คำโปรย
“อย่าดื้อนะรุ่ง คุณน่ะ เป็นของผมนะ” “ไม่ใช่สักหน่อย” “อย่าเล่นตัวน่า หรืออยากได้เงินสักก้อน ผมคิดจะให้อยู่แล้วน่า สักสองแสนเป็นไง แถมอีกเดือนละสามหมื่นจนกว่าเราจะแยกกัน โอเคไหม?” รุ่งอรุณอ้าปากค้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างเหลืออด “ไอ้บ้า!!” บดินทร์ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อถูกด่า “คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครฮ้า! คิดว่าดีนักเหรอ ถึงฉันจนกว่าคุณแต่ไม่จำเป็นต้องขายตัวกิน ฉันมีเงิน มีงานมีความรู้” “งั้นผมไล่คุณออก คุณจะได้ไม่มีเงิน ไม่มีงานถึงจะมีความรู้ก็เหอะ!”
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว