ซ้อมเช้างั้นหรอจะรอดถึงหลังเลิกเรียนไม่เนี้ย

นั้นสิน่าา

ฉันก็นึกอยู่เเล้วมันเเปลกๆ

ที่เเท้รุ่นพี่โมโมะชิโระคนนั้นน่ะเขาเจ็บขาอยู่

เขาเลยไม่สามารถเเสดงความสามารถได้ถึงครึ่งยังไงเหล่า

เอ๋

เอ๋

ขาเจ็บอยู่หรอ

ไม่เห็นเหมือนคนบาดเจ็บอยู่เลย

ยอด~~จริงๆเลยน่าาา

ก็อย่างที่ฉันพูดนั้นเเหละเขาบาดเจ็บเลยต้องอยู่ชมรม ในระหว่างที่ตัวจริงคนอื่นไปเเข่ง

นี้เอจิเซ็นพวกฟังอยู่หรือเปล่า//หันมาถาม

อย่างว่าละน่ะพวกเราเด็กปี1จะไผสู่ตัวจริงได้ยังไง

บลา~~~~~~~//พูดโมนู้โมนี้

รุ่นพี่3: นี่ ยอดเด็กปี1อ่ะ นายหรือเปล่า

รุ่นพี่3: อ๋อ เจ้านั้นนะหรอ

รุ่นพี่3: ไม่น่าล่ะใส่ชุดไม่เหมือนเพื่อนอยู่คนเดียว

เราอยากจะให้พวกปี1ชินกับชมรมเราเร็วๆเลยจะให้คอร์ดที่ว่างๆสามารถไปตีเล่นได้น่ะ

รุ่นพี่1: เห็นไม่เขาไม่ได้มาเล่นอยู่หรอกน่ะ//มองพวกเรียวงะเเบบหยิ่งๆ

เอาไม คาสึ

เอาสิ อยากเล่นอยู่เลยครับ

เอาล่ะฝั่งเอจิเซ็นตีก่อน

พวกนายเล่นเก่งมากเลย

ถือว่าเก่งเเล้วล่ะ

ไม้เเบบนี้น่ะคะ

รุ่นพี่1:นี้พวกนายมาเเข่งกันหน่อยม่ะ เเต่ว่านายไม่มีไม้ใช้นี่น่า

รุ่นพี่2:อ่ะนี่ อาราอิ //ส่งไม้เทนนิสเก่าให้

รุ่นพี่1:อ่ะ เอาไปสิ เเก่น่ะใช้เเค่นี้ก็พอเเล้ว//โยนไม้เทนนิสให้พวกเรียวมะ2อัน

นี่มันของที่อยู่ในห้อง

ของแบบนี้ใช่เล่นไม่ได้หรอกเอ็นก็ยอนหมดแล้วโครงก็ขึ้นสนิม

รุ่นพี่1:เป็นอะไรไปเป็นคู่ซ้อมให้ไม่ได้เลยหรือไง

รุ่นพี่1:พ่อคนเก่งความหวังของชมรม//พูกเเบบประชด

รุ่นพี่1:ชิ พวกปากเก่ง

รุ่นพี่1:(เจ้าพวกโง่ไม้เเบบนั้นน่ะใครเข้าใช้เก่งกัน)

คนมันเก่งอะไรก็หยุดไม่อยู่หลอกน่ะ

จบจ้าาาา

ขอบคุณที่อ่านน่ะค่ะ