โปรโมชันสำหรับอีบุ๊ก
ซื้ออีบุ๊กปลดล็อกนิยาย ดูตอนที่จะปลดล็อกเมื่อซื้อ
เคยปลดล็อกนิยายได้ส่วนลดอีบุ๊ก ดูอัตราส่วนการลดราคา
คำโปรย
แค่ไปชนไหล่แล้วลืมขอโทษ ถึงกับต้องมาขอเป็นแฟนเลยเหรอ!! “เธอคนนั้นน่ะ เป็นแฟนกันเถอะ” ฉันหันไปมองผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาออกแนวกวนๆ ที่กำลังยืนเก๊กท่าเท่เอามือสอดกระเป๋ากางเกงนักเรียนสีดำตรงหน้าแบบคาดไม่ถึง “วะ ว่าไงนะ” หูฉันต้องฝาดไปแน่ๆ ผู้ชายหล่อๆ แถมนิสัยติดจะแบดบอยแบบเขาจะมาขอ ‘กะเทย’ อย่างฉันเป็นแฟนได้ยังไง อิมพอสซิเบิล!! “ก็บอกว่าเป็นแฟนกันไง” หากทว่าคำพูดที่ออกมาจากปากเขามันกลับตอกย้ำให้ฉันรู้ว่า ‘กูไม่ได้หูฝาด!’ กรี๊ดดด อีบ้า ผู้งานดีแบบนี้จะมาเอากูเป็นแฟนงั้นเหรอ!! เครื่องบินตกลงตรงหน้ายังเชื่อมากกว่าเลย! “ยะ หยุดล้อเล่นฉันได้แล้ว ฉันไม่ขำด้วยหรอกนะ” “ก็เอาจริงหนิ” เขายักไหล่ตอบแบบไม่ถือสาอะไร โอยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย! เขาคิดจะแก้แค้นที่ฉันดันไปชนไหล่แล้วลืมขอโทษด้วยวิธีนี้เลยเหรอ มันโหดร้ายกับฉันเกินไปแล้วนะ!! “ก็ได้ๆ ฉันผิดเองที่ดันไปชนนายตอนรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ดังนั้น ฉันขอโทษ ได้โปรดเลิกล้อฉันเล่นเถอะค่ะ” ฉันแทบจะลงไปกราบแทบเท้าเขาพร้อมพวงมาลัยสักสี่ห้าพวง ยอมแล้วค่า อย่ามาจองล้างจองผลาญเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันเลย ฮืออออ หนูกลัวแล้ว “เรื่องชนไหล่ฉันไม่ได้ถือสาอะไร แต่เรื่องขอเป็นแฟน ฉันจริงจัง” ขอโทษก็แล้ว ยกมือไหว้จนแทบจะลงไปกราบแทบเท้าก็แล้ว เขาก็ยังยืนยันจะขอฉันเป็นแฟนอยู่ดี นะ นี่เขาเอาจริงใช่ไหม! เขาไม่ได้ทำไปเพราะอยากเอาชนะฉันใช่หรือเปล่า!? ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองตาเขาเพื่ออ่านความในใจ หากในสายตาคู่นั้นกลับไม่มีวี่แววของความรู้สึกรักใคร่อยู่เลย นัยน์ตาสีส้มเข้มๆ นั้นมันนิ่งลึกเสียจนฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร ฉันชักรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาตงิดๆ แล้วสิ T^T
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว