10.45 น.

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ชีวิตเธอถึงขั้นตกอับเลยก็ว่าได้

เงินในกระเป๋าเหลือไม่ถึงสองร้อยบาท​

และที่สำคัญ! ชีวิตนักศึกษาน้องใหม่ปีหนึ่งแบบเธอ​

ข้าวก็ต้องกิน! ค่ากิจกรรม​ ค่าเทอม​ ก็ต้องจ่าย!

ดันมาตกงานซะได้​ โอ๊ยยย~ ชีวิตเธอ​ มีอะไรจะเฮงซวย​ไปมากกว่านี้ไหม

อีกสองวัน​ เธอจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าเทอมเนี้ย

มารีนเพื่อนสนิทเธอเอง​ เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม​

และที่สำคัญมารีนบ้านรวย​ เป็นลูกสาวคนเดียว​

ส่วนเธอเด็กกำพร้า... โตมาได้​ เพราะตากับยายไปเก็บมาจากถังขยะ​ ท้ายหมู่บ้าน

ณ​ ผับหรู

เฮ้อ~ วันนี้รู้สึกว่างแปลกๆ​ เขาที่เพิ่งนั่งทำบัญชีร้่าน​เสร็จ

ถอนหายใจให้กับตัวเอง​

งานการก็ทำเสร็จหมดแล้ว​

นั่งว่างๆ​ แม่งก็เบื่อ

เขาบ่นกับตัวเองเบาๆ​

เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้เพื่อนเกลอสองคน

มันทักไลน์กลุ่มมาพอดี

หึ! สงสัยจะมีเรื่องอะไรสนุกๆ​ ให้ทำ

แล้วจะมาเถียงกันไลน์กลุ่มทำไมวะ

คือการที่เขาพิมพ์แค่จุดไป​

หมายความว่าโกรธหรอวะ

เขาก็เฉยๆ​ นะ​ ชินซะมากกว่า

ที่เห็นไม่ค่อยตอบ​ ไม่ใช่อะไรนะ

เป็นคนไม่ค่อยพูดนะ

เน้นปฏิบัติ​ลงมือกระทำเลยมากกว่า

เฮ้อ~

ถอนหายใจรอบที่ล้าน

ถึงจะบอกว่าชินกับพวกมัน

แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่

เขาเป็นพวกความอดทนต่ำมาก

ไม่ชอบอะไรที่มันไม่ชัดเจน​

และชักช้า​

ลืมแนะนำเลย

เพื่อนสนิทเขาสองคนนี้​ มีการมีงานทำทุกคน

ถึงบ้านจะมีเงิน​ แต่ก็หางานใส่ตัว

อย่างไอ้เพทาย​ ก็เปิดสนามแข่งรถ​

มันเป็นนักแข่งรถนะ​ แต่สนามเถื่อนนะ

มันบอกสนามตามกติกา​ ไม่สะใจ

หึ​ โครตเถื่อน

ส่วนไอ้พายุ​

ชอบชงกาแฟ

เห็นบอกเขานานแล้วจะลงทุนทำร้านกาแฟ​

ร้านมัน​ ไม่ไกลมหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนกัน

เขาเปิดผับนะ

กาแฟกินไม่เป็น

ผับเขาเปิดสี่ทุ่ม​

ส่ายหัวเบาๆ​ ก่อนที่จะคว้ากุญแจรถ

และขับออกไปที่เซ็นทรัล​