บุคคลในเรื่องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น ทุกอย่างในเรื่องล้วนเกิดขึ้นเพียงเพราะความมโนของไรท์ ขออนุญาต​เจ้าของรูปค่ะ

. . . . .

กริ๊งงงง กริ๊งงงงง กริ๊งงงง⏰

เสียงนาฬิกาปลุก​บนหัวนอนดังขึ้นอย่างทุกวัน..

ทุกเช้า.. เวลา8โมงตรง

ร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างสลึมสลือ..

ก่อนเขาจะเอื้อมมือมาลูบหน้าตัวเองอย่างลวกๆ

เเล้วเดินไปที่ระเบียงอย่างทุกวัน..

มุมปากสีชมพูกระตุกยิ้มอย่างพอใจ..

ในขณะที่​สายตาของเขายังคงมองไปยังหลังบ้านของบ้านตรงข้าม..

ที่มีร่างขาวบางเดินออกมาจากบ้านเพื่อเก็บชุดชั้นในที่ตากไว้อย่างทุกเช้า..

โอโซนพึมพัมกับตัวเองเสียงเบา..

ในขณะที่​สายตาเขายังคงมองเนินอกอวบอิ่มที่ทะลักออกมาจากผ้าขนหนูสีขาวตัวสั้น..

ใช่เเล้ว... ตั้งเเต่เขาย้ายมาอยู่นี่..

ทุกเช้าเขามักจะเเอบมามองเธอที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร..

ชื่ออะไร..

เขารู้เพียงเเค่ว่า.. ผิวขาวๆเเละหุ่นเด็ดๆของเธอมันล่อตาล่อใจเขายิ่งนัก..

*****************************

. . . . .

ฉันฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

ในขณะที่​มือก็กำลังเก็บชุดชั้นในที่ฉันตากเอาไว้เมื่อคืน

ฉันที่กำลังเอื้อมมือไปเก็บชะงักไปทันที

ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นไปมองระเบียงของบ้านฝั่งตรงข้าม

ว่างเปล่า...

มันก็ไม่มีอะไรนี่...

เเต่ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีคนจ้องฉันอยู่ทุกเช้าเลยวะ

ฉันยักไหล่อย่างไม่คิดอะไรมาก

ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

*****************************

. . . . .

LINE

🔹คนหล่อ(5)​🔹

อ่านเเล้ว(2)​

นั่นเเหละครับ

ผมหมั้นเเล้ว..

เเต่ถึงจะหมั้น.. มันก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับชีวิตผมอยู่เเล้ว

เพราะเรื่องหมั้นมันเป็นเเค่ธุรกิจ.. อีกอย่างผมก็เอาคู่หมั้นผมจนเบื่อเเล้วด้วย

เฮ้อ

พูดถึงเรื่องนี้เเล้วปวดหัวชิบหาย

รีบอ่านน้ำไปมหาลัยดีกว่า

***************************

. . .

มหาลัยH

เข้าสายอีกเเน่ๆเลยฉัน!

ฉันพึมพัมกับตัวเอง

ในขณะที่​ขายังคงก้าววิ่งอย่างรีบร้อน

ตุบบ💢

. . .

ร่างเล็กที่กำลังวิ่งมาอย่างรีบร้อน

ชนเข้ากับผมที่กำลังเดินอยู่อย่างเต็มๆ

เเม่ง!

ิวิ่งไม่ดูทางเลยรึไงวะ?!

เธอรีบถอยห่างออกจากตัวผม

พร้อมกับรีบเงยหน้าขอโทษอย่างรวดเร็ว

นี่มัน... น้องผ้าขนหนูนี่หว่า!

เธอรีบถามต่อด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

ก่อนไม่ช้าเธอจะสบตาเข้ากับผม.. เเล้วนิ่งไปทันที..

ตะลึงในความหล่อของผมสิท่า..

ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ก่อนจะส่งยิ้มให้เธออย่างสุภาพ

ผมถามขึ้นต่อไปตามระเบียบ

ซึ่งเธอก็รีบละสายตาออกจากหน้าของผม..

เเล้วรีบตอบ

ท่าทางเเบบนี้..

เธอโดนผมตกไปเเล้วเเน่ๆ..

เธอก้มหน้าให้ผมเพื่อเป็นการขอโทษอีกครั้ง

ก่อนเธอจะรีบวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว..

****************************

. . .

คณะบริหาร​

โรงอาหาร🍽️

เอพริลเอ่ยปากถามเพื่อนของเธอที่กำลังนั่งนิ่ง

ไม่พูดไม่จา.. วันนี้ตั้งเเต่เช้าเพื่อนของเธอก็เหมือนกระจิตกระใจจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เสีบงเรียกเเหลมๆครั้งที่สอง

ทำเอาร่างบางที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ถึงกับสะดุ้ง!

เธอตอบไปอย่างปัดๆ

ก่อนจะยกมือนั่งเท้าคาง

เเล้วนึกถึงภาพผู้ชายที่เธอวิ่งชนไปเมื่อเช้า..

เอพริลที่กำลังจะไปซื้อน้ำถามขึ้น

เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอเเปลกๆไป..

เสียงเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาตะโกนเสียงดัง

ทำเอาเอพริลที่ยืนอยู่ถึงกับสะดุ้ง!

อันถาม.. เมื่อจู่ๆเพื่อนของเธอที่วันนี้บอกว่าไม่มาเรียน

กลับปรากฏ​ตัวอยู่ตรงหน้า

อลินถามขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงเเปลกใจ

ร้อยวันพันปีเพื่อนของเธอคนนี้ไม่เคยมีเเฟนเลยด้วยซ้ำ

จู่ๆกลับมาบอกว่ามีความรักเนี่ยนะ

มันสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน

ทำเอาฉันกรอกตามองบนทันที

คนมันจะมีความรักมันเกี่ยวรึไงกันว่าเจอตอนไหน-.-

ร่างบางพูด

ก่อนจะผายยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงหน้าหล่อๆของเขา

***************************

. . .

⏰4ชั่วโมงผ่านไป⏰

ตอนนี้ฉันกำลังยืนหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจก

ก่อนจะเอ่ยปากชมตัวเองด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊า

ก็นะ..

วันนี้ฉันจะไปปลดปล่อยซักหน่อย

เเต่ไม่ต้องถามว่าจะไปกับใครนะ.. เพราะฉันจะฉายเดี่ยว

ปกติตอนมัธยมฉันก็มักเที่ยวกลางคืนคนเดียวอยู่เเล้ว

เพราะไอ้เอพริลมันก็เด็กเรียนสุด

ส่วนอีอลินก็ผัวดุ

****************************

. . .

ผับPK

พนักงานหนุ่มก้มหัวให้ฉันหนึ่งที..

ก่อนเขาจะเดินจากไป...

ให้ตายเถอะ.. วันนี้ต้องอยู่ชั้นล่างงั้นหรอ?

ฉันว่าฉันมาเร็วเเล้วนะ

. . . .

ผมที่นั่งอยู่ชั้นบนขมวดคิ้วทันที

เมื่อสายตาผมดันเหลือบไปเจอน้องผ้าขนหนูที่ยืนอยู่ด้านล่าง..

END