ราคะนางร้าย (ภาคต่อรักในบ่วงแค้น)

“คุณเป็นคนจับตัวฉันมา?...” ชายหนุ่มยืนใบหน้าถมึงทึงกัดฟันกรอด เขาไม่พูดไม่จา เอาแต่ยืนจ้องเธอด้วยสายตารังเกียจชิงชัง ทำเหมือนเธอเป็นตัวอะไรสักอย่าง ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยมาก่อน ทั้งที่วันนั้น เขากับเธอระเริงรัก มอบความสุขสมอุราให้กันและกันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทว่ามาวันนี้สายตาหวานดูอบอุ่นของผู้ชายแสนน่ารักคนนั้น ได้จางหายไปไม่หลงเหลือให้เธอได้เห็นอีกแล้ว ทับทิมรู้สึกใจหาย น้ำตาตกในอย่างบอกไม่ถูก “เออ...กูเอง” รบิลสบถคำเรียกขานหยาบกระด้างที่สุดเท่าที่ชีวิตของเขา