เเรง เเสบ ร้าย เเล้วนายจะรักมั้ยล่ะ?(ฮาเร็ม)

                                                                   บทนำ

      ณ คฤหาสน์วัฒนศีล

     ในคฤหาสน์ใหญ่โต มีห้องนอนของหญิงสาววัย22ปีที่กำลังหลับอยู่ เธอมีชื่อว่า มาลิน วัฒนศีล เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลวัฒนศีล เธอเพิ่งเรียจบด้านการบริหารเเละกำลังเริ่มการทำงานในบริษัทของพ่อคือ นายรัชกร เจ้าของของบริษัทใหญ่โตของเมือง รัชกรพ่อของมาลินเป็นคนที่เคร่งเรื่องระเบียบเเละเวลาในการทำงานเป็นอย่างมาก จนทำให้พนักงานในบริษัทต้องตรงเวลาเป็นอย่างมาก ใครหน้าไหนที่มาทำงานสายในบริษัทนี้จะต้องโดนไล่ออกลูกเดียว ยกเว้นมาลิน ลูกสาวคนเดียวของเขาที่ต้องการให้เธอเป็นผู้ครองตำเเหน่งต่อจากเขาเมื่อเขาเสีย  เเต่เขาก็ต้องทำใจในเมื่อลูกสาวคนเดียวของเขานั้นทั้งขี้เกียจ ติดเที่ยว ติดเพื่อน ไม่ยอมทำงานอย่างจริงจังเสียทีทั้งๆที่เรียนจบจากต่างประเทศมาได้สองเดือนกว่าเเล้วเเท้ๆ  ทำให้นายรัชกรหนักใจมากกับมาลิน ที่เธอเป็นสาวสวยหน้าหวาน ราคาเเพง  ดูดีไปหมดทุกอย่าง(ยกเว้นส่วนสูง-3-) เมื่อใครเห็นก็ต้องตกหลุมรัก เเต่ถ้าใครได้เห็นเเละได้สัมผัสกับนิสัยของมาลินเเล้ว ก็ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้เลยเเม้เเต่เมตรเดียว เธอเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยที่ประเทศไทย เธอเป็นคนติดวีถีของฝรั่ง ทั้งการดำเนินชีวิตเเละเสื้อผ้าเครื่องเเต่งกายเพราะเธอไปเรียนต่างประเทศเเละอยู่ที่นั่นจนชินนั่นเอง

     10 : 08 น.

     เวลาผ่านไปจนถึงสี่โมงเช้า มาลินที่กำลังหลับใหลอย่างเจ้าหญิงนิทราก็ยังไม่ตื่น ตอนนี้ก็ได้เลยเวลาทำงานของเธอไปสองชั่วโมงเเล้ว ผ่านไปสิบนาทีเสียงมือถือที่วางอยู่ข้างๆมาลินก็ดังขึ้น เเต่มาลินก็ยังไม่ตื่น เสียงนี้ไม่ใช่เสียงนาฬิกาปลุกเเเต่อย่างใด เเต่มันคือเสียงคนโทรมา จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก รัชกร คุณพ่อสุดขรึมของมาลินนั่นเอง  เขาโทรมาไม่ต่ำกว่าสิบสาย เสียงมือถือก็ดับไป ผ่านไปอีกสิบนาที มาลินก็ลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย

มาลิน : "ฮ้าวววว*0* นี่เช้าเเล้วเหรอ? //เกาหัว"

มาลินมองโทรศัพท์ที่อยู่ข้างตัวเองเเล้วเลื่อนปลดล็อคหน้าจอ มาลินถึงกับสะดุ้งลุกออกจากเตียงทันทีเมื่อเห็นชื่อคนโทรมา มาลินถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจโทรกลับคนที่โทรมา

มาลิน : "เอ่อ....พ..พ่อสวัสดีค่ะ คือ...."

มาลินพูดไม่จบ รัชกรก็พูดตัดทันที

รัชกร : (ลิน!!! ยัยลูกไม่รักดี ฉันโทรไปตั้งสิบกว่าสายทำไมเเกไม่รับ? เเกรู้ไหมว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามเเล้ว! เป็นผู้หญิงประสาอะไร ตื่นก็สาย งานการก็ไม่รู้จักทำ  ฉันถามหน่อยเเกเรียนจบมาจากนอกเนี่ยเอามาทำอะไรบ้าง!? นอกจากจะใช้เงินฉันที่ให้ไป ไปเลี้ยงเพื่อน!!! ต่อไปนี้นะฉันจะไม่ให้เงินเเกเเล้ว!)

ตู๊ดดดๆๆ.....-_-;

      รัชกรตัดสายมาลิน  ตอนนี้มาลินไม่ได้เครียดเรื่องที่พ่อด่าหรืออย่างไร เเต่เธอเครียดเรื่องเงิน เงินที่พ่อของเธอบอกว่าจะไม่ให้เธอเเล้วนั่นเอง ทุกวันนี้เธอก็ใช้เงินของพ่อที่ให้เเต่ละเดือน 

มาลิน : "โอ้ยยย!!  เเล้วต่อไปนี้ฉันจะใช้เงินที่ไหนเนี่ยยย  ฉันยังไม่อยากจะทำงานโว้ยยยย@#$%&!"

มาลินโวยวายเสียงดังลั่น

     บริษัทวัฒนศีล จำกัด

     มาลินเดินเข้ามาในบริษัทใหญ่โตของเมืองซึ่งมีพ่อของเธอเองเป็นเจ้าของอยู่  มาลินเดินเข้ามาอย่างสวยๆโดยไม่สนใจท่ามกลางสายตาของพนักงานที่กำลังจ้องมองเธออยู่ มาลินเดินไปที่เคาเตอร์สอบถามของบริษัทมีพนักงานหญิงสองคนกำลังคุยกันอยู่โดยไม่รู้เลยว่ามีผู้หญิงสวยๆอย่างมาลินอยู่ตรงหน้า มาลินรำคาญเสียงคุยของพนักงานทั้งสองจึงทุบโต๊ะเคาเตอร์ไปหลายที ทำเอาพนักงานทั้งสองตกใจเเล้วหันมาประชันหน้ากับมาลินอย่างหวาดกลัว

มาลิน : "โต๊ะทำงานฉันอยู่ทางไหน?"

มาลินถามพนักงานที่นั่งอยู่ซ้ายมือเธออย่างเย็นชาผสมกับความหยิ่งยโส

พนักงาน1 : "อยู่ทางขวามือคุณลินค่ะ จะมีชื่อคุณลินติดอยู่นะคะ ว่าเเต่....วันนี้คุณลินมาเร็วกว่าทุกทีเลยนะคะเนี่ย มีอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้เเต่งตัวมาสวยเชียว เหมือนฝรั่งจังเลยนะคะ  ดูต่างหูสีทองวงกลมย้วยๆสิคะ ฮะๆๆๆสวยมากเลยเเล้ว..สรุปวันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่าคะ^^;"

     มาลินเบะปากมองบนหนึ่งทีเเล้วพูดกลับไปอย่างนิ่งๆ

มาลิน : "It’s none of your business!"

พนักงานคนที่คุยกับมาลินถึงกับงง

พนักงาน1 : "เอ่อ...มันเเปลว่าอะไรเหรอคะ?"

มาลิน : "เฮอะๆ ไม่คิดเลยว่าคุณพ่อจะรับคนเเบบนี้เข้ามาทำงานด้วย ไม่น่าถึงเป็นได้เเค่นี้ :)"

พนักงานคนเเรกรู้สึกจุกกับคำพูดของมาลินเเต่ก็งงอยู่ดีว่ามันเเปลว่าอะไร มาลินส่ายหน้ายกใหญ่เเล้วเดินจากไปจากตรงนั้นโดยไม่กล่าวอะไรต่อเลย ก็ปล่อยให้พนักงานคนที่คุยด้วยเมื่อกี้งงต่อไป

พนักงาน1 : "เเกเมื่อกี้เค้าพูดว่าอะไรวะ?"

พนักงานอีกคนที่นั่งด้วยส่ายหน้าอย่างระอา

พนักงาน2 : ''โอ้ย! อีโง่ เค้าก็บอกว่าอย่าเสือกไง  มันก็จริงตามที่เค้าพูดนั่นเเหละ"

พนักงาน1 : "นี่มันด่าฉันเหรอ?  หนอยย!  ก็เเค่ลูกเจ้าของบริษัททำเป็นอวดฉลาด อย่างน้อยฉันก็ทำงานหาเงินเองเเละไม่ได้เป็นลูกเมียน้อยใครด้วย!!"

พนักงานคนเเรกโดนพนักงานคนที่สองตบหัวฉาดใหญ่

พนักงาน2 : "พูดเบาๆสิ้ เค้าได้ยินนี่เเกโดนไล่ออกเลยนะเว้ยย! จุ๊ๆ"

เนื้อหาอาจมีถ้อยคำหยาบคายไปนิดหน่อย คงไม่ว่ากันนะคะ ไม่ดียังไงต้องขอโทษด้วยนะคะเพิ่งลงเป็นเรื่องเเรก

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ^_^