ยะ..ยักษา..แฮ่ก.รอข้าก่อน

เหตุใดท่านไม่นั่งราชรถมาเล่า!!

ชะ..ช่วยข้า.ด้วย. //บอกด้วยเสียงที่อิดโรย

นั้นใคร!

...

ช้าก่อน!

นี้อาจเป็นกลอุบาย

ข้าเป็นภรรยาท่านนะ!

ท่านแน่ใจหรือว่านั้นคือเพื่อน..

ไม่ว่าเจ้าจะมาด้วยเหตุอันใด

ข้าอยู่นี้ท่านพี่ //เดินออกมา

นั้นใคร?

ทำไมม..

พี่มณโฑ..กะ..

//ส่ายหัว

งั้นข้าจะไปเตรียมห้องให้นาง //รับสีดา

ท่านจำไม่ได้หรือไม่ว่าจะกี่ภพท่านก็ตายเพราะนาง...

งั้นเหรอ..

ข้าเตือนท่านแล้วยักษา

ท่านตายเพราะรักตั่งหาก..ยักษา

ที่ข้าทำเพราะข้ารักท่าน

ถึงแม้ท่านจะไม่เคยรักข้าเลย..

อะ..อือที่ใดกัน

ท่านฝื้นแล้วเหรอ

ทะ..ท่านเป็นใคร

ข้าชื่อพิเภก

น้องช้ายักษางั้นรึ

ยักษา..ฮือ.

ฮือ..//ยื่นแขนให้ดู

สงบอารมณ์ก่อนท่านพี่

นี้!ยา

คนนี้..

เมื่อไหร่?

หลังจากเจ้าแต่งงาน

...

งั้นสินะ

ข้าคิดถึงท่านเหลือเกินยักษา..ฮึก.//โผกอด

....

ข้ากลัว..ข้า..ฮึก.//กอดแน่น

ข้าขอโทษเรื่องที่ข้าทิ้งท่าน..

แต่..ข้ายังรักท่าน..

เหตุใดเจ้าจึงกล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าข้า!!

ฮึก!!..

ท่านควรห่วงความรู้สึกของข้ามากกว่ายักษา

ยักษา!!

//ออกมา

ท่านพี่ ข้าสงสารนาง แต่ท่านควรสงสารความรู้สึกของมณโฑด้วย

ถึงอย่างไร..นางก็เป็นภรรยาของท่าน