ทำไมปานนี้มึงยังไม่นอน

ทำไมจะหลับไม่ลง

ห่วงกูทำไม

อ่อ

ไม่มีหรอก

หล่อนรีบปาดน้ำตาแล้วเดินเข้าบ้านไปก่อน

จะกลัวใครเห็นนักหนาวะ

หลังบ้านเป็นที่ต้องห้าม

หล่อนกับพี่ชายสั่งห้ามใครย่าง กรายเข้าใกล้

ก็มีแหละ

ขี้เสือกจังเลย

😒

ไอ้เหี้ย

กูบอกก็ได้

ตอนกูเข้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ

กู หล่อน และพี่ชายของหล่อน สนิทกันมาก

ถึงขนาดแอบปีนรั้วหลังบ้านหนีเที่ยวก็มี

บางครั้งก็โดนจับได้

แต่พี่ชายหล่อนก็ออกตัวรับแทนตลอด

ส่วนกูก็โดนพ่อด่าคนหูชา

หล่อนนั่นแหละตัวต้นคิด

ทุกครั้งที่มีโอกาส

หล่อนจะชอบปีนหนีออกจากบ้านตลอด

เออสิ

กูก็ไม่รู้เหมือนกัน

พอผ่านไปได้เทอมนึง

หล่อนก็เริ่มเปลี่ยนไป

หรอ

พอเปิดเทอมมาใหม่

หล่อนก็ไม่ยอมคุยกับกู

เวลานั่งรถมาเรียนจากปกติที่นั่งข้างกัน

หล่อนให้กูมานั่งข้างคนขับแทน

หล่อนบอกว่ากูเป็นแค่ลูกของลูกน้อง

อย่าคิดเทียบเคียงกับหล่อน

ไม่หรอก

เพราะหล่อนพูดถูกแล้ว

กูไม่ควรได้ใจที่หล่อนมาทำดีด้วย

สรรพนามที่หล่อนใช้เรียกกูมันเริ่มเปลี่ยนไป

จากครามคะ

เป็นนายฟ้าคราม

และลูกเมียน้อย

แบบที่หล่อนเรียกทุกวันนี้ไง

ทำไมจะไม่เคย

กูถามหล่อนแทบทุกวัน

บางครั้งก็เดินหนี

บางครั้งก็ปรายตามองเย้ยหยัน

บางครั้งก็ด่าทอกูกลับมา

กูแมร่งไม่เข้าใจหล่อนเลยจริงๆ

อืม

ก็เขาทำเป็นหยิ่งจริงๆ

เห็นแล้วกูอดหมั่นไส้ไม่ได้

อะไร

ไม่รู้สิ

หลายปีแล้วที่กูไม่ได้ยินหล่อนเรียกแบบนั้น

ถ้ามาได้ยินตอนนี้...

กูก็ไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไงเหมือนกัน

พ่อนายเป็นคนอาสาพามาเอง

ฉันไม่แย่งพ่อของนายหรอก

จำเป็นต้องบอกคนอย่างนายด้วยหรอ

ฉันต้องรายงานลูกน้องด้วยรึไง

อยู่ในบ้านฉัน

ก็เป็นลูกน้องฉันทั้งนั้นแหละ

ก็ดี

ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันได้ก็ดี

นายมันน่ารำคาญ

ทำไม

จะเอาไปรายงานใครอีกล่ะ

ไหนบอกไม่ใช่ลูกน้องไง

แต่ก็ทำงานให้พ่อฉันน่ะหรอ

หรอ

นายนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง

เลิกยุ่งกับฉันสักทีจะได้มั้ย

-ส่งรูปภาพ-

อย่าลืมส่งไปรายงานพ่อฉันล่ะ

คนที่อาสาพามาคือพ่อของนาย

ฉันไม่ได้ต้องการเองสักนิด

จะให้ฉันเดินกับลูกเมียน้อยแบบนายน่ะหรอ

อายคนอื่นเขาแย่เลย

ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

เพราะที่ฉันรู้จักนายก็น่าอายเต็มทนแล้ว

นี่พี่

จองคิวหมอประสาทให้ผมที

คุยกับหล่อนทีไรเหมือนประสาทจะกินทุกทีเลย

กับคนอื่นทำไมหล่อนพูดดีด้วยได้

แต่ผมคือข้อยกเว้น

ไม่

เปล่าหรอก

หล่อนไปหาคู่หมั้นของหล่อนต่างหาก

ก็คงอย่างงั้น

ผมทำไม

เหอะ

ผมไม่มีทางเห็นกงจักรเป็นดอกบัว

ไม่มีทางชอบหล่อนแน่นอน

พี่รู้จักคนชื่ออิทธิหรือเปล่า

หมออิทธิน่ะ

นั่นแหละคู่หมั้นหล่อน

เขาเป็นใครหรอ

ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก

ผมไม่รู้ก็ได้

😒

ดูท่าทางเจ้าชู้

ยังดูหนุ่มๆอยู่เลย

เขาเก่งด้วยรึเปล่า

ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่งสินะ

มิน่าล่ะ

มิน่าหล่อนถึงติดใจคู่หมั้นนัก

ไปหาแทบทุกอาทิตย์

คงงั้นมั้ง

แล้วหมออิทธิทำงานที่แผนกไหน

แผนกเดียวกับพี่รึเปล่า

อ่อ

ผมไปก่อนละ

มีนัดสัมภาษณ์งาน

พาร์ททามทั่วไปนี่แหละ

ต้องรีบหาเงินก่อนเรียนจบ

ก็ผมไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวย ไม่ได้เก่งเหมือนใครเขา

เลยต้องพยายามให้มากขึ้น

แจน

คืนนี้เราไปนอนด้วยได้ไหม

วันนี้เราไม่ไหวแล้ว

ผู้ชายคนนั้นเขาไม่นึกถึงความรู้สึกเราเลย

เขาเห็นคะแนนเก็บที่เราซ่อนไว้

เขาบอกว่าเรายังพยายามไม่ มากพอ

นี่เราต้องพยายามเท่าไหร่ถึงจะพอ

จะใครซะอีก

ถ้าไม่ใช่เพราะนายฟ้ามืด

เขาหยิบยกเรื่องนี้มาพูดกลาง โต๊ะอาหาร

เขาจงใจเยาะเย้ยเม

เมเกลียดเขาจริงๆ

วันนี้เราขอไปนอนกับแจนนะ

เพราะวันนี้เราเถียงกลับไง

เราไม่อยากฟังเขาพูด

เราเอ่ยปากได้แค่ไม่กี่คำเอง

ผู้ชายคนนั้นก็ตบหน้าเรา

เราเกลียดทั้งเขาและนายฟ้าครามที่สุด

ถ้าพี่พฤกอยู่ก็คงดี

เขาคงไม่กล้าทำขนาดนี้

เราคิดถึงพี่พฤกจังเลยแจน

เขาจับเราแยกจากพี่พฤก

เขาใจร้ายที่สุดเลย

เราไม่รู้ว่าพี่พฤกจะกลับมาเมื่อไหร่

เราจะทนได้ถึงวันนั้นมั้ย

วันนี้เราเพิ่งได้ยินพี่อิทพูด

เขาหลอกเราว่าเราดีขึ้น

แต่เปล่าเลย

มันแย่ขึ้นต่างหาก

จะมีใครบ้างที่พูดความจริงกับเรา

จะมีใครบ้างที่จริงใจกับเรา

พี่อิทโกหกเราทำไมอ่ะแจน

เราไม่รู้เลย

ไม่รู้ว่าจะทนได้นานมั้ย

แต่เราอยากอยู่กับพี่พฤกและแจนไปนานๆนะ

เสือก

เรื่องของฉัน

ทำไม

จะเอาไปบอกใครอีกล่ะ

จะเอาไปฟ้องพ่อฉันอีกรึไง

เรื่องไหนอีกล่ะคราวนี้

เหมือนเรื่องที่นายต้องขอโทษฉันมันเยอะแยะไปหมด

นายจะหยิบยกเรื่องไหนมาล่ะ

เคยบอกไปแล้วไง

ว่าคนอย่างนายไม่เคยรู้อะไรเลย

นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลย

กองไว้ตรงนั้นแหละ

แล้วก็เลิกทำนิสัยอวดเก่งสักที

ถึงผู้ชายคนนั้นจะชอบใจนาย

แต่ฉันไม่

เป็นแบบไหนงั้นหรอ

อ่อนแอใช่มั้ย

ในที่สุดนายก็รู้แล้วหนิ

ต่อไปคงเล่นงานฉันง่ายขึ้น

หยุดทำเหมือนเราสนิทกันสักที

ทั้งที่นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลย

ทำเหมือนเดิมเหมือนที่นายชอบทำนั่นแหละ

อวดดี อวดเก่ง สอพลอ

ทำเหมือนเดิมเถอะ

พี่พฤกคะ

-ส่งรูปภาพ-

ไม่ต้องห่วงนะ

แจนจะดูแลเมให้เอง

ค่ะ

พี่พฤกสบายใจได้

เพิ่งร้องไห้แล้วก็หลับไป

แจนไม่เคยเห็ยยัยเมร้องไห้ขนาดนี้เลย

แจนสงสารยัยเม

แล้วจะทำยังไงดีคะ

ยิ่งยัยเมเครียด

อาการยิ่งแย่ไปใหญ่

แต่งเลยหรอคะ?

ไหนบอกว่าจะหมั้นก่อน

พี่อิทธิโอเคหรอคะ

พี่หมออิทรักยัยเมรึเปล่า

แล้วยัยเมล่ะคะ

ยัยเมรักพี่หมออิทรึเปล่า

พี่พฤกเคยถามยัยเมรึยัง

อืม

อืม

อืม

อืม

อืม

อืม

เมษา

เปล่า

ครั้งที่ 3 แล้ว

หล่อนร้องไห้มาสามครั้งแล้ว

และเป็นกูที่เห็นทุกครั้ง

ผู้หญิงร้องไห้ไม่แปลกหรอก

แต่ผู้หญิงคนนี้คือเมษาไง

คนที่ไม่เคยอ่อนแอ

ไม่เคยร้องไห้มาก่อน

เพราะทุกครั้งหล่อนมีพี่ชายอยู่ข้างๆสินะ

หล่อนถึงเข้มแข็งและผ่านมันมาได้

กูแมร่งไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับ หล่อนเลย

หลงผิดคิดตัดสินใจแทนหล่อน

หล่อนกับพ่อทะเลาะกัน

แต่ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือเลย

กูเพิ่งรู้ก็วันนี้

ว่าคนที่ทำให้หล่อนเป็นเจ้าน้ำตาคือกูเอง

กูทั้งนั้นเลยว่ะมึง

กูรายงานเรื่องทุกอย่างของหล่อน

ให้กับพ่อของหล่อนฟัง

กูรู้ว่าเหี้ย

ก็กูไม่รู้ไง

กูคิดว่าพ่อของหล่อนเป็นห่วง

กูไม่รู้

กูเพิ่งรู้ก็วันนี้

ว่าคนที่ทำให้หล่อนเป็นแบบนี้คือ ตัวกูเอง

กูทำให้หล่อนเป็นผู้หญิงเจ้าน้ำตา

อะไรอีกพ่อ

ผมมาทำงาน

ผมบอกพ่อไปแล้ว

แต่พ่อก็เอาแต่สนใจคุณหนูของพ่อ

ลืมไปแล้วมั้งว่าใครเป็นลูก

เป็นพนักงานเสิร์ฟทั่วไป

ว่าแต่พ่อมีธุระอะไร

เกิดอะไรขึ้นกับเมษา

เมษาจะไปอยู่ไหนนะครับ

ไม่ได้

เมษาจะไปไหนทั้งที่คุยกับผมไม่รู้เรื่องแบบนี้ไม่ได้

ผมไม่ให้เมษาไป

ไม่ครับ

ผมไม่ให้ไป

เป็นเพื่อน

งั้นไม่เป็นเพื่อนก็ได้

พ่อครับ

ถ้าผมบอกพ่อไปสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ว่าผม

ดีเลยครับ

เพราะเรื่องที่ผมจะบอกไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

-ส่งวิดีโอ-

ทำไงดีพ่อ

ผมเผลอจูบคุณหนูของพ่อไปแล้ว

คุณลุงครับ

ผมคิดออกแล้วว่าของขวัญที่อยากได้คืออะไร

ครับ

แบบเดิมก็ดีแล้วครับ

งั้นต่อจากนี้

ผมไปเรียนพร้อมเมษาเหมือน เดิมก็ได้

ขอบคุณครับ

เมษา

ผมขอเมษาจากคุณลุงได้มั้ยครับ

ต่อไปนี้ให้ผมดูแลเธอเอง