⚡️⚡️หมวกคัดสรร3⚡️⚡️
-
ต่อ
-
Ron
นิกหัวเกือบขาดใช่มั้ย!
-
เซอร์นิโคลัส
ฉันจะชอบมากกว่าถ้าเธอเรียกฉันว่าเซอร์นิโคลัส เดอ มิมซี—
-
Seamus
หัวเกือบขาด ทำได้ยังไงฮะ ทำให้เกือบขาดได้ยังไง?
-
เซอร์นิโคลัสดูขัดเคืองใจเป็นอย่างมาก
-
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยชอบใจให้คนพูดถึงหัวที่เกือบขาดของเขา
-
เซอร์นิโคลัส
อย่างนี่ไง!
-
เซอร์นิโคลัส
-
เซอร์นิโคลัสมองดูเหล่านักเรียนที่ทำหน้าตกอกตกใจอย่างพอใจ
-
เซอร์นิโคลัส
เอาละ!
-
เซอร์นิโคลัส
พวกกริฟฟินดอร์หน้าใหม่! ฉันหวังว่าพวกเธอคงจะช่วยกันให้บ้านเราได้แชมป์ปีนี้นะ
-
เซอร์นิโคลัส
กริฟฟินดอร์ไม่เคยพลาดชัยชนะนานอย่างนี้มาก่อน สลิธีรินได้ถ้วยมาหกปีติดต่อกันแล้ว! ไอบอนรอนเลือดชักจะผยองจนฉันทนไม่ไหวแล้ว—เขาเป็นผีประจำบ้านสลิธีริน
-
Seamus
ทำไมบารอนเลือดถึงมีเลือดเปื้อนเต็มตัวละฮะ
-
เซอร์นิโคลัส
ไม่เคยถาม
-
เมื่อทุกคนกินอิ่ม อาหารก็หายไป นาทีต่อมาขนมหวานต่างๆก็ปรากฏขึ้นแทน
-
ขณะที่เบลกำลังทานพุดดิ้งการสนทนาก็มาถึงเรื่องครอบครัว
-
Seamus
ฉันเป็นลูกครึ่งละ
-
Seamus
พ่อฉันเป็นมักเกิ้ล แม่ไม่บอกพ่อว่าเป็นแม่มดจนกระทั่งแต่งงานแล้ว พ่อตกใจแทบสลบแน่ะ
-
ทุกคนหัวเราะ
-
Ron
แล้วเธอละเบล
-
Belinda
ฉันเป็นมักเกิ้ลบอร์นนะ
-
Belinda
ในตอนแรกที่มีจดหมายส่งมาพ่อแม่ฉันก็จะเอาไปทิ้งอยู่เลย
-
Belinda
แต่ฉันคิดว่ามันเป็นความจริงก็เลยหยุดพวกท่านไว้ก่อน
-
Harry
อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเป็นเรื่องจริงหรอเบล
-
Belinda
ก็—ตั้งแต่เด็กแล้วละมันมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นนะ—แบบที่เด็กมักเกิ้ลทั่วไปไม่เป็นน่ะ
-
Belinda
(ขอโทษนะ ไม่มีเด็กมักเกิ้ลคนไหนมีหางตอนอยู่ไหนน้ำหรอก)
-
Seamus
นั้นเท่มากก รู้ตัวว่าเป็นแม่มดด้วยตัวเอง!
-
Belinda
ขอบใจเชมัส
-
Belinda
แล้วนายล่ะ เนวิลล์
-
Neville
เออ ย่าเลี้ยงฉันมา ย่าเป็นแม่มด
-
Neville
แต่ทั้งครอบครัวคิดว่าฉันเป็นมักเกิ้ลอยู่ตั้งนาน คุณปู่น้อยอัลจี้ทดสอบฉันอยู่เรื่อย คอยดูฉันตอนที่เผลอ แล้วบังคับให้ฉันใช้เวทมนต์
-
Neville
มีหนหนึ่งคุณปู่น้อยผลักฉันตกจากสะพานท่าที่เมืองแบล็กพูล ฉันเกือบจมน้ำตายแน่ะ แต่ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นจนฉันแปดขวบ คุณปู่น้อยอัลจี้แวะมากินนำ้ชาแล้วก็จับข้อเท้าให้ฉันห้อยหัวลงจากหน้าต่างบ้านชั้นบน
-
Neville
พอคุณย่าน้อยอีนิดส่งขนมเมอร์แรงก์ให้ คุณปู่น้อยก็เผลอปล่อยฉัน แต่ฉันก็กระเด้งกระดอนไปตลอดทางตั้งแต่สวนไปจนถึงนอกถนน ทุกคนดีใจกันใหญ่ คุณย่าถึงกับดีใจมากจนน้ำตาไหล พวกนายน่าจะเห็นหน้าญาติๆฉันน่ะตอนที่ฉันได้เข้าเรียนที่นี่
-
Neville
พวกเขาคิดว่าฉันคงไม่มีเวทมนต์มากพอที่จะได้มาเรียนที่นี่รู้ไหม คุณปู่น้อยอัลจี้ดีใจมากถึงขั้นซื้อคางคกให้ฉันด้วย
-
การสนทนาเป็นไปอย่างต่อเนื่องทุกคนผลัดกันเล่าเรื่องราวของตัวเองและรับฟังเรื่องราวของเพื่อนๆ
-
Harry
โอ้ย!
-
แฮร์รี่ยกมือแตะที่หัว
-
Belinda
เป็นอะไรรึเปล่าแฮร์รี่
-
Percy
เป็นอะไรไป
-
Harry
มะ ไม่เป็นไร
-
Belinda
เอาช็อกโกแลตมั้ย มันทำให้รู้สึกดีขึ้นนะ
-
Belinda
//ยืนช็อกโกแลตให้//
-
Harry
//รับมา//
-
Harry
ครูที่คุยอยู่กับศาสตราจารย์ควีเรลล์น่ะใครฮะ
-
แฮร์รี่ถามเพอร์ซี่
-
Percy
อ๋อ เธอรู้จักควีเรลล์แล้วหรอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงดูกังวลใจ
-
Percy
ก็นั่นศาสตราจารย์สเนป ครูสอนวิชาปรุงยาแต่ก็ไม่ค่อยอยากสอนหรอก ทุกคนก็รู้กันทั้งนั้นว่าเขาอยากได้ตำแหน่งของควีเรลล์ เพราะเขารู้เรื่องศาสตราจารย์มือเยอะแยะ
-
ในที่สุดขนมก็หายไป ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ยืนขึ้นอีกครั้ง
-
Dumbledor
อะแอ้ม—ขอพูดอีกสักสองสามคำ ตอนนี้เราก็อิ่มกันแล้ว ฉันจะประกาศข่าวของเทอมใหม่นี้ให้พวกเธอรู้
-
Dumbledor
นักเรียนปีหนึ่งจำไว้ให้ดีว่า ห้ามนักเรียนทุกคนเข้าไปในป่าเป็นอันขาดและนักเรียนรุ่นโตของเราหลายคนจะมีวิธีที่ทำให้พวกเธอจำได้ไม่ลืมเลย
-
Dumbledor
ภารโรงของเรา มิสเตอร์ฟิลซ์ ยังขอให้เตือนพวกเธอทุกคนว่าห้ามใช้เวทมนต์ในช่วงเวลาพักระหว่างวิชาบริเวณทางเดิน
-
Dumbledor
การทดสอบคัดเลือกผู้เล่นควิชดิชจะมีขึ้นในสัปดาห์ที่สองของเทอมทุกคนที่สนใจจะเล่นให้บ้านของตัวเองให้มาติดต่อมาดามฮูช
-
Dumbledor
และสุดท้าย ฉันขอบอกเธอว่า ปีนี้ระเบียงทางเดินชั้นสามทางขวามือเป็นเขตต้องห้ามสำหรับทุกคนที่ไม่อยากตายอย่างทรมาณ
-
แฮร์รี่หัวเราะแต่มีเขากับอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่หัวเราะ
-
Harry
เขาคงไม่หมายความอย่างนั้นจริงๆหรอกนะ
-
Percy
เขาหมายความอย่างที่พูด
-
Percy
แต่พิกลแฮะ เพราะว่าเขามักบอกเหตุผลกับเราเสมอว่าทำไมเราถึงไม่ได้รับอนุญาตให้ไปตรงไหนบ้าง
-
Percy
อย่างในป่าใครๆก็รู้ว่าเต็มไปด้วยสัตว์ดุร้าย ฉันคิดว่าอย่างน้อยเขาน่าจะอธิบายให้พวกเราพรีเฟ็คได้รู้
-
Dumbledor
และตอนนี้ ก่อนที่จะได้เข้านอน พวกเรามาร้องเพลงประจำโรงเรียนพร้อมกันเถอะ!
-
เบลสังเกตว่าครูคนอื่นยิ้มค้างอย่างไรชอบกล
-
ดัมเบิลดอว์สะบัดปลายไม้กายสิทธ์ของเขาเบาๆ
-
ก่อนจะมีตัวหนังสือสีทองพรั่งพรูออกมา
-
Dumbledor
ทุกคนเลือกทำนองตามใจชอบได้
-
Dumbledor
เอ้า! เริ่มได้
-
แล้วทั้งโรงเรียนก็กระหึ่มไปด้วยเสียงเพลง
-
ฮอกวอตส์ ฮอกวอตส์
-
บ้างเป็นหูดบ้างตะกละน่าดู
-
สอนเราบางสิ่งบ้างสิครู
-
ไม่ว่าเราจะแก่หัวล้านเลี่ยน
-
หรือเด็กเซียนซนซุกเข่าปะปุ
-
หัวพวกเราก็ยังพร้อมปะทุ
-
พร้อมบรรจุสรรพวิทยา
-
ทั้งนี้เพราะหัวเรามีแต่อากาศ
-
กับขนปักษาชาติและซากแมลงวัน
-
โปรดสอนเราบ้างสิ่งที่น่ารู้
-
และช่วยกู้สิ่งที่เราลืมหลง
-
ครูทำดีที่สุดแล้วก็ปรง
-
ที่เหลือคงเป็นหน้าที่เรานักเรียน
-
สัญญาว่าเราจะตั้งใจเรียน
-
จะพากเพียรจนสมองเปื่อยเน่าเอย
-
•••
-
แต่ละคนร้องเพลงจบไม่พร้อมกัน
-
ในที่สุดก็เหลือแค่แฝดวีสลีย์ที่ร้องช้าๆเหมือนเดินส่งขบวนแห่ศพ
-
แต่ดัมเบิลดอว์ก็รออย่างใจเย็นและยังปรบมือดังลั่นเมื่อทั้งคู่ร้องจบ
-
Dumbledor
อ้า ดนตรี
-
Dumbledor
ช่างเป็นปฏิหาริย์กว่าสิ่งใดๆทั้งหมดที่พวกเราที่นี่ทำได้เสียอีก แล้วนี่ก็ถึงเวลานอนแล้ว ไปกันได้
-
พวกนักเรียนปีหนึ่งกริฟฟินดอร์ต่างเรียงแถวเดินตามเพอร์ซี่ออกไปจากห้องโถงใหญ่มุ่งตรงไปยังหอนอนกริฟฟินดอร์
-
แต่อยู่ๆก็มีไม้เท้าลอยอยู่กลางอากาศและเริ่มเหวี่ยงตัวลงมาทางนักเรียน
-
Percy
พีฟส์
-
Percy
ผีโพลเตอร์ไกส์น่ะ
-
ไรท์เอง
หมายถึงผีที่ไม่มีรูปร่างชัดเจน*
-
Percy
พีฟส์ ปรากฎตัวเดี๋ยวนี้นะ!
-
Percy
แกอยากให้ฉันไปหาบารอนเลือกเรอะ
-
พีฟส์
อู…!
-
พีฟส์
พวกปีหนึ่งตัวจิ๋วสนุกแน่ๆ
-
Percy
ไปให้พ้นพีฟส์ ไม่งั้นเรื่องนี้ต้องไปถึงหูบารอนเลือด ฉันพูดจริงๆนะ
-
พีฟส์แลบลิ้นใส่แล้วล่องหนหายไป
-
Percy
พวกนายต้องระวังเจ้าพีฟส์นี่ดีๆ
-
Percy
บารอนเลือดเป็นคนเดียวที่คุมพีฟส์ได้ เขาไม่เชื่อฟังแม้กระทั่งพรีเฟ็คอย่างเรา เอ้า! ถึงแล้ว
-
Percy
-
สุภาพสตรีอ้วน
รหัสผ่าน
-
Percy
คาปุต ดราโคนีส
-
แล้วภาพวาดก็เหวี่ยงตัวออกมา
-
เผยให้เห็นช่องกลมๆบนกำแพง
-
นักเรียนทั้งหมดต่างต้องปีนผ่านช่องนี้ไป
-
และทั้งหมดก็พบกับห้องนั่งเล่นรวมแสนอบอุ่นของบ้านกริฟฟินดอร์
-
Belinda
-
Belinda
-
Belinda
วัาว
-
Percy
หอนอนหญิงไปทางนี้
-
เพอร์ซี่ชี้ให้เด็กผู้หญิงผ่านไปทางประตูหนึ่งและชี้ไปทางประตูฝั่งตรงข้ามที่เป็นของเด็กผู้ชาย
-
Percy
ส่วนหอนอนชายอยู่ตรงนี้
-
Belinda
ราตรีสวัสดิ์แฮร์รี่ รอน
-
เบลบอกลาก่อนจะเดินขึ้นไปที่หอนอนฝั่งหญิง
-
พร้อมกับได้ยินเสียงตระโกนของรอนกับแฮร์รี่มาจากหอนอนชายฝั่งตรงข้าม
-
Harry
ราตรีสวัสดิ์!
-
Ron
ฝันดีเบล
-
เมื่อเบลมาถึงหอนอนก็เห็นว่าเพื่อนร่วมห้องต่างเริ่มทยอยกันเข้านอนกันแล้ว
-
เพื่อไม่ให้มีพิรุธเบลเลยแกล้งทำเป็นนอนหลับเหมือนคนอื่นๆ
-
Belinda
ฝันดี เฮอร์ไมโอนี่
-
Hermione
ฝันดีจ๊ะเบล
-
กลางดึกในคืนนั้นในขณะที่ทุกคนกำลังหลับใหลเพราะความเหนื่อยล้า
-
ได้มีเด็กสาวคนหนึ่งลืมตาตื่นขึ้นมา
-
เธอลุกจากเตียงแล้วพูดว่า
-
Belinda
ได้เวลาแล้วสินะ
-
Belinda
งั้นไปที่—
-
••••••••••••••
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()