คำโปรย
ร่างกายที่บอบช้ำค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เธอมองไปยังผ้าปูที่นอนสีขาวที่มีรอยเลือดสีแดงสดติดเกรอะกรังอยู่สองสามจุด มือไม้ของเธอสั่นเทาไปด้วยความกลัว น้ำตาหยดน้อยค่อยๆรินไหลลงอาบร่องแก้มด้วยความรู้สึกผิดหวัง "คุณเป็นใครเหรอคะ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่กับคุณได้ยังไง" "ถ้าคุณจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร รู้แค่ว่าเมื่อคืนผมได้กลายไปเป็นของคุณแล้วก็พอ" สามเดือนกว่าๆกับการที่เธอใช้ไปเพื่อลืมเขา เธอกำลังจะลืมเขาได้ แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตากลับเล่นตลกให้เธอได้กลับมาพบกับเขาอีกครั้งในฐานะอาจารย์กับนักศึกษา...
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว