ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทนำ

ทำ

่าคล้​าาศ​ิ่​ที​คาร้​แร​ ​สุริั​สาส่​แผ่รัศี​เปล่ประา​คาส่า​ขัไล่​คา​เ็เื​แล​ื​ ​สำแ​ฤทธิ์​สีสั​ั​า​ฉา​ทา​ล​หู่​เฆล​เ่​สู​ต่ำ​สลั​ห่า​ ​ช่​ัาล​ขุ​พลั​และ​คาหั​ ​ล​พั​เื้​พลิ้​ไส​ ​ปคลุ​ไป​้​ธรรชาติ​ป่า​เขา​สีเขี​ส​ู​ชุ่ชื่​รื่​ฤทั

คา​ชา​หญิ​ต่า​ส​ห​ใ​้า​เป็​าุธ​ปป้​แส​ร้​แส​ตา​ ​เสื้​ลา​ส๊ต​ถู​พั​แข​เสื้​ขึ้​เล็้​ ​ส​ื​สใส่​ถุื​หา​ ​ต่า​้ห้า​ขะัเข้​ขุ​ิ​ผส​ปุ๋​ ​หึ่​เรืร่า​รชร​ผิ​า​ ​ค์​า​หา​เค​ไ่​จั​จ​เสี​ ​เค​แต่​ทำครั​ร้ำต้ไ้​และ​ปริัติ​คุณหญิ​ลค์​ประุข​ใหญ่​ข​้า​ ​เ็ำพร้า​ไร้​ญาติ​ที่พึ่​พิ​ ​่าเทา​แส​เหลื​ล้ำ​โชคชะตา​ลั่แล้​ไ่​ปราี

เพราะ​ุัติเหตุ​ซึ่​เธ​ิไ้​เป็​ค​่​ ​แต่​ทุ่า​เหื​คำธิา​ ​เื่​เขา​เชื่​เต็​หัใจ​หา​ไ้​ถาไถ่​ ​ค​หั่​เปราะา​่า​เธ​ี​หรื​จะ​คิ​แค้​ ​แ้​ใคร​ค​ั้​คื​ต้เหตุ​ารตา​ข​ารา

คุณหญิ​ลค์​หลั​ไร้สติ​เป็​เจ้าหญิ​ิทรา​ ​แล้​ใคร​เล่า​จะ​แ้ต่า​พูคาจริ​ ​จำ​ฝืท​ล้ำลื​รั​าญา​โทษทัณฑ์​ ​าหั​หา​เธ​สู้​ไ่​ประหั่​ ​แต่​ท​สาท​ที่​เขา​ให้​ ​ครั้แร​แส​ขื่ข​เจ็ร้า​ระทใจ​ ​คารั​ที่​ให้​ถู​เหี่ำ​แต​ั

เื​ารี​หญิสา​ั​ี่สิ​สี่​ปี​ ​ุฒิารศึษา​ช่า​ไร้ค่า​เล่าเรี​าสิ​​่า​ปี​ ​ช่า​่าขำ​ที่​ต้​ลา​า​เป็​คา​ใ​ไร่​ ​ผส​ปุ๋​พร​ิ​ ​แ​แร​จั​โชคี​ที่​สใส่​เสื้แขา​ำั​รัสี​แต่​ใช่​่า​จะ​ำั​คาร้

ืจั​เสี​ขุ​พร​ิ​ผส​เศษ​ใไ้​ ​ห​หาเหื่​ไหล​้​เป็​เ็​ใหญ่​ ​่​​หลั​ืขึ้​ปาเหื่​เห้า​​ท้ฟ้า​ถหาใจ​เฮื​ ​า​ลาแ​ทั้​ร้​ทั้​หั​ ​หลั​เลิา​ใ​ไร่​ห้าที่​เธ​ั​ไ่​ห​ ​ั​ต้​ช่​ป้า​ิ่​แ่ครั​ข​้า​ทิาร​ ​า​ใ​ค​ไ่​หั​เท่า​า​ใ​าค่ำคื​ ​ร่าา​า​เต็ไป้​ร่ร​จ้ำ​แ​ ​สาท​ที่​เขา​ให้​ทั้​ป่าเถื่​และ​ไร้​ซึ่​คา่โ

"​แร​ี​แค่ี้​หรืไ​ ​่า​าทำ​สำ​"​เื​ารี​ถึั​ถหาใจ​เหื่​ ​เธ​็​ทำ​เต็ที่​สุ​แร​ ​แต่​คใจร้า​ไร้เหตุผล​เช่​เขา​็​ไ่า​หาเรื่​่า​เธ​จไ้

ทิาร​ผู้​เลี้​หุ่​เืเหื​ใ​ั​สาสิ​ปีี​รีั​เรี​​ที่​ผั​ตั​า​จั​จ​เสี​ ​สร้า​แหล่​เพาะพัธุ์​ไ้​ที่​ใหญ่​ที่สุ​ใ​เืเหื​ ​ลัษณะ​รูปร่าห้าตา​หา​ไ้​้ห้า​ใ​สัค​ ​ชื่เสี​เขา​เลื่ลื​ใ​หู่​สา​โส​ ​หา​ใคร​ไ้​เป็​พ่​ข​ลู​คี​คาสุข​แท​ล้​ ​หารู้ไ่​่า​ให้า​ภาใต้​ร​แ่ตาำ​ช่า​ุร้า

เื​ารี​รู้สึ​ึั​ที่​ถู​สาตา​ค​จัจ้​ตลเลา​ ​เธ​หา​ไ้​เป็​ัโทษ​ ​ไ่​สิ​..​เธ​เป็​ิ่่า​ัโทษ​าญา​ทัณฑ์​แส​ร้า​จึ​ต​ต้​ที่​เธ​ ​เื​ารี​ละ​จ​ซึ่​เค​ู่​ใ​ื​ล​ั​พื้​ ​พร้ั​ถ​ถุื​คู่​เ่า​จา​ื​ ​ทำท่า​จะ​ไป​ไห​สั​แห่

"​ั่​จะ​ไป​ไห​"​ ​เื​ารี​ถึั​ถหาใจ​เหื่​ี​ครา​ ​ ​เธ​จะ​ระิ​ตั​ไ่ไ้​หรื​ไร​ั​ ​แ​ร้​ขา​ี้​ ​สูญเสี​พลัา​และ​้ำ​ใ​ร่าา​ไปา​จ​คแห้​ผา​ ​ไ่​แปลที่​จะ​รู้สึ​ระหา้ำ

"​เื​หิ​้ำ​ค่ะ​ ​เล​จะ​ไป​ื่​้ำ​"

"​ใคร​ให้​เธ​ไป​ ​ั่ล​ที่​เิ​..​เี่​ี้​!​"​ ​เสี​เข้​ั​แท​ตะค​ ​คา​คื่​ไ่ล้า​แ้​จะ​สตา​​ ​พ่เลี้​หุ่​เลา​โรธ​ั่​่าลั​่า​สิ่​ไห​ ​พเขา​รู้ี​ใ​ข้ี​้​ ​สสาร​็​แต่​เื​ารี​ ​ร่าา​า​ต้​าท​ทำาหั​ทั้ั​ ​ี​แค่ไห​แล้​ที่​ไ่​เผล​เป็ล​เป็​แล้​ไป

"​แต่​เื​หิ​้ำ​"​ ​เธ​แ้​เสี​๋

"​เลิา​ค่​ื่​ ​ทำ​ไป​"​ ​่า​จะ​ถึ​เลา​เลิา​็​ี​ชั่โ​่า​ ​เื​ารี​จำใจ​ลื้ำลา​ลค​แท​้ำ​ ​้ห้า​ล​หิ​ถุื​ที่​เค​ทิ้​ลพื้​ขึ้​าส​ใส่​ ​หิ​จ​ทำห้าที่​ข​ต​ต่​ ​ั์ตา​ซึ​้ำ​ทั้​้ใจ​และ​เสีใจ​ ​เหตุใ​ถึ​ต้​ลั่แล้​ั​เพีี้​ ​้ำ​สั​แ้​แ้​ระหา​็​ื่​ไ่ไ้

"​พ่เลี้​คะ​ ​้ำ​ะพร้า​ค่ะ​"​ ​เสี​เจื้แจ้​ั​แ่​า​แต่​ใล้​ ​สาสร้​ลูสา​ผู้จัาร​ไร่​ ​เสื้​สา​เี่​โช์​เื้ล​ไ่​เรลั​คาร้​จา​าทิต์​ ​้ำ​ะพร้า​ส​ให่​แช่เ็​ถู​ื่​ไป​ตรห้า​พ่เลี้​หุ่​ ​่​หญิสา​จะ​ส​แข​เาะ​แข​แร่​ ​เีเสี​ห้า​แเื้​ร่า​สู​่า​คิ​่​ ​เื​ารี​หัห้า​หี​ภาพ​าตา​าใจ​ ​ไ่่าเล​ ​เธ​ไ่่า​จริๆ​ที่​​หัใจ​ให้​เขา​ไป​ห​ทั้​​ ​ั​ถึ​ไ้​เจ็ป​และ​โ​เหี่ำ​ถึ​เพีี้

"​ทุค​ไป​พั​ไ้​ ​เ้​เื​ารี​ทำต่​ให้​เสร็จ​"​ ​ทิาร​ตะโ​​เสี​ช่า​ไ่​ุติธรร​ั​เธ​สัิ​ ​เื​ารี​ไ้​แต่​เ่​ั​ตัเ​ใ​ใจ​ ​้ห้า้ตา​ทำต่​ ​ทำ​เหื่า​ไ่ไ้​ระท​ะไร​ั​เธ​ ​หาแต่​คาจริ​แล้​ั​ไ้​ระท​ต่ห้า​ที่​หลัจาี้​ ​เหลื​ี​ตั้​หลา​​่า​จะ​เสร็จ​็​ค​เลเลา​า​ไปา​โข​ ​เป็​เช่ี้​เธ​จะ​ไป​ช่​ป้า​ิ่​ทำาหาร​เ็​ทั​ไ้​่าไร​ ​และ​ไ่า​เขา​ค​หาเรื่​า​่า​เธ​ี

รรา​คา​ต่า​พาั​แ้า​ไป​ั่​ตา​ร่ไ้​หลั​จ​คำ​จ​สั่ข​พ่เลี้​หุ่​ ​ท​สา​ู​เื​ารี​้​สาตา​ต่าั​ไป​ ​า​พ​​เธ​้​คาสสาร​แต่​็​ไ่ล้า​จะเข้า​ไป​ช่​ ​หา​ตา​ขึ้​าค​ไ่​คุ้​ ​ส่​ี​พ​ลั​​เธ​้​สาตา​ที่​เต็ไป้​คาสเพช​ ​เรื่​ที่​เธ​เป็​ค​ผลั​คุณหญิ​ลค์​เป็ที่รัรู้​ั​ทั่​ใ​ไร่​ ​แ้​ไ่ใช่​คาจริ​แต่​็​ธิา​​ให้​ใคร​เชื่​ไ่ไ้​จำต้​ท​รั​รร​ต่ไป​..

****************************************

ขให้​สุ​ั​าร​่า​ะ

-​ราิล​-

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นปักหมุด


ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น