คลั่งรักเด็กซิง!

“นี่น่ะเหรอคนที่จะให้กูแต่งงานด้วย หึ...เชยชะมัด!!” เสียงทุ้มแหบต่ำของเกียร์ดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงจะตวัดสายตาคมมองไปที่รูปถ่ายใบเล็กอีกครั้ง พิจารณาคนในภาพถ่ายอีกหน เขากำลังนั่งจ้องมองภาพเด็กสาวตรงหน้าอย่างนึกขำ ริมฝีปากยกยิ้มเหยียด

ไม่มีตรงไหนใช้ได้เลยสักอย่าง

หน้าตา อายุ ส่วนสูง ความคิด หรือแม้กระทั่งสัดส่วน ไม่มีตรงไหนเลยที่ดูจะเข้ากับหนุ่มรูปหล่อ พ่อเทพบุตรสุดแพรวพราวสาวติดตรึมแบบเขาคนนี้ได้เลย

เด็กอายุแค่18 นี่แม่เขาต้องโดนของใครมาแน่ๆ

มันจะเป็นไปได้ยังไง...ผีห่าตนไหนเข้าสิงแม่เขากัน จะจับมันมัดแล้วย่างสดแม่มซะเลย!!

“มึงว่าแม่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดหรือเปล่าวะ จู่ๆจะมาจับกูแต่งงานกับยัยเด็กจืดชืดไม่รู้จักโตแบบยัยนี่” เขาแสยะยิ้มมุมปากอีกรอบ

ไอ้อาการยกยิ้มมุมปากเป็นนิสัยทำให้บุคลิกของเกียร์ยิ่งดูแบดมากขึ้นไปอีก บวกกับใบหน้าหล่อเหลาที่ฟ้าประทานให้เขา ปั้นแต่งผู้ชายคนหนึ่งให้มีรูปร่างหน้าตาเสมือนเทพบุตรในนิยายโรมานซ์ฝั่งตะวันตก ด้วยความที่หน้าตาดีการศึกษาก็เด่น ฐานะทางบ้านยิ่งไม่ต้องพูดถึง

บ้านเขารวยมาก!

แต่...ทำไมแม่ถึงได้เลือกลูกสะใภ้มั่วๆแบบนี้ล่ะ คงไม่ได้ปริ้นรูปออกมาเป็นร้อยๆใบแล้วจับสุ่มเอาแบบนั้นหรอกใช่ไหม

“ยัยเด็กกะโปโลนี่” เป็นอีกครั้งที่เผลอจิ๊ปากยังไม่ลืมส่ายหน้าเอือมระอาประกอบคำพูดไปด้วย “มองมุมไหนก็รับไม่ได้จริงๆ”

“กูว่ากูไม่แต่ง!”

ไม่แต่งเด็ดขาด!!

ขืนต้องใช้ทั้งชีวิตอยู่กับเด็กน้อยคนหนึ่งนานๆหรืออาจจะทั้งชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ อย่างน้อยๆก็ให้เขาได้เป็นคนเลือกแม่พันธุ์ดีๆให้ลูกตัวเองสักครั้งเถอะ ไอ้การบังคับคลุมถุงชนในปี พ.ศ.2565 นี่มันออกจะเกินเบอร์ไปหน่อย

           “แต่กูว่าแม่งก็สวยดีนะ”

‘เปอเซียร์’ น้องชายฝาแฝดแทรกขึ้นแล้วชะโงกหน้ามองดูรูปถ่ายอย่างพิจารณา ก่อนจะหยิบรูปในมือพี่ชายมาถือไว้แล้วยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“...!”

“ถ้ามึงไม่สน ยกให้กูดิ”

“มึงชอบแบบนี้?”

“ลองดูก็ไม่เสียหายอะไร” เปอเซียร์ไหวไหล่บอก

“งั้นรอกูกินเสร็จก่อนแล้วกัน แล้วมึงค่อยกินต่อ” เกียร์ในชุดสูทเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่เป็นระเบียบพูดขึ้นพร้อมกับสาวเท้าออกมานอกโกดังร้างหลังผับ สถานที่ที่คนดีๆจะไม่ย่างกรายเข้าไปเหยียบในนั้นเด็ดขาด!!!

“จริงๆ มึงก็แอบสนใจอยู่อะดิ” น้องชายฝาแฝดเดินตามหลังมาติดๆ

“หึ! ก็...เด็กมันซิง!!”