คำโปรย
เท้าที่สวมผ้าใบวิ่งฝ่าความมืดออกไปอย่าไม่คิดชีวิตเสียงฝีเท้าชายฉกรรจ์นับสิบคู่วิ่งตามเธอมา เม็ดทรายปาดเหงื่อทิ้งก่อนจะนั่งหลบในพุ่มไม้ ใบหน้าที่ตื่นตระหนกกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้เม็ดทรายรู้ว่าพวกเค้าไม่ใช้คนธรรมดาเเน่ ที่ทำร้ายคนในที่เเจ้งเเต่กลับไม่มีใครเห็น "หาให้เจอ" คำพูดของชายคนนั้นทำให้เธอนั่งกอดเข่าตัวเองไว้เเน่น เนื้อตัวสั่นไปทั้งตัว เพราะความกลัว เพียงเเค่เห็นเขาจากข้างหลังก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวขนาดไหน "ชายชุดดำทั้งหมด วิ่งออกตามหากันให้วุ่นวายเเต่เขากลับยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน"
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
เกี่ยวกับนักเขียน
ให้ดาวนักเขียน
อีบุ๊กของ _น้ำฝน (33)
