกิน'
เหมย อายุ 21 ปี คุณหนูแห่งตละกูลฟง
ฉลาด เก่งรอบด้าน ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
'พี่นี่เปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะ คำพูดในวัยเด็กพี่ก็คงลืมมันไปแล้วสินะ !'
บทนำ
'ฉะ ฉันชอบพี่คะ' เด็กสาวอวบอ้วนตัวเตี้ยใส่ชุดเดรสสีหวานเดินเอาดอกไม้มาให้เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนนั่งเล่นในบ้านของเด็กสาว
'หึ ดูตัวเองก่อนเหอะก่อนจะมาชอบฉัน' ใบหน้าที่เย็นชาและคำพูดที่แสนโหดมันทำให้เด็กสาวตัวอวบอ้วนคนนี้ถึงกับน้ำตาไหลออกมาพราะความเสียใจ เด็กหนุ่มทิ้งบุหรี่ลงพื้นก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้เด็กสาวยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น
'ฉันจะทำให้พี่รักฉันให้ได้' เด็กสาวพูดก่อนจะปาดน้ำตาแห่งความเสียใจทิ้งไปให้หมด ต่อไปนี้เธอจะเข้มแข็งและคู่ควรพอที่เขาจะหันมารับรักเธอ
สนามบิน
วันนี้เป็นวันเดินทางกลับประเทศไทยหลังจากที่เขาถูกส่งให้มาอยู่ที่บ้านของเด็กสาวชั่วคราว เด็กสาวมองหน้าเด็กหนุ่มด้วยสายตาเศร้าๆ เธอชอบเขามากจริงๆแม้ตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่เธอจะได้รับแต่ความเฉยชาก็เถอะ ! เด็กหนุ่มหันมาสบตาของเด็กสาวก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหนายก่อนจะเดินไปหาแม่ของตัวเองแล้วถอดแหวนเพชรที่แม่เขาใส่อยู่แล้วเดินเอามาให้เด็กสาว
'ถ้าเธอใส่แหวนนี่ได้ฉันจะยอมแต่งงานกับเธอเลย เอ้า !' เด็กหนุ่มส่งแหวนที่มีขนาดเล็กไปให้กับเด็กสาวที่ยืนอึ้งกับการกระทำของเด็กหนุ่ม เธอกำแหวนวงนี้ไว้แน่น
'พี่อย่าลืมคำพูดพี่นะ' เด็กชายพยักหน้ารับปากก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่องหลังจากที่ได้ยินเสียงประกาศ เด็กสาวมองแผ่นหลังของเด็กชายที่เดินจากไปด้วยความหวัง 'หนูชื่อเหมยนะคะ' เด็กสาวบอกด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา ตลอดเวลาที่เขามาอยู่ที่นี่เขาไม่เคยที่จะได้รู้จักกับชื่อของเธอเลยสักครั้งและไม่เคยคิดที่จะเรียกชื่อของเธอเลย...
"เหมยดูแลตัวเองได้คะ...หึ...พวกนั้นมันทำอะไรลูกของฟงเจ้าพ่อใหญ่ที่สุดในฮ่องกงไม่ได้หรอก...แทคแคร์คะ" ฉันกดวางสายจากดี้ๆพ่อสุดที่รักของฉันก่อนจะก้าวขาเข้าไปในโรงแรมระดับไอโซ หรูและดูดี ที่นี่มีครบทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นสปา ฟิตเนส และคาสิโน ธุระกิจพวกนี้มันก็แค่ทำให้มาเฟียดูดีขึ้นมานิดนึงก็เท่านั้นเองเพราะจริงๆธุระกิจมันไม่ได้ใสสะอาด !
"ดิฉันมาสัมภาษณ์ตามที่ได้โทรแจ้งไว้เมื่อวานคะ" ฉันบอกกับทางพนักงงานล็อบบี้ของโรงแรม เธอจิ้มๆโทรศัพท์แล้วยิ้มยิงฟันมาให้ฉัน ทำไมฉันแต่งตัวเรียบร้อยเกินไปหรอ ชุดสูทมนุษย์ป้ามัดผมรวบตึงกับแว่นมันดูเห่ยขนาดนั้นเลยหรอ ? จริงๆฉันก็อยากจะแต่งตัวแซ่บๆอ่ะนะแต่กลัวจะกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าไปซะก่อน ! ใครๆก็รู้จัก 'ตุล' เจ้าของที่นี่เป็นอย่างดี น่าตายเสือผู้หญิงเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า ! อยากจะได้ใครก็ต้องได้นี่แหละชีวิตของผู้ชายคนนี่ ! แต่มันก็คงไม่ได้แตกต่างจากสิบปีก่อนเท่าไหร่
"เชิญชั้น42เลยคะ คุณตุลรอพบอยู่" เธอหันมายืนให้ฉันหลังจากว่างสายโทรศัพท์แล้ว หึ ! พอรู้ว่าเป็นผู้หญิงเลยอยากจะสัมภาษณ์เองสินะ
ปิ๊ง !
ลิฟต์เปิดประตูออกพร้อมกับร่างของฉันที่เดินออกจากลิฟต์อย่างมั่นใจแล้วตรงที่ห้องผู้บริหารที่มีเลขาสวยเซ็กเอ็กซ์แตก มาทำงานหรือมายั่วผู้บริหารกันแน่ย่ะ !
"ดิฉันมาสัมภาษณ์คะ" ฉันหยุดที่หน้าโต๊ะของหล่อนที่เอาแต่แต่งหน้าแต่งตัวและขยับคอเสื้อมันเลื่อนลงมาเพื่อที่เต้าพลาสติกของเธอจะได้โผล่ออกมาหายใจ -,.-*
"เอ่อ สักครู่" เธอมองฉันด้วยสาตายอึ้งๆก่อนจะกดโทรศัพท์เข้าไปหาผู้บริหารของเธอ "มาแล้วค่ะ...เข้าได้เลยนะคะ...เอ่อ ชะ เชิญค่ะ" เธอทำท่ากั้นหัวเราะ แล้วหยิบแฟ้มขึ้นมาปิดปาก ฉันไม่สนใจหรอกเพราะฉันสนใจผู้บริหารของเธอมากกว่า !
ฉันผลักประตูเข้ามาในห้องที่กำลังจะฉายหนังสดกันอยู่ร่อมล่อ ผู้หญิงนั่งคร่อมอยู่บนตัวของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้บริหาร หึ ! ฉันเผลอชอบคนนิสัยมักมากในกามไปได้ยังไงวะเนี่ย !
"นั่งสิ" เขาบอกเสียงเรียบก่อนจะหันไปดูดปากกับสาวสวยหุ่นนางแบบคนนั้นต่อ
"ค่ะ" ฉันเดินไปนั่งตามที่เขาสั่ง คุณลุงกล้าในคนแบบนี้มาบริหารงานได้ยังไง
"อือออออ...เธอน่ะจบจากอเมริกาหรอ" เขาถอดริมฝีปากออกจากผู้หญิงแล้วหันหน้ามาถามฉัน
"ค่ะ"
"ท่าทางจะเรียนเก่งนะจบปริณญาตั้งแต่อายุยังน้อย" ก็แน่ละ ถ้าฉันโง่ก็คงเป็นลูกสาวเจ้าพ่อฟงแห่งฮองกงไม่ได้หรอก ! "อืม ลูกครึ่งซะด้วยแต่แต่งตัวเชยชะมัดแต่ช้างมันเถอะ ฉันชอบคนที่ฝีมือมากกว่าเป็นงานไม่ต้องสอนอะไรมาก" ไอ้ประโยคหลังนี่คือ ??
"รีบๆสิ แอนนี่รอไม่ไหวแล้ว" เสียงของยัยผู้หญิงกระซิบที่หูของผู้บริหารแต่ฉันเป็นคนหูไวเลยได้ยิน
"เริ่มงานเลยละกัน เธอสะดวกรึเปล่า" เขาถาม "เลขาฉันกำลังขาดอยู่พอดี เธอไปนั่งหน้าห้องฉันละกัน" เลขา ? เขาโบกมือไล่ฉันออกจากห้องเมื่อสั่งงานเสร็จจะรีบไปขึ้นสวรรค์อะไรขนาดนั้น !
ฉันยื่นมองพนักงานยกโต๊ะทำงานและข้าวของเครื่องใช้ในการทำงานมาวางไว้ใกล้ๆกับโต๊ะของเลขาอกพลาสติก เธอมองฉันแล้วส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างน้อยเธอก็ท่าทางเป็นมิตรละวะ !
"ฉันชื่อออยนะ" หรอย่ะ นึกว่าอ่อย ! (แขวะในใจ)
"ฉันชื่อเหมย" ฉันส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรไปให้เธอก่อนจะเช็คเอกสารที่เอามากองให้ฉันบนโต๊ะ
"ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามได้นะ นี่ๆ เดี๋ยวตอนเที่ยงเธอไปทานข้าวกับฉันมั้ยละ" ฉันนี่เริ่มขยับเข้ามาหาฉัน
"อืมๆ เอาสิ" ฉันพยักหน้ารับปาก เพราะฉันยังไงก็ต้องพึ่งพายัยนี่ไปก่อนละ
"ตายย คุณท่านเข้ามา" ยัยนี้ทำหน้าตกใจเหลอหลาก่อนจะหันไปกดโทรศัพท์ ฉันจึงหันไปมองทางลิฟต์ที่มีคุณลุงไมล์เดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับลูกน้องอีกห้าคน ท่านเดินมาหยุดข้างหน้าฉันก่อนจะยิ้มเล็กๆใน คงรู้สินะว่าฉันเป็นใคร
"ไม่ต้องโทรหรอก หนูเหมยลุงขอคุยด้วยหน่อย" ยัยนั้นรีบวางสายทันทีที่ท่านสั่ง ส่วนฉันก็เกินตามท่านไปอย่างเงียบๆไปทางห้องอีกฝั่งนึง "นั่งลงสิลูก ไม่เจอกันตั้งนานโตเป็นสาวแล้วสาวเหมือนแม่หนูจริงๆ" ท่านว่าแล้วนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ด้วยท่าทางสบายๆ
"คุณลุงรู้ได้ยังไงคะเนี่ยว่าเป็นหนู"
"พ่อหนูน่ะโทรมาบอกให้ดูแลหนูอย่างนี้เพราะกลัวพวกหมาลอบกัด หนูก็รู้ว่าพวกนั้นน่ะมันทำอะไรพ่อหนูไม่ได้มันเลยจะกำจัดทุกคนที่พ่อหนูรัก"
"ขอบคุณที่คุณลุงเป็นห่วงนะค่ะ ว่าแต่คุณลุงใช้เส้นรึเปล่าคะหนูเข้าทำงานที่นี่ได้ง่ายจัง" ฉันหรี่ตามองคุณลุงที่นั่งยิ้มล่า พ่อฉันกับคุณลุงเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับตั้งแต่เด็กๆนั้นเลยทำให้เราสนิทกันและคุยกันอย่างธรรมชาติ
"นิดหน่อยแต่ลุงบอกว่าหนูเป็นคนเก่งที่ลุงไว้ใจได้ แล้วเจอพี่เขารึยังละ" เหอะๆ เจอแล้วจ้า เจอในแบบหนังสด !
"เจอแล้วคะ"
"งั้นเดี๋ยวตอนเที่ยงเราไปกินข้าวกับลุงกับพี่เขานะ" คุณลุงบอกก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้เปิดห้องอาหารที่ดีที่สุดเอาไว้ ความรักตอนเด็กๆมันผลักดันให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองก็จริงแต่เขาละจะจำคำพูดของตัวเองได้มั้ย ?
สุดท้ายเขาก็ไม่ว่างลงมากินข้าวเนื่องจากซัดผู้หญิงจนอิ่มแปร้แล้ว ! -.,- ฉันกับคุณลุงเลยได้ทานข้าวกันสองคนแล้วฉันก็กับมาทำงานต่อ ยัยอ่อย เห้ย ! ออยเห็นฉันดูสนิทสนมกับคุณท่านหรือคุณลุงมากเลยไม่ค่อยจะหันมาถามหรือคุยกับฉันเท่าไหร่หนัก คงจะคิดว่าฉันเป็นลูกน้องที่ไล่เชือดเฉือนคนอื่นสินะ
"เธอกลับยังไงหรอ" ฉันหันไปถามหล่อนที่กำลังโบ๊ะแป้งเข้าหน้า
"ขับรถกลับน่ะ เธอละให้ฉันไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันให้เพื่อนมารับน่ะ" ฉันบอกก่อนจะกดโทรศัพท์หาซินดี้เพื่อนสมัยตอนที่ฉันไปเรียนต่อที่อเมริกา
"ไฮ เหมยมาเมืองไทยแล้วหรอจ๊ะ" เสียงซินดี้ดังแหลมมาก -,.-
"อืม แกน่ะว่างรึเปล่า ฉันเซ็งวะ" ฉันบอกพร้อมกับเอื้อมมือไปกดลิฟต์
"ว่างเสมอย่ะ ว่าแต่แกเถอะพักไหนฉันจะได้ไปรับถูก"
"คอนโด X แต่ตอนนี้แกมารับฉันที่โรงแรมไมล์เอซี่ก่อน"
"จ๊ะ มาปฏิบัติการตามหารักหรอยะ" จะรู้มากไปแล้วนะ >\\\<
"รีบๆ รู้มาจริงๆเดี๋ยวปั๊ดยิงไส้แตก" ฉันคุยเสียงระรื่นก่อนจะเกินเข้าลิฟต์แต่มันแปลกๆ เพราะมันมัคนเดินตามฉันเข้ามาคงจะเป็นออยที่แต่งหน้าเสร็จแล้วสินะ แต่มันกลับเป็น พี่ตุล !
"เก่งจังเลยนะแม่เลขาคนใหม่ !"
Guest
