ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทนำ

พริ้​พรา​จัทร์

พริ้​พรา​จัทร์

 

​ทำ​

​ ​

​ ​

 

 

​สา​เื่​ ณ​ ​าแต่​ ​ไฮ​า​ซิธ​์​ ​เร์​คิ​ลัส​ ​VS​ ​​ไรัต​์​ ​คาร์​โ​่​รา์​ ​ ​

 

​ที่​ประเทศไท​

 

 

 

แเีล​ ​คร์​รา​จาช​ ​หุ่​ใหญ่​ั​สาสิ​ห​ปี​ ​ัธุริจ​หุ่​หล่​สัญชาติ​เริั​ ​ที่​ี​หุ่​เซ็ซี่​ขี้​ใจ​สา​ๆ​ค่​โล​ที่​ไ้​พเห็​ ​ให้า​หล่​คเข้​รูปร่า​ำำ​ล​ล้า​แ่​หั​สูใหญ่​ตาแฉั​ค​เริั​ ​ต้​ิ​าที​่​ประเทศไท​่า​เร่่​ ​เื่​เพื่สิท​่า​ ​ไรัต​์​ ​คาร์​โ​่​รา์​ ​ำลัจะ​แต่า​่าะทัหั​ ​เขา​คิ​ไ่​ต่า​ ​ทำไ​เพื่​ที่​ห​คา​โส​าา​ตั้​สาสิ​ห​ปี​า​ไท​ไ้​ไ่า​ ​เขา​็​ถู​ั​เชิญ​ให้​าร​่​เป็​สัขีพา​ใ​าแต่​่า​​ๆ​ ​คา​หล่​ที่​พ​ติตั​าตั​้​แต่​เิ​ไ่​แพ้​เจ้า่า​ทำให้​เป็​ที่​สใจ​ข​สา​โส​แต่​ไ่​ส​หลา​ค​​ัตา​เป็ั​ ​และ​คา​ที่​เป็​ค​ัธาศั​ี​หรื่า​เจ้าชู้​หรืเปล่า​็​ไ่รู้​ที่​เป็​ขแถ​ต​เิ​า​้​​็​ไ่า​ที่จะ​ส่สาตา​เชิญช​สา้​ใหญ่​่า​ไ่​ปิั​ ​แต่​เขา​จะ​หิ้​ใคร​ลั​ไป​สำเร็จ​ใคร่​ั้​็​ี​เรื่​ ​แต่​ค​หล่​่า​เขา​ั้​ช​เช็ค​เรตติ้​ตัเ​า่า​ ​เพราะ​ถ้า​เขา​จะ​ระา​คาใคร่​ั​ใคร​คู่​ข​เขา​ต้​ผ่า​าตรฐา​ที่​เขา​ตั้​ไ้​คื​ ​ไ่​ส​ ​สะา​ ​สสู่​รู้​า​ ​ผ่า​ใคร​า​่​ไ้​ไ่​เิ​สา​ค​ ​และ​คาสัพัธ์​แี้​เริ่ต้​ที่​หัค่ำ​จ​ล​ที่​เที่คื​ั่​เป็​ข้ตล​และ​เป็​สิ่​ที่​เขา​ระทำ​าต​ล​าุ​ที่​เริ่​ี​คาต้าร​ใ​แ​ผู้ชา

 

“​ไไฟ​จริ​ะ​พ​”​ ​แเีล​เพิ่​ีโาส​ู่​ั​เพื่​ตาลำพั​หลัจา​เื่​เจ้า่า​าื​ร​เจ้าสา​ที่​เข้าไป​เติ​ห้า​ใ​ห้แต่ตั​้าใ​เ่​เ้า​เพื่​่า​ารณ์​ตา​ิสั

 

“​ต้​รี​ใช้​ปั๊​ลู​่​ ​่ที่​ั​จะ​ใช้ารไ่ไ้​”​ ​เจ้า่า​ต​้​ให้า​ิ่​แต่​แตา​เปล่ประา​ิั​เจ้าเล่ห์

 

“​เื่่​ใคร​ั​​ะ​ ​่า​ไ่​า​ี​เี​แต่​ที่ไหไ้​เา​่เพื่​เล​”​ ​แเีล​พู​เ้า​ถึ​ีต​ที่​เพื่รั​เค​เ่ปา​่า​จะ​คร​โส​ ​ไ่เา​เีา​ค​าร​ชีิต​ิสระ​ ​แต่​ที่ไหไ้​ให้​หลั​าั​ไ่ทั​ข้า​เื​ั​ค​้า​เีา​​​ ​แถ​เีั​​็​ส​เช้​ไ่​เป็​ส​ล​ใคร​ ​หุ่​คุณ​เธ​็​ไ่ต้​พูถึ​ ​ต้​ัถื​ั​จริๆ​ที่​หา​เี​่า​รั​แี้​ไ้​ไิ​่​​่า​ระ​สัญญาณไฟ​เร์​ใ​ุค​เทคโโลี​สัี้​เสีี

 

“​จะ​ฟื้ฝหาตะเข็​ทำไ​ะ​ ​ตี้​ั​ปัจจุั​โ​๊​”​ ​ค​ถู​พูถึ​ีต​เ่​สำ​ไท​้​เสี​ที่​เหื​เจ้าขภาษา​แท้​เพราะ​ีา​รา​เป็​คไท​้​ให้​เพื่​่าที่​เค​ทำ​ประจำ​ ​่​จะ​หัไป​โ​เ​ค​ใต้​ชุเจ้าสา​า​แา​ ​ลู​เิ​สะโพ​ภรรา​่าเาื​ ​เื่​ภรรา​เติ​ห้า​เสร็จ​แล้​เิ​ตร​ลัา​หา​เจ้า่า​สุ​หล่​่า​เขา

 

“​หาคา่า​ไ​ะ​”​ ​ให้า​หล่เหลา​ถา​สีห้า​ฉ​ ​เหืเค​ไ้ิ​ครู​ส​ภาษาไท​ที่​ส​เขา​ใ​ัเ็​ ​เื่​ต​า​พัผ่​ช่​ปิเท​ที่​ประเทศไท​ ​ารา​ข​เขา​จะ​จ้า​ครู​ไท​าส​ู​่​เส​เพราะ​ท่า​ชื่ช​เื​ไท​า​จถึ​ขั้​้า​า​ู่​ที่ี่

 

“​็​หา​เี​ไท​าช​่​แปล​สั​ค​สิะ​”

 

“​แต่​แ​ไ่ไ้​หล​่า​ฉั​ใช่ไห​ะ​”

 

“​คุณป​๊า​่า​เรา​ไปหา​คุณพ่​คุณแ่​คุณ​ป๊าี​่าะ​ครั​”​ ​ไรัต​์​ไ่ไ้​สใจ​คำถา​เพื่​แต่ลั​หัา​พะเ้าพะ​เี​ตัเ​ ​แล้็​พาั​เิ​​ไป​จา​​สทา​ไ่ส​ใจ​ห้าตา​สสั​า​และ​ำลั​โา​ตาหลั​ข​เพื่​แต่่าใ

 

“​สัี้​ั​สั​ไห​แล้​เ้​ ​ไ่ต้​ี​เี​็​ถา​ลุ​ู๋​เิ้ล​็ไ้​โ้​”​ ​ื​หา​หิ​โทรศัพท์​เครื่​หรู​สุ​ไฮเทค​ขึ้​า​ ​แล้​รรจ​ิ้​ปล​ล็ค​ทัที​ ​่​จะ​ค่ๆ​รรจ​ิ้​จิ้​ล​ที่​แป้พิพ์​แต่​แล้็​ต้​ชะั

 

“​แล้​ั​ีตั​ะ​ไร​้า​ะ​”​ ​แล้็​เปลี่​า​ร​เสี​ล​ไป​ใ​แป​ช่​ ​“ฝื​้​ฝ​ห่า​ต๊ะ​เค​็​”​ ​้ำเสี​แปล​่​ๆ​เ่​ั​เจ้า​เครื่​จิ๋​ู่​ตร​ทาแ​ระห่าทา​ไป​ห้้ำ​ั​ห้แต่ตั​ู่​หลาครั้​ ​ลื​ไป​เล​่า​ตัเ​เิ​า​่​สา​ึ​๋​ใ​ชุ​ชพู​หา​ั้​ ​เสี​ไป​ี่​ร​ี่​ร​็​ไ่ไ้​สำเี​เี​ั​ที่​ไ้​เพื่​ตัแส​ช​ทำให้​ส​ฉลา​ๆ​ข​เขา​ค้าคา​ ​ี่​เป็ิสั​่าหึ่​ที่​ารู้​ะไร​ต้​ไ้​คำต​ ​พร้ั​เิ​จา​จุ​ที่​ตแร​าร​สา​เจ้า​เพื่​จะ​หิ้​ลั​ไป​เริร่า​​ตี​​ที่​โรแร​ไห​สัที​่​ ​ที่​ไ่ใช่​คฤหาส์​คร์​รา​จาช

 

“​คิๆ​ ​ฝา​หรั่​ฝา​หรั่​ ​หล​๊​หล่​ ​เิ๊​๊า​”​ ​เสีหา​ๆ​ั​ระฆั​แ้ร​ผ่า​ริฝีปา​ิ่​สีแ​เรื่​่าเป็ธรร​ชาติ​ ​หัเราะ​คิคั​ชี้​ไ้​ชี้​ื​้​คาช​ใจ​ ​้​สติ​ที่​ี​ไ่​ถึ​ี่สิ​ห้า​เปร์เซ็ต์​เิโซเซ​เป๋​ไปา​เหื​เป็​เา​สุรา​ ​า​จา​ทาแ​ห้้ำ​ที่​ชาหุ่​เพิ่​เิ​า​รัล​ั​ระเี​้า​ที่​ไ่ี​สิ่ีชีิต​ใ​เล​จา​เขา

 

หั​!​!​!

 

“​เฮ้​!​!​!​”​เสีุทา​ข​แเีล​ ​เรี​ริ้​ข​คเา​ไ้​เป็​่าี​ที่​ตี้​เาะ​แข​เ​ซ​ ​่า​หา​หลัึ​ ​ิ้​เรี​เล็​ๆ​็​จิ้​ไป​จิ้​า​ ​ชี้​ื​ชี้​ไ้​พาา​ส่เสี​ู้ี้​ๆ​ที่​ค​สติ​ี​ถึั​้าจี้​เี่หู​ฟั

 

ารา​ท​ ​ถึั​สติ​เลื​เื่​เผลไป​แ​ชิ​้ำสี​ส​ๆ​ที่ตั้​ไ้​ริาร​แข​้าใ​ ​แต่​หล่​ไ่ใช่​แข​เล​ต้​ริาร​้ตัเ​ ​า​ี้​เป็​า​แร​ที่​หล่​ไ้​า​ทำา​ใ​เลา​ลาคื​ ​ค​เพิ่​เจะ​เจ​แสสี​ถึั​ระเริ​เห็​ะไร​ๆ​็​ู​แปลตา​ไป​ห​ ​หล่​าุ​สิ​แป​ปี​เต็​เรีจ​ัธปลา​ ​ส​ชิทุ​ปริญญาตรี​ข​หาลั​ชื่ั​ที่​เรั​ไ้​และ​ี​ไ่​ี่​เื​ข้าห้า​หล่​็​จะ​ไ้​ไป​เรี​ที่ั่​ ​ไ้​ไป​ู่​ประเทศ​เีั​ั​ผู้ุปาระ​คุณ​ ​ารา​ท​ทำา​พิเศษ​ที่​ร้า​ทำ​ขไท​ชื่ั​ข​ประเทศ​ ​่า​ที่​หล่​จะ​ขุญาต​แ่​ที่​เลี้ู​หล่​าตั​้​แต่​เล็​ๆ​ไ้​็​เสี​ลู​้​ไป​หลา​ระ​ท่า​เหืั

 

และ​ัที่​้​ใ​ร​ท​่า​หล่​ไ้​า​เผชิญ​แสสี​ ​็​ถึั​คลุ้​เคล้า​ไป​้​ิ​หหา​ข​ขไท​หลา่า​ที่​ี​เศรษฐี​ต่าชาติ​ไป​เหา​า​ห​ร้า​และ​ให้​า​จั​ขึ้​โต๊ะ​เพื่​ริาร​แข​ใ​าแต่า​หรู​ ​้​คา​ซ​๊​ซุ่ซ่า​เป็ิสั​จึ​ทำให้​หล่​ีห้า​ที่​แค่​เื้หลั​ั่​คื​ ​ทำ​ขหา​ใ​ครั​ ​แต่​ัี้​โชคี​ห่​ไ้​แค่​ค​จั​และ​ให้​ริร​ค​เา​ไป​เสิร์ฟ​เพราะ​ข​ทำ​เสร็จ​พร้​ทา​ตั้แต่​ู่​ที่​ร้า​ ​้​คาารู้​า​เห็​จึ​ทำให้​ไ้​ประสารณ์​เา​ปลิ้​ู่​ี่เ

 

“​คุณ​ ​คุณป้า​ ​คุณป้า​ ​เา​หั​เ่า​ๆ​ตั​เ่า​ๆ​​ไป​ไลๆ​ ​เฮ้​...​”​ ​แเีล​พา​สะั​คุณป้า​ที่​ใส่​เรส​ชพู​แปร​๊​ ​คลุ​ิ​ตั้แต่​ลำค​ั​ตะ​ป​เท้า​ ​ผ​​เล้า​หลุลุ่​ระเซะระเซิ​จัตั​พั​ั​ุ่เหิ​ ​แ่ตา​รห้า​ที่​ปิ​ิ​แ้​้​ลา​ครึ่​แ้​ ​ให้า​แ​ ​ที่​ทำท่า​ผะืผะ​ู่​ตลเลา​ ​แต่​ทำไ​เขา​ถึ​ไ้​รู้สึ​เหื​ที่​เค​รู้สึ​ั​เ็หญิ​ค​หึ่​ที่​เขา​ลื​ไป​แล้​เื่​สิ​แป​ปี่​ั​ะ

 

ค​โ​สะั​แถ​ถู​เรี่า​คุณป้า​ค่ๆ​ช้​ตา​ล​โตสี​้ำตาล​ที่​หล่​เา​แ่ตา​แ​หา​ใหญ่​เา​า​ใส่​ปิั​ห้าต่า​ข​หัใจ​ปรื​ตา​​เจ้าข​ร่า​สูใหญ่​แ​สโล​โชั​่​ ​ื​ติ​า​ี่ห้​ตี​ตุ๊แ​จั​หั​ที่​เสื้​สูท​ี่ห้​ีที​่​หล่​สัผัส​ไ้​ถึ​คา​แพ​ระั​ั้​ทัที​ ​ภาพ​ที่​ปราฏ​เต็ตา​หา​สี้ำตาล​ั้​คื​ภาพ​ผู้ชา​ีพ​ระ​คุณ​ที่​ทิ้​หล่​ให้​ู่สุข​สา​แต่​ไ่เค​่ารา​าหา​หล่​เล​สัครั้​ี​เพี​รูปภาพ​ชาหุ่​ั​สิ​แปสิ​เ้า​ให้​หล่​ู​ต่า​ห้า​ ​ำลั​ซ้ทั​ั​ู่​ ​ตา​ล​ๆ​เริ่​ี​้ำ​คล​ใ​ตั

 

“​คุณ​แ​ค้า​ ​ทิ้​ให้​หู​หล​ร​ ​แล้็​ไ่​ารั​ ​ฮึ​ๆ​ ​ไ้​ค้า​ ​ไป​ตา​ซะ​ ​ฮืๆ​ ​ทิ้​หู​หล​ทำไ​ ​ไล่​หู​หล​ทำไ​ ​ฮืๆ​ ​่า​ทิ้​หู​หล​ี​ะคะ​ ​ะคะ​ ​เข้าใจ​ไห​คุณ​แ​!​!​!​ ​ถา​่า​เข้าใจ​ไห​ ​ฮะ​ ​ต​าสิ​ต​า​ ​ฮื​...​”​ ​ปา​้​ๆ​เ่​พ้​ให้​คที​่​เป็หลั​ให้​ึ​ที่​หล่​เห็​เป็​ุคคล​ใ​รูป​ที่​หล่​​​ู่​ทุ​ค่ำคื​ ​ื​็​ทุ​เข้าที่​​แร่​่า​ต้าร​ระา​คา​ัั้​คาคิถึ​สลั​ั​เช็้ำ​หู​้ำตา​จ​แ่​เื​หลุ​แล้็​เา​ื​ชุ่​ๆ​้​สิ่​เหล่าั้​าป​้า​ที่​เสื้​เื้​ี​หัห้า​ซ​​สู​้ำูฟื​ฟา​ ​พร้​ตา​ัลั่​ถา​ี​ฝ่า​้​เสี​ั​ั

 

คฟั​หล่​ตัพ้​าเหี​ ​ตตะลึ​ทั้​สาตา​ตัพ้​้ำเสี​้เื้ต่ำใจ​คฟั​ถึั​สะท้า​ใ​​ ​หล่​รู้จั​เขา​้​หรื​หรื​จะ​เป็​คที​่​เค​ขึ้​เตี​ั​เขา​ะ​ ​ิ่​​็​ิ่​คุ้เค​แต่​จำ​ไ่ไ้​่า​เค​พั​า​่​ที​่​แห่​ไห​​โล​ใ​ี้​ ​ั่สิ​...​หล่​เป็​ใคร​ ​ถึ​า​่า​่า​ไล่​ให้​เขา​ไป​ตา​ ​า​ป้าี​่​ถ้า​เขา​ต​คแ่​สั​ป้า​จะ​ไ้​ไห​ะ

 

*****​จั​า​เป็​​เิ​ฟ​่​ค​่ะ​ ​ให้ำลัใจ​หู​หล​ั​คุณ​้​ะคะ​*****

******​พริ้​พรา​จัทร์​*****

 

​ ​

พริ้​พรา​จัทร์

พริ้​พรา​จัทร์

#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น